ACISI YARIM KALMIŞ ÖYKÜLER -2 (EGO SAVAŞI)

Başını hafifçe yüzüne eğdi. Küçücük bedeninde soluk alıp verişini sonunda hissetti. Her gece nefesini kontrol etmeden uyuyamazdı. Tabi ki beşiğinde melek gibi uyuyan bu yavrucak onun herşeyiydi...

Sabah tıkırtılara uyandı. Eyvah! dedi içinden. "Yine mi?" Bir sabahta keyifle uyanamayacaktı. Akşamdan binbir özenle düzelttiği salonu hallaç pamuğu gibi dağılmıştı. Hışımla yorganı açtı ve yerinden firladı. Çocuğun üzerine yürüdü ve bağırdı. Zavallı annesini üzmek için mi gelmişti bu dünyaya..."Halbuki seni ne zorluklarla doğurdum biliyor musun?" diye inletti ortalığı...

Nihayet yola çıktılar. Evde erzak bitmişti. Bütün gün ev işi yapıyor, herkesin ardını topluyor, çocuğa o bakıyordu. Biri de alışverişi yapmayı teklif etmiyordu. Hayat onun için adil değildi. Hem sorsalar bu hayatı o seçmemişti. Kendini düşünmenin bir sonu gelse ufacık yavrucağın çektiği eziyeti fark edecekti. İyimserliği baba evinde kalmıştı.

(Asıl sahne)
Markete girdiler...
Soğuktan elleri üşümüş yüzü pespembe yavrucak alnı pak gülerek çocuklara has bir masumiyetle raflara yöneldi. Anne sepeti aldı ve yanına ilişti.

-Hepsinden istiyorum. Anne bak bu da çok güzel..aaa bu da çok güzel dimi! dimi!

- (Sıkılgan, bunalmış, tüm yük ona kalmış ama her an patlamaya hazır) Herşeyi elleme! Kaç kere dedim sana. Hadi tamam seç birini de gidelim.

- Tamam bu olsun çok güzel dimi! Bunu istiyorum.

-Hayır! dedi, annesi -hemen yanındaki kutudaki çikolataya uzanırken- Bu olacak! (Elinden tuttu ve götürüyor)

-Ama anne hep senin dediğin oluyor. Sen seç demiştin. O daha güzeldi!

- "Evet!" dedi kadın! -Büyük bir şey başarmış gibi. Sonunda o da birini ezmiş gibi. Savaş verdiği herkesi ve herşeyi hatta bu dünyayı sonunda alt etmiş gibi..-
-Evet, hep benim istediğim olacak! Her zaman!