AH ÇOCUKLUĞUM!

Bir göz oda, tek kat…

                            Neşeli sesler, sınırsızdı kahkaham.

Kiremitli evin ortasında salıncağım,

Kara kış…Eve  hapsolunur çocukluklar!

Ben lunaparktayım.

Sobadan sıcacık oda, etrafındayız.

Ana, baba, çocuk, yeni doğmuş buzağı.

Altımızda bodrum, bir tahtalık mesafe…

Ödül topluyorum odundan!

Fareler özgür bu evde, seyirdeyim.

Gece konmuş bir ev!

Bahçesi var cennet, civcivliği bende tanıdık, tavuğum

Parmaklarımdan süt emdi danam, düvem,

Köpeğim Kont, boyumca boynumda…

Vişne ağacım yok artık, dalına tünediğim!

Kayısının seveni çok, şeftalim utangaç alyanak,üstelik yarma!

Dut ağacım ballı pıtırcıklarla dolar dalda, yerde, ağzımda.

Bu yaz tırtıllara feda ettiğim…

Üzümlerim kokulu salkım salkımdı,

Çardak direği oradan, bir o kaldı.

Gölgesine otururdum, yine çay yudumlarım ara sıra.

Suyu nasıl parayla içerdi insan, inanmazdım.

Kuyumuz! Suyu buz…

Kovayla tırmanırken taş duvarlarını,  şakırdardı,

Kirli, hortum ucundan motorla, dökmelik ancak.

Çocukluğum…

Ama niye buruk,

Doyasıya soluduğum, vallahi ziyan etmedim ne çam kokulu havasını

Ne baharında papatya, lale, çiğdem, pisipisi tarlasını.

Orman kıymetli, ağaç mübarekti.

Çocukluğum derme çatma şimdi,

Sahibi değilim, dokunamam,

                             kırılıp dökülür de bakar gözbebeğime

Yerlerden kaldıramam!

J.SEL By.25.01.2023