Ateşe Uçan Kelebek

                                                                                                                                                   02.11.2022

Seni her gün birilerine karşı savunmaktan o kadar yoruldum ki.Biliyorum ben sen kötü değilsin.Kalbin kırık senin.Hissediyorum.Anlamıyor kimse.Anlatamıyorum.Gözlerinin içini gördüğümde kırılmış,gülmeyi,değer görmeyi unutmuş,görüyorum ben.Umarım gördüklerim ve hissettiklerim beni yanıltmıyordur.Her gün birileri hakkında bana yanlış olduğunla ilgili konuşuyor.Yanlış olan sen değilsin bence.Belki hayatına aldığın insanlar.Belki de yaşadıkların.Emin değilim.Ben seninle her şeyi düzeltmek istiyorum.Bana düşündüklerimin doğru olduğunu kanıtla istiyorum."Herkesten duyuyorum hakkında ne kadar ağır şeyler ama sen duyma."

Bu sefer başkarını dinlemicem,umursamıcam.Hata da olsa doğru da olsa denicem,yaşıcam ve sonuçlarını kendim görücem.Biliyor musun?Ben bu kadar cesaretli konuşamazdım hiç.Hep üzülmekten korkup kaçardım.Sen bana haberin olmadan cesaretli olmayı da öğrettin sanırım.Sen benim karşıma tesadüfen çıktın.Hayat gerçekten tesadüflerle güzelmiş.Sen hiçbir zaman birileri arasından seçenek olmadın.hep tektin.Benim şuan bunları kabullenmem çok korkutucu.Bu düşünceler ve sen ateş gibi.Bende ışığı görüp sıcaklığı tahmin etmeden ateşe doğru uçan kelebek gibiyim.Sıcaklığı hissedip kaçmak istediğim zaman her şey için çok geç olucak belki.Ama sonuçta kelebeğin ömrü çok kısa zaten.Ateşe gitse de gitmese de az bir ömrü var.En azından istediğini yapsın,yaşasın.Kanatları yansa da canı acısa da kısacık zamanında istediğine ulaşsın,onu görsün,hissetsin.