Dağlara Yüklenmiş Sınav

Dağlara Yüklenmiş Sınav

Dağlara yüklenmiş bir sınavdı ömür. Kederini sakla renkli yün yumaklara. Aldırmadan yürüdü boyuna dik yokuşları. Darmadağın bir ömrün yasını kim yüklense kaldırabilirdi. Gücü yalnızca soğuk bir iklimin gülüşüne yetemiyordu. Kendini alıp bavulana katıp geçmişi toparlayıp bir an dedi “GİTSEM” hesapsız.

Yorulsam dağ diplerinde koşarken kederin sahibine. Durup dinlensem bir çınar gölgesinde. Derinde kalan hüznü çıkarmak yalnızca izli bir oyuntu bırakır. Sahipsiz değilsin! demişti “Ben varım!” 

Yalanlara katık olmuş sözleri. Her durakta bir iz bırakmış gözleri. Kaldıramayacağı yüklere selam eder geceleri. Kırk odalı evlere kapandım. Durdum kıyında beni duymadın. Haklılık sorunu senin ki! dedin de anlamadın.

Varlığımıza katık ettiğimiz insanların yükleriyle yenik uyanıyoruz yeni güne. Sevda yokuşunda dik bir başın eğilişini izliyor kalabalıklar. O kalender adamın omuzları içe göçtükçe kuş sürüsü kervana karışırda bekleşir bir gün doğumunun ötesini. Keder yüklenir bulutlar ağlarda ıslanır kaldırımlar. Dizleri dayanır boğazına kalbi atar mı insanın boyuna. Heyecandan sırılsıklam yağmurun kederini omuzlanmış adam. 

-Şimdi çok erken! dedi. Farkında değildi. Geç kalmışlığın yükü altında ezilirken ona “Haklısın” demişti. Her geri adım atışında kıyısına bir ilmek dokudu. Kederi üzerine alarak akşam serinliğinde giysin de kendini sahipsiz hissetmesin.

Susuzluğun ilacı kederi dün bir bardak suyla katık etti aşına. Darmaduman şimdi o gölgelerin arasında fark edilen adam. Tarumar bir bahçe darmadağınık bir hazan ortasında. Üzerinde bir gömlek deniz kıyısında. Ayakları yalın ayak Kasım ortasında.

Gözleri sahici bir baharsın sen. Can yakan ince bir sızı. Gönül kafesine sığmış üç güvercin kırklara karışmış amacını sezdi. Yitik bir kabuksun sen deniz dibinde incilerin efendisi. Her gün katıksız bir şerbetin tadı ile uyandıkça en değerli olanı keşfeden. Öyle bir yan ki sebebi kainat olsun. Ruhu şad olsun. Tazelenmiş baharı bulsun sardıkça yaz sıcağı ellerini gönlü bahar olsun. 

-Yol yorgunusun gel! dedi. Halbuki ben gönül yorgunuydum.