EVİM NERESİ? (3)

     3

      Karanlığa dönmek anlık, geçici. Geriye gidiyor olamayız. Birkaç saat sonra güneşli güne döner gecemiz. Duvardaki gölgeler hayvan siluetleri nasıl da eğlendiriyor evin halkını. Gözlerime ağırlık çöküyor. Yatağımın beni kendisine çeken cezbesine karşı koyamıyorum.

     Arka kapıdan çıktığımda ortalık elektrik sihriyle ayan beyandı. Gitmem gerekiyordu. Benden gayrı olan bitenlere kör, sağır olmamalıyım. Hakikati öğrenirsem, söylenenleri, duyduklarımı anlamlandırır bile istiye yaşarım. Ben kimim? Küçük bir mahallem var, bir de ailem. Evlatlık olabilir miyim? Mesela bodrumda bulunan bebek. Anne ve babam olmasına gerek yok, yumurtada üretilmiş olabilirim. Evrene dair zihin yormalarım bundandır belki. Ne zaman bir cümle sarfetsem “saçmalama, nereden geliyor bu düşünceler aklına?” ları duyuşum da bundan olabilir:

       Hastanede doğmadım, evde doğdum ama ebem de yok. Şüpheli bir durum. Diğer bütün kardeşlerin komşu kadınlardan ebesi olmuş, benim yok. Kendi kendime büyümeyi iyi becermişim. Evde yalnız bırakıldığımda, beşiğimi kendi kendime sallayıp uykuya geçtiğim anlatılıyor.

       Nereye gittiğimi kurulmuş bir robot kararlılığında biliyorum. Kaçta araç gelecek, hangi durakta ineceğim, hepsi kurulu bir saat düzeninde tıkır tıkır işliyor. İndiğim durakta iki kişi beni bekliyor:

       -Geldiniz demek, daha önceki görüşmeden sonra gelmeyeceğiniz ihtimali üzerinde duruyorduk. Ama merkez sizin geleceğinize kesin gözüyle bakıp bizi buraya gönderdiler. Uzun görüşmeyeceğiz. Sizi merkezimizde misafir etmemiz, bilgilendirmemiz gerekiyor. Bir haftalık süre yaratın.

     - İzin mi alayım, ne gerekçe sunacağım? Eve nasıl izah ederim?

     - Bizce sorun yok. Gerçeği söyleyin. Ama anlayışla karşılacaklarını sanmam. Nasıl düzenleme yaparsınız çevrenize bunu siz daha iyi bilirsiniz.

     - Gelmezsem ne olur? Başkaları da vardır. Onlara izah edin. Benim kafam oldukça karışık.

     - Buna biz yorum yapamayız. Sadece küçük bir bölüm hakkında bilgimiz var. Üstlerdekiler buna karar verir. Ama geleceğinizden eminler.Görev kodlamanıza aykırı davranamazsınız.

     - Ben bunu anlamıyorum. Benim tek bir işim var, maaşımı oradan alıp geçimimi sağlıyorum. Siz de bana maaş veriyor musunuz? Ve ben iki işte çalıştığımın neden tam farkında değilim. Sanki bu gizli görev gibi. Devletin bir birimi mi? Çalıştığım şirket mi karanlık işler yapıyor.. Ajanlık mı yaptıracaksınız bana?

     - Böyle bir şey değil, gizli de değil ama herkes farkedemiyor ne yazık ki. Algıları açık değil, zihinleri tek boyutlu. Belki sonraki nesillerde daha farklı olacak durum  ama zaman müsait değil. Sınırlı sayıları kullanmak zorundayız.

     - Benim başkalarından farklı algılarım mı var? Şaşırdım. Kahve falına bile itibar etmem. Astroloji benim için hikayedir. Romatizmalarım da azmaz,yağmurdan önce. Hava nasıl meteorolojiyi takip ederek bilirim.

     - Neden bahsettiğinizi anlamadık. Ama galiba nükte diyormuşsunuz bu tarz konuşmalara… Neyse siz durumunuzu netleştirin, üç gün sonra bize katılın.

      Otobüs geliyordu zaten. Onları bulduğum durakta bırakarak geldiğim yöne hareket ettim. Evin arka bahçe kapısından adım attığımda ezan okunmaya başladı. Sabah oluyordu.

      İçeri girdiğimde koridordaki küçük masayı ilk defa farkettim. Orada ne zamandır vardı? Odamın kapısı krem rengi değil miydi? Yeşile dönmüş. Anahtar kapıyı açmasa yanlış evdeyim diyeceğim.

     Yorgana sıkıca sarıldım. Bir saat de olsa uyuyacağım. Saati kurdum, sesini sonuna kadar açtım. Hiçbir şey düşünmek istemiyorum. Hepsini unutacağım. Sabah havanın kokusunu içime çekerek, etrafımı süzerek yol alacağım.