Hediye

Hediye

Severdi oldum olası paylaşmayı …Emeği, yemeği , sevgiyi ve bilgiyi….Vermesi  hediye etmesi bir şeyleri birilerine hep tasa oldu …

Belki çoğu iyi niyetle söylüyordu .“Hak etmeyene verdikçe değerin düşüyor “diyen az değildi ona…

Oysa hayatta kalmanın ,ederi

Örselenen duyguların fedakarlığın ederi  nedir ?İnsan ne için yaşar? diye zihnini   deli sorular meşgul ediyordu yaşı ilerledikçe…

Burnunun direği  sızladı , hava kapalıydı . Yaşadığı kent için soğuk bir gündü.Ama  o gün onu üşüten sadece fiziksel soğuk değildi elbette….

Elbette elbette şarkısını mırıldandığını farkettiğinde, gözlerinden süzülen yaşa engel olamadı..

Vermenin güzelliği , gözlerdeki mutluluğa şahit olmanın hazzı hiç bir şeyle ölçülemezdi  onun için.

Penceden karlı Toros dağlarını seyre koyuldu ve kainattaki ahenge daldı gitti …Bahşedilenleri düşündü , verdikçe çoğalan en çok şey belki de sevgidir diye içinden geçirdi.Tarifsiz bir mutluluk kapladı yüreğini…

Belhi