İnsanlık Hikâyesi

Darmaduman hatırlardan,

Kıvranışlarla dolu rüyalara.

Kimin neden olduğunu bile bilinmeyen

En derin karanlıklara doğru...

Bir zamanlar çocukların oynadığı 

Gölgesinde umutların yeşerdiği 

Neşe dolu diyarlardan

Toz duman olmuş döküntülere

Bir gece önce evim olan

Her akşam geçtiğim yoldan

Görmekten yüzlerini ezberlediğim insanlardan

Kan, revan ve gözyaşına...

Şimdilerde en zor bulunanın

Umut olduğu caddelerde 

Nefes almayı bırakanlarla

"İmdat!" Çağrısını duymayan vicdanlara 

Çoktan soğuktan donmuş bedenlerden

Sessizce ölümü bekleyenlere

Öte yandan koltuğundan kalkma niyeti olmayanlara 

Görmeyen, duymayan, bilmeyen insancıklara...