Kış Baharı Notları
1.
Yeryüzüm sarsılıyor. Buralarda duramam artık. Giden kurtuluyor kalan yürüyen cesetlere dönüyor zamanla. Henüz düşünebiliyor ve yazabiliyorsam bunları acilen gitmem gerekiyor.
Annem ilaç bağımlısı bir kadın. İlaçları olmadan yapamıyor. İyi hissediyormuş haplarını alınca. Geçen günlerde saydım günde 46 tablet yutuyor. Ölmesini istemiyorum annemin. Neden durdurmuyorum bilmiyorum. Kendi kararına bıraktım her şeyi. Ama gitmesinden de çok korkuyorum. Annem bir bağımlı. Ben ise ona tutsak bir delişmen.
Korkuların insana kazandırdığı bir şey yok. Korktuğun her şey ile yüzleş. Köpeğe sen havla ilk hamle için ona izin verme. Kedi sana gelmeden başını ilk sen okşa. Köpek balığından korkuyorsan önce etini yemeyi dene. Yalnız kalmaktan korkuyorsan önce kendini terk et. Kaybolmuş halinle kendini tekrar bulmaya, var etmeye çalış.
Kendimden kaçmadım hep yüzleştim. Ne yazık. Kendimle en son karşılaştığımda ilk beyaz sakalımla oynuyordum.
Evimin tam karşısına belediye bir pankart astı. Üstünde “Artık daha özgür ve eşitiz” yazıyor. Ben uyurken ülkede sosyalist bir parti yönetmeliği mi aldı diye düşündüm. Ne yapsak da uğruna eşit olamayacağız. İnsan eşitliğe tahammülsüzdür. Ezme, yıkma, mahvetmeye odaklı canavarlarız. Güçsüz olanı ezeriz, doğayı yıkar baştan yaratırken betonlaştırırız. İyi ve saf olan her duyguyu köreltip mahvederiz. Şükür olsun artık daha özgür ve eşitmişiz. Ne büyük yalan.
Büyülü gerçekçilik romanları gibi oldu rüyalarımız artık. Her şey o kadar gerçek o kadar büyülü.
En son cenazede gördüm onu. Herkes siyahken o beyazlar içindeydi. Herkes ağlarken onun yüzünde tebessüm vardı. Mutlu muydu? Yoksa huzuru mu kaçmıştı? Dingin bir surat ifadesi ile duruyordu öylece. Kaskatı. Son toprağı ben attım üstüne. Hoşça kal sevgilim.
Vaatler verilir sen beklentisiz olmalısın. İnsanlar çok despot ve acımasız politikalar izliyorlar insanlarla ilişkilerinde. Sen bunlara karşı ince bir perde olsun yanında. Her ihtimale karşı canının yanacağını anladığın an üstünü örtmelisin ışık almamalısın, gözükmemelisin. İnsanlar yıkar seni. Sen münzevi olmalısın.
Okuyamıyorum. Sayfalarda esniyorum. Gözlerimden uyku damlaları akıyor. Fakat bıraktığım an uyuyamıyorum da. Yalan bir uykunun damlaları bunlar. İçimde sevdiğim şeylere küstüren bir şey var beni. Her ne ise bulma dileğiyle.
Sabırsız bir kişilik olmaya başladım. Pek tadım yok şu sıralar. Sevdiğim şarkıyı bulamıyorum. Buldum dediğim anda sonuna kadar dinleyemiyorum. Sıkılıyorum hemen. Bir şeyler yapmaya hazırlanıyorum. Yorulup bırakıyorum daha eksik halimle. Hür hissetmiyorum artık. Tutsak ülkenin yorgun aidiyetsiziyim. Bir akıntı bulsun beni her neye istiyorsa savursun.
Denizlerim taşıyor artık. Yoğun dalgalar içinde boğuluyor tanıdığım herkes. Ne zor o halde sevdiğim insanların düşman kesilmelerini izlemek. Fakat bende yok artık eski ahmaklıklar. Zor oldu ama açtım gözümü. Her gidiş bir kesik. Her düşman ilerisi için bir adım.
Her şey değişim içindedir. Belirli bir süre içinde hiçbir şey aynı kalmaz. İnsanların bile dünü ile yarını arasında bugünlerinde farklı görebilirsiniz. Bunların arasında ben uzun vakittir aynıyım. Düşüncelerim, yaptıklarım, çevrem hep aynı. Bir farklılık yok. Bu bir işkence olmaya başladı bana. Adı sanı olmayan biriyim ben. Bu yazıda da kendimi öyle yarattım. Öğrenmeyin beni. Eğer öğrenirseniz benimde herkes gibi olduğumu anlarsınız. Beni anlamaya kafa yormayın. Anladığınız gün yok olurum ben.
Bir ihtimaller dağının tırmanıcısıyım sonu yok en uç tepesine kavuşmamın.
Tanrı olmuşum bana yapılanlara karşı affetmeye sebep ararken. Küskünlerime karşı sanki suskunluk yeminim var tanrıya. Oruçluyum sanki konuşmaya. Ben sağlıklı ilişki nedir öğrenemedim. Varsın ben böyle ilerleyeyim gerisinde kalayım insanların.
Bir kahve yaptım kendime yazımın sonlarına geleceğini anladım. Yeni bir düzen hazırlamam ve uzun süre bozmamam gerekiyor. Bu gidişatımı hiç aydınlık görmüyorum. Bağımlılıklarımı değiştirmem, kendime bir yenilik katmam gerekiyor. Yakmam gerekiyor. İyileştirmem gerekiyor. Tepkilerimde emin düşüncelerimde özgür olmam gerekiyor. Sıralamam lazım önemliden önemsize her şeyi. Bir şeyleri görmem vacip kılındı artık bana. Bu böyle gitmez. Öldürmeliyim kuralsız boş bu düzeni.
Düşmanlaşan her şeyi öldür. İyileşmeyen bir şeye merhem olma. Kışın ısınmaz insanın ruhu. Kışa baharmış gibi davranma.
Ben katil bir adamım. Gelişme evresindeki bu öyküyü de öldürdüm.
Tepkiniz nedir?
