Komplo Gerçeklikler 3. Yazı

Kahve fincanlarından dünya için bir bakış yakalamaya çalıştıkça dünyam başıma yıkıldı. Yetmedi, tekrar inşa ettim. Nasılsa geçen gün kara bir kedi sokak lambasının altında can verdi. Bazen delirmek için çok sebebi oluyor insanın biliyor musun? Bunlardan biri de kırmızı. Bugün kendimi bir kadın gibi hissediyorum. Sabah elimi yüzümü yıkadıktan sonra aynaya baktığımda gördüğüm yüz bir kadına aitti. Bunun şerefine kahve yaptım. Saçlarımı taradım. Annem geldi aklıma. Gözlerimi hiç olmayacak kadar sıktım. Büyük bir iştahla çikolata yedim. Çikolata yemek bir çeşit zehir atma törenidir. Çikolata yersin ve zehirlerinden arınırsın. Sonra hiçbir kara kediyi ölürken görmek zorunda kalmazsın. İştahım gökyüzünü kapattığında gökten çikolata yağmasını dileyeceğim. Sırf bunun için benden uzak durmalısın. Senin için af dileyeceğim ama seni affetmeyeceğim. Dün gece rüyamda bir adam sağ gözünden kan ağlıyordu. Sen ise onu izliyordun. Söylesene ne zaman vicdanın bu denli rahat uyudun? En son ne zaman varlığının bir anlamı oldu? Neden rüyamdasın? Sağ gözü kanayan bir adama acımak saçma olurdu elbet, senden bunu beklemiyorum. Sadece biraz daha anlamlı bir şeyler söylemelisin. Kırmızı bir elmayı yerken hiç olmayacak kadar sakin, soğukkanlı kalabilmelisin. Bu yüzden evdeki tüm bibloları çikolata bulaşan ellerimle kırdım. Şimdi sana nereden baksam hayat duracaktır. Saatlerim bozuk. Telefonum yok. İnşa ettiklerimin altında kalmadan çık git evimden.