KÜÇÜK ŞEYLER İLE HAYATA TUTUNMA

Küçük yaşta sokaklarda gezerken zeze partuga adında yaşlı adamla karşılaşır. Adam çöpten bir şeyler toplarken zeze'de yaşlı adamı izliyordur. Adam dayanamayıp küçük çocuğa kim olduğunu nerede olduğunu sorarken ani gelen sesle reflex olarak zeze küçük çaplı korkmuştur. 

Kimsin sen bakalım küçük bey nerede oturuyorsun? 

Adam korkmasın diye yüzüne tebbessüm yerleştirerek sevecenle yanağına donkunmuştur. Zeze' de tık yoktur hiçbir tepki vermeden sadece izliyordur. Zeze' sadece parmağını arka tarafa göstererek ilerlemeye başlayınca Portuga da onunla beraber gitmiştir. On dakikalık yürüyüşün sonunda gördüğü manzarayla şok olan portuga çocuğu elinden tutarak uzaklaştırmıştı. Havalar sert hamlesini gösterirken insanlara daha doğrusu garibanlara bir hayli zorluk oluyordu. Portuga'nın gidecek bir evi olmadığı için sokak köşelerinde orada burada kalıyordu şimdi ise yanında zeze vardı ne yapacağını bilemiyordu kendisinin bile gidecek yeri yokken küçük çocuğa nasıl bakabilirdi. Karnını doyurabilecek parası bile yoktu. Hiçbir şey olmamasına rağmen çocuğu o halde orada bırakamazdı bir umut diyerek yanına almıştı. Zezeyi yanına alalı 6 saat olmuştu kalan demir paralarıyla dışarı soğuk olduğu için otobüs otobüs gezmeye devam ettiler. Bir süreden sonra Portuga Zezeyi hastaneye götürerek neden konuşmadığını anlamak için götürmüştü sağlık açısından hiçbir sıkıntısı olmayan çocuk yaşadıklarından dolayı böyle olduğu kaçınılmazdı. Portuga ne kadar şebeklik yapsa da konuşturmaya çalışsa da basaramamıştı. Üzerinden günler  saatler geçmiş zeze hala aynı devam ediyordu. Portuga'nın hastalığı nüksederken kötüleşince yere yığılırken Zeze başına oturup ağlamaya başlamıştı. Hıçkırıklarının arasından duyulan kelimeler adamın yüzüne tebessüm oluşturmuştu.

" Sen benim şeker portakalımsın, Zezenin portugasısın beni bırakma" çocuk ilk defa konuşurken portuga hayata tutunmak için sebebi olmuştu .