ÖFKE

Ağzına kadar dolu kül tablası,

Boşaltılmaya üşenilmiş kötü duygular,

Ahlara vah gereken içleniş,

Zembereği dost, düşman kapılar.

Yukarı çekilmeli insan, aşağılık paranoyasından.

Üstüne örtülmemeli, kahpe sözcükler.

Yanılmazlık diye bir şey yok.

Herşey insandadır; katlanılamasa da gerçekler.

Gözü kapalı hoyrat çirkinlik,

Beyaz bir düş bile paklamaz seni.

Yüreğe dost gerek, biraz içtenlik.

Ben pişmişim külde, ırgalamazsın beni.

Son yok , sonuç yok izbe kederde.

Bir “ah” sesi kalır titrek bedende.

Bulduğunu sandığın vasat nedende.

Karanlıktır yüreğin, her gidende