Önceliğiniz Kendiniz

Değmeyecek insanlara her daim fazla anlam yükledi herkes. Değmeyeceğini ise daha sonralardan anladılar, değecek olmuş olsaydı eğer; sizi kırmaya, üzmeye korkarlardı eğer kırdıysa da kırıkları toplayıp tekrardan yapıştırırdı. Yapmadılar arkadaşlar çünkü; gideceklerini onlar da biliyorlardı. Kalacakları olsaydı, başından sahip çıkarlar ve gitmezlerdi. Şimdi siz üzülüyorsunuz da boşa. Giden gelmez, kalan hep değişir, aklı başına gelir. Gitmek sevmeyenlerin işi... Şimdi diyeceksiniz ki; ya gitmesi gerekiyorsa? Ben hep şuna inandım, kimse gitmek için bahane üretmez. Tam tersine insanlar kalmak için güzel sevmeleri yeterli, bir insan seviyorsa bunu seni seviyorum demeden karşı tarafa hissettirmeli. Sizi sevmeyenle seven arasında dağlar kadar fark vardır bunu anlayamıyorsanız sorun karşı tarafta değil sizdedir. Ya da takıntı haline getirmişsinizdir en berbatı da budur. Bir şeyleri ona bağlarsınız, onsuz yapamam dersiniz... Ve dahası herkese bugüne kadar dedim ve demeye devam edeceğim, arkadaşlar ilk sırada siz olmalısınız, birilerini takıntı haline getirmeyin, sevin sevilin de ama birilerinsiz yapamayacağınızı dile getirmeyin. Siz onsuz da yaşıyordunuz,  sizin şahsi bir hayatınız var kimseyi bu kadar da umursamamak lazım. Birileri gidiyorsa gitsin hatta o kapıyı siz açın sonra arkanızdan ben ona yol verdim gibisinden derler. Kimse sizin gözünüzün yaşına bakmaz, siz ilk başta kendinize acımalısınız elin oğlu veya kızı size acımaz. Bu hayata bir kez geldiniz, doya doya yaşamadan ölmeyin! Birilerini kafanıza takmak için bu hayat çok kısa mesela bugün ne yaptınız kendiniz için? Bu soruyu sorun başta kendinize tabut iki kişilik değildir, kimse sizin günahlarınızı veyahut sevaplarınızın bedelini iyi veya kötü ödemeyecek önceliğiniz kendiniz olması dileğiyle...