ÖZLEM AĞIR BASIYOR

Takvim bu zamana denk düşünce bazı şeyler kopuyor içimde. Gün geçmiyor, günün içinde sıkışıp kalıyorum. Sadece bana mı böyle oluyor yoksa bu acıyı yaşayan herkese mi böyle oluyor bilmiyorum. Ama bazı günleri aşamaz ya insan bu günde o günlerden biri. Aşamıyorum, alışamıyorum da. Çoğu şey uzak kalıyor bugün bana en çokta hisselerimin bir kısmı, sanki bugün benim için az duygu var. Özlem, hüzün, acı... Ama en çokta hissettiğimi anlatamıyorum. Hani şey derler ya kelimeler kifayetsiz kalır diye öyle işte anlatamıyorum. 

Çok özledim. Koşup sarılmayı, sarılıp uyumayı, hiç sevmediğim halde ısırmasını, uzun uzun konuşmayı, bir şeyler anlatmayı, başım sıkıştığında ilk ona sığınmayı, ona gitmeyi... Çok özledim.

Keliyle oynayıp dalga geçmeyi, elimi kolumu bağlayıp gıdıklamasını, beraber bir şeyler yapmayı, kalmaya gittiğimde her yatsı namazından sonra elinin dolu gelmesini özellikle bizim sevdiğimiz şeyleri almanı, meyve getirip kesmeni, seninle geçirdiğim her anı, her anımızı çok özledim...

Umarım olduğun yerde iyisindir. Ben çok iyiyim, gerçi görüyorsundur. Çok uzun zamandır tatmadığım mutluluğu, sevgiyi tattım, gördüm ve hala görüyorum. Kısa zamanda da seninle tanışmaya gelecek. O günü iple çekiyorum. 

Her şey biraz senin istediğin gibi burada beyaz önlük giyeceğim, istediğim bir bölüme yerleştim, aileme, anneanneme yeni şehir görmelerini sağladım. Artık bende uzaktayım ama hep aklım kalbim onlara. Tıpkı senin olduğu gibi, sen olduğu gibi... Çok özledim ama yapabilecek çok fazla bir şey de yok. İlla ki bir gün denk düşeceğiz. Şimdilik hoş çakal, hoş kal.

Bazı şeyler yarım kalır, tıpkı senin yaşamının yarım kalması gibi....