Verilmiş ama tutulamamış sözler misali akıp gidiyor.

Hüzünle keder aralanıyor gecenin perdesinden,

Ve biz hala uyuyoruz nereye gittiğimizi bilmeden.

Seyret geceyi, çalıyor bize ait olanı.

Acımasızca, sanki bir acelesi varmışcasına uzaklaşıyor bizden.

Geçmişin izleri bir günah gibi kendisini hatırlatıyor,

Ve biz hala uyuyoruz nereye gittiğimizi bilmeden.