Sen, harikalar diyarında zapdelimeyen toknaklı atın üstündeki asi  prensestin.
Sen, gotik şehirden geçen kan kırmızı akan gizemli ırmakta boğulan hayallerdin.
Sen, ruhunu daha teslim edememiş nefeslerin son arzularındaki soğuk zerrelerdin
Sen, atların üzerinde kılıçlarını çekmiş şövalyelerin bakışlarındaki   mahsumiyettin.
      
Sen, biçimsiz resimlerin çizgilerinden oluşan samimi dokunuşun eşsiz gölgesiydin.
Sen, sessiz çığlıkların kargaşasında boğulan manasız kelimelerin içindeki uçurumdun,
Sen, derin kuyularda gizemli varlığı temsil eden içimdeki sonsuz ve son sevdaydın,
Sen, Kızıldeniz ortasında kalan rüzgarın, tebessümüne takılan kuru gözyaşıydın.

Sen, tur dağında yanan alevlerdeki közde pişen ihtişamlı  onurumun hayaletiydin.
Sen, çöldeki mağarada ışıklar saçan kainatın  tanelerinin donununuşunda ki aşktın,

ARİF YALDIZ