Yaşamak oldukça zordur bu dünyada, her gün ağlayan ben bilirim.

Yaşamak oldukça kolaydır bu dünyada, her gün gülen sen bilirsin.

Yaşamak oldukça zordur bu dünyada, her gün bağrına taş basan ben bilirim.

Yaşamak oldukça kolaydır bu dünyada, her gün bağrına başkasını basan sen bilirsin.

Belki bir iç döküş belki de bir için çöküşü. Göğsünün daralması ve anlamsız bir şeyler silsilesi. En kötüsü de yorgunluk. Hepsi sensizliğin birer yan etkisi. Bedene en zararlı şey nedir diye sorarlarsa bana, ne içki derim ne de sigara. Çünkü bedene en zararlı şey aşktır. Bu aşkın sonucu o kadar şeye bağlıdır ki, anlaşılmaz zaten. Bazen unutman gerekir, bazen sessizce kabullenmen. Benim yaptığım ise en kötüsü, unutmam gerektiğini bile bile, yana yana deli gibi sevmek...

Anlamazdım yar kelimesinin anlamını,

Bir yarim olduğunda anladım.

Canından can alan,

Canına can katan demekmiş.

Anlamazdım sevmek sevilmenin anlamını,

Sevdiğimde anladım.

Yüreğine kor atan,

Yüreğine korlar atan demekmiş.

Sev dedim,

Anlamadılar.

Sevgi gösteriyormuş gibi yapıp,

Duygularımı katlettiler.

Gör dedim,

Anlamadılar.

Görüyormuş gibi yapıp,

Duyularımı katlettiler.

Acı dedim,

Anlamadılar.

Acıyormuş gibi yapıp,

Beni katlettiler.

Yardım et dedim,

Anlamadılar.

Yardım ediyormuş gibi yapıp,

Beni yüz üstü bıraktılar.

Boş ver dedim,

Anlamadılar.

Boş veriyormuş gibi yapıp,

Beni mahvettiler.

İnsanlar böyleydi işte,

Her anlıyorum dediklerinde,

Karanlığa gömülüp,

Karşısındakini de gömdüler.

Bir hayal etsene,

Senle yan yanayız.

Ellerimiz kavuşmuş,

Hiç çözülmemiş gibi.

Bir hayalet gibisin,

Senle yan yana,

Aynı şehirdeyiz.

Hiç görüşmemiş gibi.

Bir hayal etsene,

Senle varolmuş,

Birlikte yok olmuşuz.

Birbirimiz için yaratılmış gibi.

Güvenmek doğru mudur herkese?

Ya da ben mi fazla parayonak oldum?

Kime güvendiysem bugüne dek,

Göğsüme yara oldu.

Yaslanmak doğru mudur herkese?

Ya da ben mi fazla soğudum?

Hangi kişiye güvendiysem bugüne dek,

Sırtımda bıçağını taşır oldum.

Ama benim yorgunluğum, çocukluğumdan beri geliyor. Açık açık saatlerce anlatmak isterdim, fakat dediğim gibi yorgunum işte. Bunları anlatamayacak kadar yorgun. Nefes alırken sorgulayacak kadar yorgun. Bazen müzik dinlerken kafam götürmüyor, müzik ya müzik. Kapatıyorum belki dakikalarca belki de saatlerce tavanı izliyorum. Yorgunum işte.

İçimde bir acı var. İçimde bir yangın var. Ama bu hiçbir zaman sönmeyecek biliyorum. Ben söndürebildiğim kadarını kendim söndürdüm. Lakin geri kalanı sönmüyor. Benim yapamadığımı başkası da yapamaz, işte bu yüzden yorgunum.

En başta umudum yok, güvencim yok. Sevgim yok, saygım yok. İnsanlığıma dair olan her şeyimi kaybettim. Ama bu bir günde de olmadı, yılların birikmişliği var. Geçmiş kirli pis ellerini sadece bir kez doladı boynuma. Sonrası karanlık.

Sonrası özgüvensizlik.

Sonrası ölüm.

Sonrası toprak benim için.

Bilemiyorum sadece, sadece ben öldükten sonra arkamdan ailem dışındaki birileri de üzülsün isterdim. Tek başıma ölmeyeyim, birileri de benimle o toprağa girsin isterdim.

Ve evet çok bencilim. 

Bencilim, çünkü kendimi kaybettim. Arıyorum her yerde ama hiç bulamıyorum.

Ne hasta bekler sabahı,

Ne taze ölüyü mezar.

Ne de şeytan, bir günahı,

Seni beklediğim kadar.

Geçti istemem gelmeni,

Yokluğunda buldum seni;

Bırak vehmimde gölgeni

Gelme, artık neye yarar?

**********

Necip Fazıl Kısakürek

Aysel git başımdan ben sana göre değilim

Ölümüm birden olacak seziyorum

Hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim

Aysel git başımdan istemiyorum.

Benim yağmurumda gezinemezsin üşürsün

Dağıtır gecelerim sarışınlığını

Uykularımı uyusan nasıl korkarsın,

Hiçbir dakikamı yaşayamazsın.

Aysel git başımdan ben sana göre değilim.

Benim için kirletme aydınlığını.

Evet.

Peki herkes sevilmeli mi?

Hayır.

İşte herkeste kayışın koptuğu o nokta bu nokta. Sevilmek, sevmek çok güzel fakat herkes sevilmez. Kendimizi, karşımızdaki insanın sevgimizi hak etmediğini fark ettiğimiz an uzaklaşmalıyız. Eğer uzaklaşamazsak, genelde bu senaryolar kötü bitiyor. Hepimiz aslında çok güçlü kişilikleriz, kendimize dur demeyi bilmeliyiz. 

Hak edeni sevmek lazımdır. Ve sadece birisini sevmeye odaklanmamalıyız. Acaba biz sevilmeyi hak ediyor muyuz? Eğer aklımızda bir yerde küçücük bile bir hayır geçiyorsa kendimizi düzeltmeliyiz. Kendimize iyi gelmeliyiz en başta. Gerisi yalan...

Ben senim. Senin geçmişini, geleceğini ve hatta sonunu bile belirleyecek olan kişiyim. 

Sana bahsedeceğim şeyler çok ama çok canını yakacak buna hazır mısın?

Hazır olmamak gibi bir şansın yok. Bunlar zaten beyninin içinde sürekli dönüp duran ve seni oldukça rahatsız eden şeyler. Sadece sakin ol ve kendine itiraf et. Sonra düşün. Devamına da sen karar ver.

Öncelikle sana ciddi anlamda sormak istediğim en büyük şey, gerçektende ölmek istiyor musun?

Yoksa sadece kolay yolu mu seçiyorsun?

Bilmiyorsun. Her zaman ölmeyi istediğini söylüyorsun, artık dayanamadığını kendine tahammül edemediğini dile getiriyorsun. Ama başına küçücük bir şey gelse ölmekten korkuyorsun.

Kabul et aslında ölmeyi gerçekten de istemiyorsun. Sadece kaçmak istiyorsun. Neresi olduğu önemli değil, sadece uzaklaşmak. Kendinden, hayatından, hatta ruhundan. En çok da benliğinden. Kimsenin kabul etmediği, edemediği o garip kişiliğinden.

Ben mi tuhafım yoksa insanlar mı tuhaf diye soruyorsun hep.

Sen tuhafsın Beyza. Çoğunluk senin gibi değilse, sorun sendedir. Ama şimdi böyle dedim diye de çok kırılma bana. Benden başka kimsen yok senin.

İnsanlar tuhaf olsun ya da sen ol, ne önemi var ki?

Söyler misin bana, senin olmadığın bu dünyada insanların ne önemi var?

Kabulleniş zordur derler, evet zormuş. Ve bu neyi kabullendiğine göre de değişir. Sen kendini kabullenmeye çalışıyorsun. Tam başardım diyorsun, oh sonunda ben buyum işte diyorsun sonra küçük bir olay patlak veriyor ve kendinden nefret ediyorsun. O kabulleniş çöpe gidiyor.

Yapma be Beyza...

Zaten geçmişin çok ağır, zamanla daha da ağır olacak o yüzden yapma.

Senin senden başka kimsen yok inan bana. Herkes bir gün yanından gidecek hatta gidiyor. Gitti bile...

Yaren gitti, Suna Abla seni mahvetti. Ediz dalgasını geçip hayatına devam etti. Doğukan gitti, eli eline deydiği için heyecandan çığlık attığın çocuk. Evet evet o. Gitti. Daha da gidecekler.

Sana bu olanlara alış diyemem. Alışamazsın alışma da zaten. Duygularımız olmadığı zaman yaşamanın ne anlamı var?

Bugün 12 mart. Bugün kar yağdı. Camdan dışarıyı izledin, dışarıya çıkmadın, oyun oynamadın. Geçen yıl kardeşin dışarıya çıkıp, karda arkadaşlarıyla oynadı diye evde ağlamıştın. Gizlice perdenin arkasından izleyip benim neden arkadaşım yok diye sorduğunu hala hatırlıyorum.

Senin yüzünden Beyza.

Sen istemediğin için arkadaşın olmadı. Şimdi yine ağlama, elimde değildi insanlar benden uzaklaşıyor diye hiç deme. Her türlü sorumlusu sensin bunun.

Şu an açtın yine seni ağlatan şarkını, tüylerini diken diken edişini izleyip yazmaya devam ediyorsun.

Beni kurtar Beyza. İçindeki kız çocuğu hala ölmedi evet ama can çekişiyor, kurtar onu. Geçmişini mahvettin, çocukluğunu, gençliğini mahvettin ama geleceğini kurtar.

Bir işe yara artık Beyza. Bir işe yara.

Yalnızsın çünkü senin suçun. Her şeyi mahvettiğin gibi çevreni de mahvettin. Arkadaşların yok çünkü hepsinden sen uzaklaştın. Sevdiğin ya da seveceğin yok çünkü sen baştan kaybettin. Kimsenin seni seveceğine inancın yok.

Ve bana kalırsa buna ben de katılıyorum.

Bence seni gerçekten de kimse sevmez. Sadece kandırırlar, sen de yersin bir güzel sonra da seni bırakıp giderler.

Ağla Beyza. Sen ağlamayacaksın da kim ağlayacak?

Geçmişini yendin, tebrik ederim. Bazı olaylardan hala kopamıyorsun ama unutma ki geleceğine yenileceksin.

Sen hep kaybeden oldun, yine kaybedeceksin Beyza.

Herkes seni harcadı, yine harcanacaksın.

Ölmeni isteyen birisi vardı hatırlıyor musun?

Bir gün o kazanacak, sen o günde kaybedeceksin.

İzle sadece.