Descartes dönemin temel problemlerinden biri olan “Doğru bilginin ölçütü nedir?” sorusuna karşılık kuşkucu bir yaklaşım izlemiştir. Ancak kendisinin izlemiş olduğu bu kuşkucu yaklaşım septiklerin gerçekleştirmiş olduğu her türlü bilgi savını reddeden bir yaklaşım değildir .Descartes kuşkuculuğu bilgiye erişmede bir yöntem olarak görmüş ve bu amaç doğrultusunda gerçekleştirmiş olduğu sisteme ise “Yöntemsel Kuşkuculuk” adını vermiştir. Oluşturmuş olduğu bu stratejik yöntem doğrultusunda ilk şüphe edilemeyen bilgiyi bulma gayesi gütmüştür. Descartes oluşturmuş olduğu bu felsefenin tamamını “Düşünüyorum öyleyse varım” olgusu üzerine temellendirmiştir. Yine “Ben, ben: Bu kesin; ama ne kadar? Düşündüğüm kadar; çünkü düşünmeyi bırakırsam belki ben de yok olurdum.” (Descartes, 2015:128-129) sözüyle de bir kez daha inşa etmiş olduğu felsefesini göstermiştir.

    Descartese göre duyularımız ile elde ettiğimiz bilgiler bizi yanıltabilir.Yanılan insan ise kuşkuya yönelir ve kuşkuya yönelen insan ise doğru bilgiyi arar Descartes yukarıda belirtmiş olduğumuz ve kendisininde felsefesini oluşturmasında etken olan cümleleri kulanarak. “Düşünüyor olmam, var olduğumdan yani düşünen bir “ben”in var olduğundan emin olmamı sağlamaktadır; çünkü var olmasaydım düşünemezdim.” Fikri ile şüpheciliğin temelinde bulunan “Hiçbir şey bilinemez” düşüncesini çürütmüş olur. Bu düşüncesinin en büyük göstergesi ile birlikte doğruluğundan açık seçik bir biçimde emin olduğu bir önermenin de olduğunu göstermiştir.

  Sonuç olarak akla yönelimi ile doğru bilgiye ulaştığı için aynı zamanda rasyonalist bir filozof olmuştur.