Yürü yürüyebildiğince. 

Gözlerinin görebildiği kadarsın,

Saatlerce dalıp dalıp, baksan bile.

Aklının alabildiği kadarsın,

Düşün düşün nafile.

Aç ellerini göğe, 

Bak bakalım var mı sonu?

Doldurup kalbinden diline, dökülenler kadarsın

Değil cevabım, çok şükür. 

Oysa özgürce uçuveren kanatlarım vardı benim. 

Salına salına selam verdiğim bulutlara, 

Düşlerimden düşlerine akıveren. 

Koydum usulca sandığa kilitledim. 

Geçmiş olsada hepsinin tarihi. 

Bana geçmiş, sana kalmamış, kime kalacak?

Hiç mi hiç önemi yok artık, 

Sadece gözlerinin, gözlerime akıttığı yaş kalan. 

Ulaşılmaz, narin yapraklarındaymışcasına gizemli.

Dokunsak dökülecek sandığımız,

Ama saf, pazarlıksız, başı dik.

Ne ara iniverdi yamaçlara?

Kalbi dışlayıp, dile vurmuşcasına bu his.

Bekliyorum umutla gözlerim bulutlarda, 

Belli mi olur, inatla tırmanıp yukarı

Yazı bekleyen köklere kavuşur, 

Özlem dolu yüreğimiz. 

Yoksa zift gibi sözlerin mi?

Sımsıcak güneş mi beni yakan,

Yoksa sinsice bakan gözlerin mi?

Deli gibi esen rüzgar mı beni savuran,

Yoksa umursamazlığın, vurdumduymazlığın mı?

Eksi bilmem kaç derece soğuk mu kanımı donduran,

Yoksa hüsran dolu yıllarım mı?

Amaaan ne farkeder tüketenin kim olduğu, 

Biten gönlüm, biten ömrüm, biten ben olduktan sonra... 

Palyaço gibi saklanmışız ardına. 

Hiç silinmesin isteriz aslında, 

Görünmesin gerçek yüzümüz. 

Makyajla ya da makyajsız, 

Birçok hikayeden ibaret, 

Okuyabilecek varsa gözlerde. 

Ruhumuzda sıkışmış, 

Özgürlüğe bekleyen düşünceler. 

Bir sana, bir bana derken

Kalmamış kendimize hayrımız. 

Mutluluk oyununa kaptırmışız, 

Gelsede yolun sonu çaresiz. 

Oyun burdaysa şayet, 

Asıl sahnede kavuşmak ümidimiz. 

İçime doğru akan köpüğüsün 

Dolup, dolup geri boşalan. 

Bir orda bir burda gözkırpan, 

Yakamozların ışıltısısın, 

Açık denizlere yol alan. 

Şıpsevdi rüzgarın peşisıra, 

Kanatlanıp uçuveren martısın, 

Özgürlüğe kanat açan. 

Toprağın altında, orda öylece kalmak istiyor.

Görünmez olmak, sarılmak kendine.

Sadece kendine.

İçindeki yıkılmaz duvarlara.

Kabuğuna sığınmış tohumun uykusu olmak,

Uyumak ama yepyeni umutlara uyanmak.

Uyandırılmak.

O, uyan dediğinde. 

Bazen taşıyor insan, 

Çatlayıp tohum gibi. 

Bende varım, hep vardım diyesi geliyor.

Görmek istesenizde, istemesenizde. 

Ya altında, ya üstünde toprağın, 

Hep bir çaba içerisinde. 

Gücendirir gönlümü.

Söylenir derinlerden,

Sessiz sessiz konuşur ama duyana.

Gündüzüm dost olmuş geceye,

Karanlıktan cesaretle,

Ertelenmiş yarınlarım, yarınlara,

Dünün korkaklığıyla.

Tadı da yok tuzu da bugünümün,

Bana kalan yavanlığıyla. 

   Ne çocukken saçmalamak istediklerimizin tadı var şimdi nede büyükken anlatmak istediklerimizin. Herşey zamanında, yaşının verdiği anlamdaymış, lezzeti oradaymış. Konuşmaktan yorulsamda, engelleyen kalmasada, takmasamda kimseyi artık, yok kıymeti. Geciken ödül misali değersiz. 

Göçüp orda kalan mı daha mutlu?

Gelenin aklı kalanlarda,

Kalan keşkeler çıkmazında.

Hep bir özleyiş, uzaklarda 

Paramparça, dağınık kalmış aklımız. 

Yaşananların ağırlından yorgun.

Ruhumuz, bedenimizden bağımsız 

Acele etmede, istemsiz. 

Gri olduğunun farkında bile değil. 

Ne aklığı kalmış, ne karalığı. 

İddiasında herkes saflığının oysa,

Birbirine girmiş dünya gibi. 

İyilikle kötülük can yoldaşı, 

Ayrılık ne mümkün,.

Gözlerde de yok doğruluk..

İstedi birileri verdi rolü.

Seçemedik, bu senin rolün dediklerinde.

İçinden gelmeyeni oynamak zor

Ne kadar olduysa, o kadar işte. 

Ama dünyanın en iyi oyuncusuymuşuz meğer. 

Oynamışız yıllarca, önce kendimize vesselam. 

Gönderiyor zihnin, taşımaktan usanmış. 

Küçük omuzların ne ara büyümüş, 

Üstlenmiş çaresiz geleni. 

Ağır gelir bu yük sana oğul, 

Atsan diyorum, 

Atamam diyorsun sırtın eğik. 

Sana ait olmayan sorumluluk, gururun olmuş. 

Bazen çokluk kendin ile, 

Bazen yokluk onun ile.

Dışımda alabildiğine kalabalık, 

İçim neden darmadağın, tek ve soğuk.

Üşürken hislerim yapayalnız,

Boğuyor bedenimi lüzumsuz sıcaklık.

Gecem, gündüzümden uyanık

Doluşmuş düşünceler ömürlük. 

Bulamadım bir dağın başı,

Sesimin özgürce yankılandığı.

Çekip içime derince havasını kafam ayık. 

Annemin nereye der gibi bakışları,

Bakışlardan hızlıyım, acelem var.

Buz gibi soğuk havayı yenmiş heyecanım, 

Soğuğa inat terliyor vücudum.

Geliyorum canım az kaldı desemde, 

Ard arda gelen mesajların benden sabırsız

Binlerce kilometreden mesajlarla yakınken

Şimdi bir otogar kadar uzaktasın.

Kalbimin hızlı atışını duyuyor basamaklar,

Acısalar bari bana..

Yok mu yolun kestirmesi?

Göstersinler ki kavuşaym uzaktaki bakışına.

Bebeğim diye açtığın o telefondaki sesine. 

Ne varsa hepsi masada, darmadağınık

Yediğim, içtiğim, yaşadıklarım.

Bırak diyor İçimden bir ses,

Bırak öylece kalsın.

Toplamaya çalıştıkça dağıtmadılar mı?

Açtığın dallardan, savurdular çiçeklerini toprağa.

Seyrettiler zevkle toprağa düşüşünü. 

O zevk  bana ait bilemediler

Toprağım ben zaten, topraktır çarem. 

Hız kesmeden savrularak.

Beni bekleyenin ne olduğunu bilmeden.

Bazen de yavaş yavaş 

Yavaş derken, kaçırdıklarımdan habersiz.

 Bıkıp, usanıp sabırsızlıkla

Yolun sonunu beklediğim çok oldu 

Oldu olmasına ama ne garip,

Kalasım da geldi o yolda.

Sonu mu,başı mı hayat ?

Hangisine sığınsam  farketmez dediğimde oldu

İçimdeki kararsız sese bir lafım var.

Bilmiyor ki en son yol, asıl varış,

Ümidini kaybetmemek.

Ümidi verene, sığınmak.

Sığındım deyipte kaybedenin olmadığı 

O yolu, ümidi verene

Sığındım ,inandım bin şükür.

Deli dolu ama dizginlenmiş 

Neler neler kaldı içimizde ukte

Yapamadım diye hayıflandığımız

Gidene mi yazık, kalana mı? 

Özlediğimiz ama özlenmediğimiz sanki. 

Sevip sevip sevemediğine varanımız. 

Hala gözümüzü kapatınca gördklerimiz

Bir ömür gizlice sakladığımız. 

Unutturur mu görünen, görünmeyeni

Geçmiş olsada peşpeşe yıllarımız. 

Yok ki artık önemi, dilimize dolanmış keşkelerin. 

Maviysem maviyim

Gün olur gökyüzünün tonlarıyla

Usul usul içime dolan huzur misali

Gün olur deniz dalgalarıyla

Kah kabarık kah süzülen

Var mı gözüme, gönlüme kelepçe?

Sarıyım işte sapsarı şimdide

Tarla dolusu ayçiçekler misali

Başım dimdik havada, sıcak mı sıcak

Güneşe dönmüş yüzüm, insanların soğukluğuna inat

Beyazım bembeyaz  papatya misali

Kucak dolusu sevgiyle toplanan

Seviyor sevmiyor diye yolunmamış

Saf, kokusuz olduğu gibi

Siyah kapkara olmak vardı 

Boyayıp alttaki renkleri tümüyle

Örtüp sevgive, huzurla sonsuza 

Araya almadan griyi net , asilce

Burdayken oraya gurbet,

Ordayken buraya hasret.

Geldim mi kaldım mı bilemedim

Ne geldi, ne kaldı sayamadım

Kalanlar gelenlerden fazla besbelli

Hala orda sandığım,

Unuttum diye kandığım,

Ben sana uzakta sen bana kalanım.

Lafta bunlar hep lafta

Ne özüme gurbet ne gönlüme

Olmazki memleket kokan gönle gurbet 

Tası tarağı toplayıp gelen 

Sadece ceset...

Yeşilin sarıya döndüğü

Çaresiz, yapraklarını toprağa savuran.

Yalnızlığını gidersin diye 

Yazı bekleyen ağaçlar gibiyim.

Sonbahar gibiyim bugün 

İçim soğuk ama sıcak bazen

Anı anına uymayan.

Dolup dolup boşalacakmış gibi

Kararmış bulutların gönderdiği

Geçip giden güneş gibiyim

Sonbahar gibiyim bugün

Geçmiş mevsimlerin yükü sırtımda

Son mu değil mi belli değil

Döne döne yeniden

Tamda ısındı yüreğim derken,

Kar boran ardı sıcakla

Kapamış kapı, penceresini 

Tekrar ayaz yemiş gibiyim