''İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım
Şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından
Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından
Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar
Şu aranıp duran korkak ellerimi tut
Bu evleri atla bu evleri de bunları da
Göğe bakalım

Falanca durağa şimdi geliriz göğe bakalım
İnecek var deriz otobüs durur ineriz.''

-TURGUT UYAR-

İstanbul'daki ilköğreniminden sonra, Konya Askeri Okulu, Işıklar Askeri Hava Lisesi ve Askeri Memurlar Okulu'nu bitirip Posof, Terme ve Ankara'da personel subayı olarak görev yaptı. İlk evliliği annesinin isteği ile oldu. 18 yaşında baba olan Uyar ilk eşinden olan 3 çocuğunu memurluk yaptığı yerlerde büyüttü. 1958'de askerlikten ayrılarak Türkiye Selüloz ve Kağıt Sanayisi'nin Ankara şubesinde çalışmaya başladı. 1966 yılında eşinden ayrılıp İstanbul'a yerleştiğinde o dönem Cemal Süreya ile ilişkisi bitme aşamasında olan Tomris Uyar ile şiir üzerine mektuplaşmaya başladılar. Bu mektuplaşmalar 1969'da evlilikle sonuçlandı. Tomris Uyar ile evliliklerinden bir erkek çocukları (Hayri Turgut Uyar) oldu.

İkinci Yeni akımının öncüleri arasında sayılan Uyar'ın ilk şiiri 1947'de Yenigün dergisinde yayımlanmıştır. Hece ölçüsüyle yazdığı ve toplumsal konuları işleyen ilk iki kitabı Arz-ı Hal (1949) ve Türkiyem (1952) 'den sonra, Dünyanın En Güzel Arabistanı (1959) 'yla bireyin iç dünyasına ve birey-toplum ilişkisine yönelmiştir. Tütünler Islak (1962) ve Her Pazartesi (1968) 'de de koruduğu bu çizgi yerini Divan (1970) ile geleneksel şiirin kalıplarına, Toplandılar (1974) ve Kayayı Delen İncir (1982) ile söz konusu dönemde yaşanan sınıfsal mücadelenin yansımalarına bırakmıştır.

Aşk, ayrılık, ölüm temlerini, çevreden aldığı izlenimleri işleyen şiirler yazmıştır. 1950'den sonra İkinci Yeni akımının başlıca adlarından olmuştur. Gerek öz gerekse biçim bakımından sürekli değişen, halk şiirinden divan şiirine geniş bir kültür birikimini değerlendirirken kendisi olabilen bir şiiri geliştirmiştir.

Eserleri

Şiir
Arz-ı Hal (1949)
Türkiyem (1952-1963)
Dünyanın En Güzel Arabistanı (1959)
Tütünler Islak (1962)
Her Pazartesi (1968)
Divan (1970)
Toplandılar (1974)
Toplu Şiirler (1981, ilk dört kitaptaki şiirleri)
Kayayı Delen İncir (1982)
Dün Yok mu (1984)
Büyük Saat (Son yazdıklarıyla birlikte bütün şiirleri 1984)

İnceleme
Bir Şiirden (1984)

Ödülleri
1963 Yeditepe Şiir Armağanı Tütünler Islak ile
1975 Türk Dil Kurumu Çeviri Ödülü Lucretius’tan Evrenin Yapısı çevirisi ile (Tomris Uyar’la birlikte)
1981 Behçet Necatigil Şiir Ödülü Kayayı Delen İncir ile
1984 Sedat Simavi Vakfı Edebiyat Ödülü Büyük Saat il

 ''Yankılanıyor kulaklarımda çınlamalar. İlmek ilmek işleniyor derime düğümler. ''

• Sus. Susmakta susamaktan gelmezmi aslında? suya bu kadar önem veren insanoğlu neden susmayı görmezden gelir? İnanın bilmiyorum. Doğrusu hakikatın ne olduğunuda bilmiyorum. Kulaklarımla ellerimi kapatırken susuzluğumu göz yaşlarımla gideriyorum. Usulca akan her bir göz yaşında kulaç atmaya çalışıyorum. Deniz timsali göz yaşlarımın timsahların yuva yaptığı bataklıkta olduğunu fark etmiyorum. Çünkü denizde balık tuttuğumu sanarken bataklıkta timsahla dost olduğumu gözden kaçırmışım... Uğultulu bir ses kulaklarımda çınlıyor adeta. Hakikate gittiğim yoldan geri dönmemi istiyor. Düştüğüm bataklıkta çırpınmak yerine bırak kendini diyordu. Bırak içine çeksin seni. Nasıl olsa en güzel sanat eseri karanlıktan doğar diyordu. Haklı söylemlerdi bunlar fakat duygu arsızı ben için uğultulu tepelerin ardından gelen kirli bir rüyadan farksızdı bu söylemler. Asla gerçekleşmeyecek basit rüya. Kabusum timsah derisine bürünmüştü içsel benliğimde. Aslında tüm bunlar Pera'nın kısık gelen melodisiydi bir nevi. Susmak ve susamak. Susamışım hakikate. Hakikaten çok konuşmuşum benliğimle. Geriye saracak ne bir kum saati ne de ters dönecek denklemim kalmıştı. Çarpım tablosunda kendimi çarpmış karakterimi eksiltirken ruhumu toparlamaya çalışmışım. Üstelik geçmişle geleceği birbirine bölmeyi unutmuşken.  Adeta yaşananları kazımışım derime. Yankılanmış kulaklarımda çınlamalar. İlmek ilmek işlenmiş derime düğümler. Gecenin ardından süzülmüş perdeme... 
• Gazel Özbey 

''Yolunu bulduğun zaman korkmamalısın. Hata yapacak kadar cesur olmalısın. Hayal kırıklığı, yenilgi ve umutsuzluk Tanrı'nın bize yol gösterme araçlarıdır.'' 

-Paulo Coelho