Sadece bizdik elde kalan

Bir yağmurdu gün içinde

Bir güzellikti saklı kalan.

Yoluna balıklar düşmüştü denizin

Kimsesiz bir kız çocuğunun, 

Yılgın şehirde kırmızı bir gün 

Ve kızın gözünde kanlı yaş.

Bir mehtap ile dağıldı saçları

Sadece yalandı biz de olan.

Bir sus payı,

Bir hinlikti yolda olan.

Gerçekten yalandan bir mavilik

Uzun boylu bir dağ sansırısı,

Asırlarca söylenmiş eski bir hikaye gibi

Dudaklara acı izi sardı.

Bir gün bitişinde 

Bir yolun sonunda,

Bir kız bir mavi

Güneye doğru çevrildi...

yeni öğreniyorum , 

sesini , yanılgılarını 

kederlerini .

İçine çektiğin güzmüş 

şimdi fark ettim 

elinde bir şapkayla gezme nedenini 

çünkü başkası varmış

bambaşka insanlar kuşatmış

hislerini.

Küsmedim ben sana 

üşüdüğüm için biraz daha 

kedime daha çok sarıldım sadece .

Zaten nasıl küsebilirim ki 

uzaklaşmak istemiyorum belki de 

sen aklıma bu kadar sinmişken ...

Yitirmek aynı olsun duyguları

Küçücük dalgalara izlerini 

anlatayım 

alıp götürsünler okyanuslara 

hatta bir sürü kuşa hediye etsinler . 

Yaysınlar seni etrafa 

kapıların kulplarına sürülsün yüzün .

Aramadan yeni insanları

bana uğra bir gün ,

uğra ki sönmesin ...

içimdeki yaşam enerjisi ... 

Mutfaktaki açık camı fark edip oraya yöneliyorum . Rüzgar esiyor azılı bir suçlu gibi hırsla . Dışarıdaki gördüğüm çocuklara sesleniyorum , sesimde çıkmıyor zorlasam da ses tellerimde bir oynama olmayınca dönüp balkona çıkmak istiyorum , kapı yok olmuş , karşıya bakıyorum evlerin balkonları yerine karanlık var  , çocuklar kayboluyor etraftaki ağaçlar , ayakkabılar , banklar , sokak lambaları , yollar , duvarlar en son sokak kayboluyor . Her yer simsiyah bir toz bulutuyla kaplanıyor . Pencereyi kapatıp içeri kaçacakken pencerede kayboluyor . Koşarak sessizlik içinde oturma odasına gidiyorum . O korkunç siyah duman yavaş yavaş ciğerlerime dolmaya başlıyor .  Küçücük olup yere siniyorum korkudan , dizlerimi bastırabildiğim kadar bastırıyorum göğsüme . Etrafın iyice karanlık olduğunu fark edince kalkıyorum ayağa , duman bedenimi ele geçiriyor . Sersemleyen vücudumu bir yere yaslamak için aranırken büyük bir çınlama esir alıyor kulaklarımı , acıyı bütün damarlarımda hissedene kadar da durmuyor o dehşet verici ses . Kendimi bulamıyorum o gün ben . Ufacık bir ışık belirtisi yoktu . Gölgemi bile zincirlemişti karanlık , her şeyimi kaptırıyorum çıkmaz sona . Günün sonunda zindan olan evimin odalarının birinde cızırtı işitiyorum . Kafamı kaldırıp ses çıkarmadan salonun girişinden bakıyorum . Birden yüzüme aldığım darbeyle soluk soluğa uyandım . Kedim yüzüme kuyruğuyla vurmuştu . Hemen ayağa kalkıp tüm odaları gezdim . Her şey yerli yerindeydi kaybolan hiçbir şey yoktu . Hatta pencereyi açıp sokağa bile baktım . Herkes buradaydı çocuklar dışarıda oyun oynuyor , bağırıp gülüşüyorlardı . Kabus gördüğümü anlayınca rahat bir nefes aldım . İçeri geçip orkideyi camın kenarından alıp güneş görmeyen bir yere aldım . O sırada gözüm yere takıldı . Gölgem  , gölgem yoktu dışarısı güneşli olup ışık pencereden içeri girmesine rağmen gölgem oluşmuyordu . Derin bir iç çekme isteği vardı içimde, perdeyi  kapatıp kendimi karanlığa  teslim ettim kedimin mırıltısı eşliğinde.

Sadece bizdik elde kalan.

Bir yağmurdu gün içinde,

Bir güzellik.

Yoluna balıklar düşmüştü denizin

Kimsesiz bir kız çocuğunun yanında.

Gökyüzünde kırmızı bir gün 

Ve kızın gözünde yaş.

Bir mehtap ile dağıldı saçları 

Sadece yalandı biz de olan 

Bir sus payı ,

Bir hüzündü yolda solan.

Sevgi ile boy ölçüşen masmavi

güzel bir çift göz. 

Uzun boylu bir dağ sanrısı 

Asırlarca söylenmiş bir hikaye gibi

Dudaklarda sadece izi kalan

Bir gün bitişinde 

Bir yolun sonunda 

Bir kız, bir mavi

Bu evreni bir gü de terk etti.

Koptu yardan tel örgü bir sazan,

Dönemedi geri saddetim yıldızlardan

Bulamadım çareyi canandan.

Kırk yıl doğmadı güneş bahçeme 

Açamadı güzel sözlerin

Yırttım attım hatıraları

Sonra geçip karşısına küllerini izledim.

Sırdı yağmurları, baharları

Dört mevsime kucak açtıran

Aydı, yıldızdı, zamandı merakı

Zihnimi tilkilere kovallattıran.

bir dost.

Bin savaş var zihnimde

bir barış.

Bin ölüm var kanımda

bir hayat.

Bin yalnızlık var ruhumun dibinde 

bir de kalabalık.

Her şey zıddıyla bilinirdi akılda

bir kitabın ön sözünde.

Bir rüzgar var bir deniz

bir sen varsın bin sensizlik,

Alıp gitmeden elinden varını yoğunu 

bir vapura binip git.

 Bugün Ahmet Ümit'i ve kitaplarını keşfedip ne kadar çok sevdiğimden bahsedeceğim . Öncelikle yazarın kullandığı dil ve akıcı bir üslubunun olması başından itibaren kitaba sizi bağlıyor . Kitabın polisiye türünde olması da bu durumu etkili kılıyor .Beyoğlu'nda yaşayan Engin adındaki gencin yılbaşı gecesi öldürülmesiyle olaya dahil olan Başkomser Nevzat ve yardımcısı Ali  ile birlikte birden kendinizi Beyoğlu'nun sokaklarında buluyorsunuz . Sokağın köşesine saklanıp katilin kim olduğunu tahmin ederken biri sizi bulup " Burada ne işin var ?  " diyecekmiş gibi korku ve heyecanla oradan oraya duyguların karmaşasında kayboluyorsunuz . Romanda sadece cinayet değil Beyoğlu’nun satılması ve güncel olaylara değinmesi de yıllardır süregelen sorunlara ışık tutuyor . Suç ve cinayet içinde geçen roman sayfalarına aşk , ihanet ve kandırmacanın da bol bulunduğu satırlarda bazen Nevzat Başkomser’e katılırken bazen karşısında duruyorsunuz . Hayatın gerçekleriyle bezenmiş bu romanı elinizden bırakmak çok zor olacağı için  saatlerin nasıl geçtiğini anlamayacak ve kafanızdaki tilkilerin kuyrukları birbirine dolaşacaktır  .

 Kim gerçekten masum kim suçlu beyin fırtınasında karakterleri tüketiyorsunuz. Bu yüzden kitabı elinize aldıktan sonra hemen bitirmek düşüncesi daha bölüm bitmeden yenisine geçme hissiyatı peşinizi bırakmıyor. Ayrıca Beyoğlu'nun karışık hayatı ,acı gerçekleri ama güzel sokağını zihninize kazıyorsunuz . Karışık olaylar silsilesi o olayların birbiri içindeki durumlara çözüm bulmak için uğraşıyorsunuz .  

Merak , aşk , hüzün , güzel veya kötü anılar tarafından ele geçirilip oradan oraya savruluyorsunuz .  Başkomiser Nevzat ile birlikte onun zihninin içinde olmak  hayatı , insanları , arkadaşları ve yaşadıkları karşısında acı bir hüzne kapılabiliyorsunuz . Eğer yorgunsanız ve kafanızdakileri bir an olsun unutmak istiyorsanız  güzel bir kaynak olduğunu düşünüyorum ve kesinlikle tavsiye ediyorum . Romanın merak unsurunun çok kuvvetli olmasından dolayı kitabı çok kısa zamanda bitirilebileceği gibi  aynı zamanda uzunca bir süre Ahmet Ümit eserleri okuyarak okuma ihtiyacınızı karşılanacağını düşünüyorum .

ateşe kandı suyun serinliğiyle .

Güneş yanığıydı izleri  ,yolunu kaybetmiş balıklar 

doğanın açığı değil aklın son noktası ya da 

bir kuşun kanadında yıldırım ışıkları 

yeni dünyalar , aynı dünyanın okyanuslarında 

rotalar  , Haritalar...

yeni başlangıçlar  

kendi kendini kaybeden  eşikler 

buğulu bir bakış gibi karanfillerin sesleri 

herkesin aklını çeldi.

geniş bir düzlükte , uçurum bekçileri 

denizden gelen yıldızlara geçit verdi.

şiir gibi yüzü olan şarkılar 

arılara teslim edildi .

ara sayfalara sıkıştırılan yaşlı mürekkep balıkları

usulca terk etti perili öyküleri .

insanlara yeni düşler yeni aşklar 

hediye etti rüzgar .

bir sürü saflık verdi dünyaya 

kimine acı denk geldi gökyüzünden yağmurla 

kimine mutluluğun en alası güneşle 

doğanın çığlığını duymadan 

küstürdüler dört yana açılan karanfili...

BAŞIM DÖNÜYOR 

ÖYLE ÇOK DÖNÜYOR Kİ HEM DE 

IŞIKLARI BULAMIYORUM .

ÇEKMECEDE ÜÇ BEŞ KİTAP 

ARALARINA BENİ DE ALIYORLAR .

ZİHİNLERİNDE BİR HALÜSİNASYON OLARAK KALIYORUM.

ŞİİRLER YAZIYORUM  , İNSANLAR ANLATIYORUM .

AŞINDIKÇA AŞINIYOR HECELER .

BAŞIM DÖNÜYOR , ZANNEDİYORUM HAVADAN 

BİR KIYAMET GÜNÜ ,UFACIK VİCDANLAR

ELDE AVUÇTA KURŞUN PARÇALARI 

YARGILAR ESTETİK  ÇIKMAZ YOLLARDA 

BENDEN KALAN SAĞLAR .

BAŞIM DÖNÜYOR HAKİM BEY , BAŞIM 

KIRIKLIKLARIMI DÜŞÜRÜYORUM SANIRIM 

BİTSİN ARTIK BU SORULAR DİYE KALEMLERİMİ KIRIYORUM...

BÜYÜTTÜĞÜ MAĞRUR ORKİDELER , 

SOLUK BENİZLİ YILDIZLAR DÜŞÜRDÜ SEMADAN .

SANDI Kİ EĞER HERKESE GÜLÜMSERSE KARŞILIK ALIRIM

EN ÇOKTA ORKİDELERİNE GÜLÜMSEDİ

DAHA İLK TECRÜBESİNDE KÜSTÜRDÜLER KIZ ÇOCUĞUNU.

ROMANLARIN ORTASINDAN SAYFALAR YAKTI BÜYÜDÜKÇE

KİTAP TENHALAŞTI VAKİT GEÇTİKÇE 

ÖNCE RENKLERİ DEĞİŞTİ ÇİÇEKLERİN 

SONRA PENCERE KENARINA İLİŞEN 

BUZDAN KANATLARIYLA ENDİŞELERİ .

HASRET VURDU KIYILARINI  

BURUK SEVİNÇLER DOLDURDU AVUÇLARINI 

BİR BİR KAYBETTİ BENİMSEDİĞİ HER ŞEYİ

ÇOCUKLUĞUNU , TABLOLARINI

VAZOLARI , TAVANINDAKİ BULUTLARI

EVİNİ TERK ETTİ , ELİNDE SADECE BİR BAVULLA 

SEMTLERİ DOLAŞTI KIZGIN KASIRGA 

KAPIDA MÜHÜR 

İÇİNDE BİR SAKSI 

ÇOCUKLARIN SESİ RÜYALARINA ULAŞTI .

HER ŞEYE RAĞMEN BEKLEDİ ORKİDE 

KIZ ÇOCUĞUNU , 

ZATEN TEK HATIRASI DA PERDELERE SİNEN SANCISI...

TERK EDİLMİŞ MAHZENİN İÇİNDE TOZLANAN BİR TABLO 

UĞRUNA NE YOLCULUKLAR FEDA EDİLECEKKEN 

SIKIŞIP KALMIŞSIN TRAMVALARA SANKİ 

ÇIKARACAK O KUYTUDAN GÜZELLİĞİN 

SANA AİT BİR PENCERE GİBİ SEYRETMEK EŞSİZLİĞİNİ 

SAÇLARINA BİR TUTAM ŞİİRLER TUTUŞTURMAK MESELA 

YENİ BİR DÜNYAYA SEYAHAT EDİP ŞARKILARI BİRBİRİNE DÜĞÜMLEYEN 

TERZİLER GİBİ 

DANS EDEREK ÖZLEMİ ÖZLEMEK 

SICACIK BİR BATTANİYEYE SARILMIŞ SENSİZLİĞİ 

EKSİK PARÇALARLA YOLLLANAN KİLİTLİ MEKTUPLARDAN 

TOPLAMAK AVUÇLARINI 

SOLACAK BİR KUŞ GİBİ ZİHNİMDEN SANA KURDUĞUM CÜMLELER 

EL SALLAYACAK UÇUP GİDENLER YAZDIKLARIMA 

OKYANUSLARA DOLANACAK SARMAŞIKLAR YOKLUKTAN DİNMEYECEK İÇERİDEKİ ACI 

SENSE BİR TABLO GİBİ ASILI DURACAKSIN DUVARIMDA 

BEN DE YÜZYILLAR BOYU SENİ İZLEYECEĞİM KUCAĞIMDA KEDİMLE  

SORDURTUYOR KENDİNİ 

NE GECE NE GÜNDÜZ

BAK BURADAYIM SENİNLE .

UZAKLARDAN GELİYOR SESLER ,

DÖNÜŞÜP BİR YAĞMURA 

SAVURUYOR RÜZGAR .

DUVARIN HALİ BAMBAŞKA 

YÜZDE YÜZ AVUCUMDAKİ DE SEN .

SANDAL , KAYIK 

SENELERCE KAYIP .

DENİZ , KUM , GÜNEŞ 

İÇİNDE SERSERİ ATEŞ 

AKIP GİTTİ GÖZYAŞLARIM 

GÖL OLUP BUHARLAŞTI ANILAR 

BAK BURADAYIM HALA YENİK 

DURUYORUM 

KULAĞIMDAKİ SAATİ DİNLİYORUM 

ZAMAN AKIYOR, 

VE ORHAN VELİ'NİN DEDİĞİ GİBİ

GÖZLERİM KAPALI .  

HEPSİNİ TADIYORUM ASLINDA 

ACI , SEVİNÇ, AŞKI 

YAVAŞ YAVAŞ HİSSİZLEŞİYOR , 

GÖZÜMDEKİ TAVRI ,

SESİME KULAK VER ARTIK 

KOLAY DEĞİL ACININ ZITTI ...

SAHNE 

Ormanın derinliklerinden gelen boğuk sesler sisli geceyi gözlüyordu. Tıpkı bir seri katilin kurbanını uzaktan izlemesi gibi , avlanmaya hazır olan düşünce bulutları yeryüzüne inmiş zihinlere in kurmuş tilkiler ve kuyrukları birbirlerini kovalamaya çoktan başlamıştı. Bu olaya şahit olan gece ve gecenin oyuncuları yukarıdan kargaşanın içerisinde sıkışıp kalan başrolün ne tepki vereceğini merakla beklemeye başladılar. Başrolümüz aitlik hissinin diplerini sıyıran bir gençti ,asıl oyunu sergileyecek olmanın da vermiş olduğu baskıyı bir türlü üzerinden atamıyordu. Ona verilmesi gereken eğitimi vermeden , prova etmeden ,tecrübelerini daha hayata uygulayacak duruma gelmemişken birden kendini bu sahnenin tam ortasında bulmuştu .Ne yapması gerektiğini bilmeyen başrol yanıp sönen ışıklar arasında ilk cümlesini okumaya başladı. 

-Rüzgarın güzün yaprakları savurduğu gibi savruluyorum, bozuk duygularım beni mahvediyor , kaybediyorum , kayboluyorum...

İlk önce karşısında birbirlerini yiyen tilkilere bakar sonra seyircilere , ön taraftan gelen gülüşmeler sinirini bozsa da repliğine devam eder. 

- Yok mu yardıma gelen beni soğuk savruluşlardan kurtarmak isteyen . 

İçindeki sesten kocaman bir kahkahayla karışık bağırtı 

-YOK , der  

Korkuyla sahnenin içinde turlar, endişeli bakışları beynine giden sinirlerle konuşmaya yeltenir . Fakat daha ağzını açamadan seyirciden gelen yumurtayla ne olduğunu şaşırır genç başrol.

-Doğru oyna şu oyunu, der seyirci.

Oyuna dahil olan seyirci diğer seyircileri de fikirlerine alet edince , oyun birden savaş alanına döner. Tüm gücüyle bağırır başrol

-Durun ! der 

-Durun ! ! Burası benim sahnem ,benim oyunum ,benim hayallerim , sizin değil  dahil olmak istediğiniz hayat , ruh benim . Sahip olduğum düşüncelere, oyunlara diyaloglara hatta belki monologlara bile saygı duymak zorundasınız . Kafanıza göre buraya çıkıp söz sahibi olamazsınız ! Tamam benim kafam çok karışık , hangi rolü bazen nasıl oynayacağımı bilemiyorum , karıştırdığım replikler oluyor bazen öğrenmem gereken şeyleri öğrenemiyorum . Soru soramadığım , çekindiğim için beni suçlayamazsınız .Sırf beğendiğim oyunları sevmediniz diye  de beni  karalayamazsınız . Canımı acıtmak için savurduğunuz güz yaprakları benim oyunculuğumdan bir şeyler götürürken , tilkilerimi kovalayamazsınız . Saygı gösterip yeri geldiğinde yanlışlarımı söyleyip uyarabilirsiniz ama yaptığım başarılı işlerin sonunda alkışlamayı da bilmelisiniz . Sanatçının ve oyuncunun en  büyük alıcısı ve destekçisi sizken beni yerden yere vurmanız sizden de güzellikler götürür. Lütfen beni ezmeyin ayaklarınızın altında ,benim sizinle birlikte öğrenmeye ve yükselmeye ihtiyacım var. Durun artık , durun ...

Başarılı bir şekilde oyununu  bitiren genç , sahneden alkışlarla iner . Perde kapanırken uğultular salonu doldururken, gece ve gecenin oyuncuları gencin performansından ne kadar etkilendiklerini ayın ışık gösterisinden belli eder . Genç artık daha umutlu ve gururludur...

                                                                                    SON 

    RÜYAMADA SENDEN SAKLANDIĞIMI  FARK ETTİM , NEDENDİR BİLMEM   SANKİ BENİ BULAMADIĞINDA HER ŞEY YERİNE OTURACAKMIŞ GİBİ , BOMBOŞ BİR SAYFAYA ATTIĞIM VİRGÜLLER GİBİ DE... BENİM HER SEFERİNDE  BİR HEYECANLA SENİ ARAYIŞLARIM HÜSRANLA SONUÇLANIYORDU ÇÜNKÜ. ÖYLECE BİR KAPI ARKASINA GEÇİP SIRTIMI DUVARA YASLADIM . BENİ BULABİLİR MİSİN BİLMİYORUM AMA DİZLERİME YASLAYIP ALNIMI SENİ BEKLEYECEĞİM KARANLIKTA . DÜN GECE FİLM İZLERKEN DE ÇOK AĞLAMAK İSTEDİM AMA AĞLAYAMADIM AĞLAMAMAM GEREKTİĞİNİ BİLİYORDUM . BİLİM KURGU  FİLMİYDİ . UZAY , ZAMAN , BEKLEYİŞ ASLINDA SONSUZ BİR KARANLIĞI ANLATIYORDU BEN O ANDA DA SENİ ARADIM . HER SAHNEYE SENDEN BİR İZ EKLEDİM . BÖYLE DÜŞÜNÜNCE TABİ GÖZLERİM DE DOLDU AKLIMDAKİLER DE VE DÖKÜLMEYİ BEKLİYORLAR , SENİ BEKLİYORLAR EN ÇOKTA GELMEYİŞLERİNİ . BAŞI BOŞ SAKLANIYORUM İŞTE , ÖYLECE TAM DA ORTADA GİZLENİYORUM BİLİYOR MUSUN .İNSANLAR ARADIKLARINI BULAMADIKLARINDA DÖNÜŞÜR VE DEĞİŞİRLER , GENİŞ ZAMANDA KENDİNİ BULMAK OLGUSU ÜZERİNE VE HAYATI ANLAMLANDIRMA AŞAMASINDA BOCALARLAR . SANIRIM BANA DA BUNDAN OLUYOR . ÖZLÜYORUM DEĞİŞİYORUM , ARIYORUM DÖNÜŞÜYORUM . EN ÇOK KENDİME KIZIYORUM BU OLANLAR YÜZÜNDEN AMA DUYULMAK İSTENENLER ÇIKMIYOR BAZEN AĞIZDAN . ADIMI SANKİ SENDEN DUYMAK İYİ GELECEKMİŞ GİBİ BÜTÜN YAPTIKLARIMI BOZUP  , SAÇMALIORUM . NE OLACAK Kİ SONUNDA BU HAYALİN , KİM KİMİN YANINDA SOLUKLANACAK , BEN NE İÇİN VE NELER İÇİN  YAZMAYI BIRAKACAĞIM . TARİHLER DEĞİŞİRKEN  BİR BİR VE TAKVİMLER BİTERKEN HAYATIMIN UCUNDA , BENİ GERÇEKTEN BULABİLECEK MİSİN ? ÇIKARABİLECEK MİSİN KARANLIKTAN ? BEN GÖKYÜZÜNE AŞIĞIM SIĞDIRABİLECEK  MİSİN  GÜNEŞİ GÖZLERİNE ...

   AKİS HER ŞEYE RAĞMEN ALDIRMA BU SÖYLEDİLERİME . NASIL KENDİM DÜŞTÜYSEM BU DÖNGÜYE KENDİM ÇIKACAĞIM BİR ŞEKİLDE BİLDİĞİM TEK GERÇEK BU . SENİN BİLE BİR HAYAL ÜRÜNÜ OLDUĞUNU DÜŞÜNÜYORUM . BENİ BEN YAPAN BU BOŞLUK BENİM ASLINDA . DERT ETME OLUR MU İYİYİM BEN  FAZLACA YAZARAK YANINA GELMEYE ÇALIŞACAĞIM AMA YİNE DE ARA BENİ HER BULAMADIĞINDA İSE BİR RESİM ÇİZ . BEN SENİ HER KAYBEDİŞİMDE ELİMDE KALEMLE İLHAM ARIYORUM BENDİMDE ...      

                                                                                                 "SEVGİLERİMLE FERİZZ" 

Ellerimizi dizlerimize yaslayıp

ruhumuzu ağaç dallarında saklandırıyor olacağız . 

Ötelere seninle birlikte gülümseyeceğiz , 

Yarınlar kovalamak için dinleneceğiz satır  başlarında 

Canımız sıkılacak hem de yanacak ,  

Acı acı can vereceğiz 

ama bir saniye durup düşündüğümüzde 

ne çok şey yaşadık diyemeyeceğiz . 

Hepsine rağmen boşluklar dolmayacak .

İçin için kavrulacağız kuru soğuklarda 

Öfkelenip hırslanacağız ,

çıkmayacak içimizden iyilik . 

Doğru düzgün durmayacak kalemlerimiz , 

İnadına ağlayıp ağlayıp gülmeyecek yüzlerimiz .

Benliklerimiz yer değiştirecek sonlara doğru ,

bir günümüzü böyle harcayacağız ;

Bütün bunlara rağmen dinmeyecek ve dönmeyecek 

satılan hayallerimiz ...

evreni, 

Rüyasında gördü bahçelerde bülbülleri , 

Selamladı en masum hatırasını 

Durmadı sonra gökyüzünde kayboldu akşamın kızıllığında özlemi.

O his bitmek bilmedi içinde bir yerlerde , 

Kayboldu , kırıldı kalbi denizlerin dibinde .

Bulamadı kendini , bulamadı rüzgarı. 

Bittikçe içindeki sevinç rehavete kapıldı. 

Aklında durmadı güzellik , hep çirkin duygalardaydı. 

Sevemedi içindeki sesi , bilmeden gerçeği. 

Dalgalar savurdu çığlıklarını gökyüzünün sesine kinle birlikte 

Hep küs kaldı ruhuna güneş ,bilmeden bir gün fırtınanın onu kurtaracağını elinden...

Birkaç zaman geriden geliyor beni ayakta tutan her şey. Bir kılıf bulupta uyduramıyorum hayata kendimi. Asırlarca ötelere hükmeden yanılsamalar içinde nüksediyor kara çiseler üzerime. Karşı koymak imkansıza doğru ilerliyorken bu kadar hızlı, vücudum büyük isyanın gölgesinde nöbet tutuyor. Mutluluk denen delilik yaptıklarım yüzünden yüzüme bakmazken ben yeni yeni fark ediyorum yanlışları. Şimdi isli soluklara tabi tutulmamın nedenlerini iple çekeliyor zihnim karanlık kuytularına. Bir yandan da yavaş yavaş değişiyor fikirler her biri terk ediyor birbirlerini. Karmaşa da vaktimi çalıyor kararsızlıklarım da. Ya benim bulmacalarım yönümü bulacak ya da kör noktalarımda mahkum kalacak. Kendimi kandırarak yaşıyorum hayatı...

Zihinler kan pompalıyor.

Pencereden sızan yitik ışık

Tavan arasında asılı 

Ve sessizlik gittikçe büyüyor.

Anlam, anlamsızlık 

Hepsi birer konuşan insan.

Bir kutu içinde boşluk 

Sessizlik algısı gittikçe küçülüyor.

Yolun sonu gelmiş, insanlar hala susmuyor

Ve sessizlik gittikçe anlamını yitiriyor.

Her biri sana olan devamımın ucunda

Sormaya korktum suskunluğunun sebebini

Zaten cebindeymiş, sonradan anladım sonucunu.

Anlamsız bir galibiyetti bekleyişi.

Bana çoğu zaman saçma gelmişti.

Her gün sonuna doğru akşamın

Elinde bana bağladığı nedenleri ile

Kapının önünde beklerdi.

Zamanla alıştım ben de 

Mahzun bakışlı o insana.

Balkondaki perdeler açıktı hep 

Belki olur da yüzünü görürüm diye

Bir gün, gidiyorum artık dedi.

Yabancı bil beni kendine 

Konuşmadık her zamanki gibi

Susturduk sesleri

Baktım ki kediler de karanfile dönmüş,

Kurumuş tüyleri

Uğurladım onu o gece

Sandalında son mecalimle.

Bu şehirleri seyre dalmalı,

Yenilipte küsenlere kucak açmalıyız.

Bazen bir çocuğun düşünde 

Bazen kelebeğin düşüşünde...

Ne ağlayıp gülene ,

Ne sabaha kadar içene sormalı

Cevap cezanın neresinde ?

İnfazı yazıp çizene ,

Teşekkür etmeli sadece...

Kaptanlar solluyor içimdeki denizleri 

Anlatamıyorum sonra un ufak olup dağılıyor yollar .

Bitmiyor bir de çok güzelmiş gibi acıları 

Radyodan eski bir şarkıya eşlik ederken anlıyorum .

Unutmuyorum ki aşkı aşk yapan acıyı ,

Daha on sekizimi bitirmeden silmesin diye hatıraları .

Kısa değil uzun uzun döküyorum içimi sonsuzluğa 

Orada takılıp kalıyor romanların uçlarına .

Kimse de yormuyor zaten kötüye buruk bir gülüşe gittikçe karışıyorum .

Daha da batıyorum daha da bitiyorum ,

Öyle sanıyorlar bilmiyorlar ki gezegenin tersine döndüğünü

Benim gibi

Çünkü kimse yormuyor kötüye en çokta ben 

Ne aklım ne ruhum ne de vicdanım...

Saklama bir kez olsun gözlerini benden .

Kaçıncı günün sonunda yıkıldı umutların 

Kime üzüldü gözlerin ?

Susma bir kerecik ilk defa dürüst ol kendine 

Yılmadan sürsün baharın neşesi

Ayaklandı gökyüzü telaşla ,

Yeryüzü sensiz toprakta uyumasın diye .

Dönme dolaptan olan hikayelerini 

sen seç dinlesin ahali .

Kaçma sen yeter ki 

Dürüst ol kendine .

Aşkları vardı asırlarca süren , poyrazlara benzeyen deli dolu 

hırçın kedileri .

Güzel serçeleri vardı duvarları yoktan yere tırmalayan . 

Biz bakamazdık onun güzel yüzüne , gülmedikçe .

Bir oyunun karmaşıklığı vardı ellerinde .

Birbirinin aynı dertleri vardı , sinirlenince ağlayan gözleri .

Ne bulutları anlattı bize göğündeki ne de biz erişebildik selamete 

Öylece onu bekledik bize belki tatlı günler verir diye .

Zamansız dilekler dilerdi  pişmanlıkları için 

Üzülürdük biz bütün mahalle , kendini affettiremedikçe 

Çok beğenirdi çimlerin üzerindeki sarı papatyaları 

Hepsini koparır sonra kopardığı için ağlardı . 

Son zamanlarda hep ağlarken görürüdük onu 

Bir de arada dağıttığı portakallı çikolataları .

Bazen çocukların saklambacında saklanır hatırlaradan 

Bazen parktaki salıncakta sallardı buruk hüznünü 

Bakışları darmadağındı izlediği filmlerden alıntılar gibi 

Her hali cazibeli bir deniz kıyısıydı .

Biz de çocuktuk izlerdik uzaktan onu 

Ne saatlere sığardı ne de bizim semte 

Harcadılar bütün ömrünü bir kerede 

Bir aşık oldu daha da toparlayamadı kendini .

Vazgeçişini de gördük balkonlardan 

Sızlanıp ağrılarla ölüşüne de .

Bir güzellik vardı ki onda yeri göğü sarsann 

Bir sevgisi vardı bir yüreğe sığmayan 

Öyküleri vardı eskiden kalan 

Bize söylettiği Zeki Müren  şarkıları .

Biz de çocuktuk yorulduk onunla 

Son bir isteği oldu insanlardan " Olurda görürseniz beni gökyüüznde 

bir selam söyleyin gönlümü eyleyenlere . " diye .

Büyüdük avlularda hatta yumurcak çocuklarımız oldu .

Göremedik güngüzelini bir daha .

Kayboldu gitti yağmurlarla 

Önce aklımızdan silindi izleri en son ruhumuzdan . 

Bir fısıltısı kaldı bulutlar arasında .

Büyük sırları vardı diye masallar içinde

Kaybetti acılı çığlıklar günahın yuvasında ...