Huzur...

Benim için huzur spor yapmak,resim çizmek,kitap okumak,yemek yapmak,yağmurun yağması,bir hayvanı sevmek,kendime zaman ayırmak,sevdiğim insanlara sarılmak,film ya da dizi izlemek.Yani aslında daha bir sürü şey.Ama sonuç olarak hepsi yapmayı sevdiğim şeyler.Peki ya bir insan huzur bulma sebebiniz olabilir mi?Sanırım olabiliyormuş.Çok kötü geçen bir günün ardından ya da moralimi bozan bir şey olduğunda aklıma onu getiriyorum.Gülüşünü,sesini,bakışını,bir hareketini.Görebileceğim bir yerdeyse kafamı çevirip ona bakıyorum.Ve birden bütün sorunlarım,negatif düşüncelerim ve hislerim yok oluyor.Her şey yoluna giriyormuş gibi hissediyorum.İçimi daraltmak yerine açıyorsun.Sanki ben şimdiye kadar denizin dibindeymişim ve her seferinde birileri gelip beni daha da dibe çekmiş hep nefesimi tutmuşum ama sonra sen gelmişsin yanında bir oksijen tüpüyle ve tekrardan nefes almamı sağlamışsın gibi.O oksijen tüpü eninde sonunda biticek ve benim artık yüzeye çıkmam gerekicek.Elimden tutup beni yüzeye çıkarır mısın?

Aşk.Aşk ne gerçekten?İnsan birden fazla kez aşık olabilir mi?Aşık olduğunu nasıl anlar?Karşılıklı olmak zorunda mıdır?Ne kadar sürer?Nasıl başlar?Biterse nasıl biter?

Bazen birini görürsünüz ve onla ortak bir şeyleriniz olduğunu hissedersiniz.Belki hiç konuşmazsınız,belki aranızda hiçbir şey geçmez,onun haberi bile olmaz.Ama siz hissedersiniz.Onu görünce mutlu olursunuz,huzur bulursunuz.Görmeseniz,sesini duymasanız bile çok yakınınızdadır hep.Dünyanın öbür ucuna gitseniz bile hep en yakınınızda o vardır.Somut olarak yanınızda olan insandan bile yakınıdr size.Çünkü siz onu hep içinizde taşırsınız.

Peki aşık olduğunuz insan içinizde kelebek hissi uyandıran,heyecandan nefes almakta zorlandığınız,sizi farketsin diye çabaladığınız,hemen istediğiniz insan mıdır yoksa onu görünce huzur ve mutluluk bulduğunuz,aceleye getirmediğiniz,illa sizi farketsin diye uğraşmadığınız,hayalinizde bile size yeten bir şeyler olduğu insan mıdır?

İlk seçenek fazlasıyla hep yaşanan bir seçenek.Ama ikinci olan ilk defa olan bir şey ve ben ne yapmam,nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum.Onu görünce elim titremiyor,karnıma ağrı girmiyor ya da o kelebek hissi dediğimiz olmuyor.Sadece konu iletişim kurmaya gelince korkuyorum.Heyecanlanmıyorum.Korkuyorum sadece.Neyden korkuyorum bilmiyorum.Bu yüzden hep bir şeyler eksikmiş gibi hissediyorum.Ama belki de doğru olan budur.Onu görünce,sesini duyunca.gözlerini,güldüğünü görünce,aklıma gelince gülümseyip huzur bulmam lazımdır.Bunun doğruluğunu zamanla görücem.Umarım doğru olan budur ve sen hiç bilmesen bile bana hep böyle hissettirirsin.

Çok zor biliyor musun?Artık birgün gelsen de affedemicem seni.Sana bir daha geri dönemicem.Demiştim kendi kendime.Hayatına bir daha birini alırsa benim için biticek biliyorum o yüzden lütfen yapmasın demiştim.Ama sen yine yaptın.Tek bir kelimenle seni her şeyden çok sevicek bir kızı kazanabilirdin.Yapmadın.Ben seni,sende beni sonsuza kadar kaybettin.Gerçi sen beni,bende seni hiç kazanamadık.Kazanılmayan şey sonradan kaybedilir mi onu da bilmiyorum.En çok herkese karşı savunduğum insanın herkesin söylediği gibi biri çıkması canımı acıtıyor.Şuan başkasını sevmene ya da hayatında birinin olmasına üzülmüyorum.Ben seni affedemicek olmama üzülüyorum.İçimde bir yerde hep bize yazık etti dicek olmama üzülüyorum.Ama bunların yanında şöyle bir şey de var.Birgün seni hatırladığımda aklıma güzel bir anı,güzel bir heyecan ve sevgi olarak geliceksin.Her şeye rağmen hala iyi ki karşıma çıktın.Ben seni çok sevmiştim...

Seni her gün birilerine karşı savunmaktan o kadar yoruldum ki.Biliyorum ben sen kötü değilsin.Kalbin kırık senin.Hissediyorum.Anlamıyor kimse.Anlatamıyorum.Gözlerinin içini gördüğümde kırılmış,gülmeyi,değer görmeyi unutmuş,görüyorum ben.Umarım gördüklerim ve hissettiklerim beni yanıltmıyordur.Her gün birileri hakkında bana yanlış olduğunla ilgili konuşuyor.Yanlış olan sen değilsin bence.Belki hayatına aldığın insanlar.Belki de yaşadıkların.Emin değilim.Ben seninle her şeyi düzeltmek istiyorum.Bana düşündüklerimin doğru olduğunu kanıtla istiyorum."Herkesten duyuyorum hakkında ne kadar ağır şeyler ama sen duyma."

Bu sefer başkarını dinlemicem,umursamıcam.Hata da olsa doğru da olsa denicem,yaşıcam ve sonuçlarını kendim görücem.Biliyor musun?Ben bu kadar cesaretli konuşamazdım hiç.Hep üzülmekten korkup kaçardım.Sen bana haberin olmadan cesaretli olmayı da öğrettin sanırım.Sen benim karşıma tesadüfen çıktın.Hayat gerçekten tesadüflerle güzelmiş.Sen hiçbir zaman birileri arasından seçenek olmadın.hep tektin.Benim şuan bunları kabullenmem çok korkutucu.Bu düşünceler ve sen ateş gibi.Bende ışığı görüp sıcaklığı tahmin etmeden ateşe doğru uçan kelebek gibiyim.Sıcaklığı hissedip kaçmak istediğim zaman her şey için çok geç olucak belki.Ama sonuçta kelebeğin ömrü çok kısa zaten.Ateşe gitse de gitmese de az bir ömrü var.En azından istediğini yapsın,yaşasın.Kanatları yansa da canı acısa da kısacık zamanında istediğine ulaşsın,onu görsün,hissetsin.

Niye kafamdan çıkmıyorsun bilmiyorum.Senden nefret etmem gerekirken seni hala çok seviyorum.Yani sanırım.Sürekli görmek istiyorum,görmek istememem gerekirken.Keşke en başında çok mutlu olsaydık seninle.O merdivende çöküp kaldığımda yaşadığım heyecanı sana sarılırken yaşasaydım.Keşke birbirimizi çok sevseydik.Üzüldüğünde yanında olsaydım hep.Bankta otururken,bahçede dolaşırken hep suratın ifadesiz.Donuksun.Keşke seni güldürebilseydim.Keşke hiç başkasının omzuna yattığını görmemiş olsaydım.Beni sevmemen canımı acıtmazdı.Ama başkasını sevmen çok canımı acıttı.Yanında birini gördüğüm ilk zamanlar çok kötüydüm.Zorla bile gülemezdim.Bu sene başkasının elini tutup yanımdan geçtiğinde bunla dalga geçtim ve güldüm.Ama o gülmelerim ağlamamdan daha çok canımı acıttı.Başkasını sevdim mi,sevmeye çalışıp kendimi buna mı inandırdım bilmiyorum.Ama sen farklıydın.Seni ilk kez görüşüm,kim olduğunu bulmam,sana yazmam,sana olan bakışlarım,heyecanım,mutluluğum...Hepsi çok farklıydı.Ben senin için çabalamak istemiştim.Hep sana bakıyım,hep yanımda ol istemiştim.Seni üzen ne varsa buna engel olabiliyim istemiştim.Ama sen bunların hepsine engel oldun.Belki sevilmeyi hak etmiyorsun.Ama ben seni herkesten,her şeyden çok sevmek istemiştim.Bunların hepsi çok can acıtıcı belki ama bunlardan daha fazla acıtan şey yine gelsen yine seni sevmem,sevecek olmam,yaptıklarının gram umrumda olmaması ve çabalamaya hazır olmam.