Ah be cocuk;

Gecenin ikisi şimdi, 

Attım sokaklara kendimi,

Yürüdüm usul usul,

Caddede gördüm minik eller sahibi.

Ah be çocuk; 

Hangi mecburiyyetti,

Bu saatte caddelere atan ,

Annen ile seni, neydi o sebep kim bilir ki?

Ah be cocuk;

Yatağında mışıl mışıl uyuman gerekirdi.

Çipil çipil bakan gözlerinle,

Ateş başında ısınmaya çalışan bedenin.

Ah be cocuk;

İzliyorum öyle uzaktan seni ,

Haberin bile yok neler hissettirdiğinin.

Kaldırım taşları değil senin yerin,

Sıcak bir yuva ,rahat bir yataktı

Belkide düşlediğin.

İşte sendeki bu  canlı resim

Adaletsizliğin simgesi.

Günlerin uzun gölgesi,

Kasvetli bahçenin vakti.

Cılız gunesin,  özgün ısısı

Güllerin, kaybolan kokusu 

Toprağa düşmüş hayaller,

Rüzgar yaprakları kovalar.

Sisli, kaybolan umutlar,

Şehrin müdavimi olmuş hüzün.

Anlatıyorum sana seni ,

Dinle beni;

Gözlerinde parlayan bir ışık,

Ellerin hep sımsıcacık.

Saçların belki kederden ağarmış,

Yüreğin karmakarışık.

Anlatıyorum sana seni ,

Dinle beni;

Sevginin anlamı sende,

Merhametinin nam'ı var dillerde,

İnancın yürüdüğün yolun ayak izlerinde 

Anlatıyorum sana seni,

Dinle beni;

Hayallerin bulutların ötesinde,

Duruşun hep kıyam da,

Duaların var rüku da,

Gözyaşların gözükür seccade de.

Şimdiye kadar bildiğim ben ,

Ben değilmiş meğer. 

Hayat ile tanışmam çok erken,

Kendim ile tanışmam çok geç oldu .

Kendini bilme sanatı ile tanıştığımda,

25' indeydim  yaşımın,

Ben kendimi biliyorum diye,

Atıflarda bulunuyorum oysa .

Ah o büyük konuşmalar bir bir çıktı karşıma...

Üzerime takılan etiketlermis meğer,

Ben diye bildiğim. 

Herkesin gördüğü bir başka ben varmış bende .

Kimim ben sorusunu aradınız mı sizde ?

Sadece kendinizde bulursunuz cevabı

Başkasında değil ...

Sen diye başlayıp, bir sürü etiketler,

Yapıştırırlar size...

Hepside olabilirsiniz, hiçbiride ... 

Asıl mesele hiçlikte. 

İnsanın sebebini bilmediği,

Bir hüzün vardı yüzünde. 

Şiir gibiydin okudukça,

Buğulanırdı gözlerim. 

Satır satır okudum seni ,

Her bir zerreni,her kelimeni

Şiir gibiydin, sözlerin tıpkı;

Nazım ile düzenlenmiş bir dörtlük gibi.

Alfabetik sırayla dizilmiş gibi,

Sözcük sözcük altını çizerek hissettim seni 

Şiir gibiydin, yüreğin dolu dizgin.

Akıp giderdi hislerin.

Dudaklarından dökülen cümleler,

Tıpkı bir akarsu gibi ,

Şiir gibiydin insanın kalbinde,

Bıraktığın izdin nağmelerle...

   Yürüyorum sokaklarda,

    Adım adım ileri,

   Hangi yöne çıkacak

   Bilmiyor ayaklarım.

   Rüzgârlarda savrulmuş,

   Bir yaprağın ardındayım.

   Dizlerine kapanmış

   İçin için ağlamaktayım.

   Nedendir bu  çöküş,

   Bilinmezlerdeyim.

   Uçurumun kenarında,

   Kendimi bulmaktayım.

   Sessiz içimdeki,

   Beni duymaktayım.

   Zamansız kayboluşlarda

  Var olmaktayım.

   Kalabalıkların içinde tek başına olmaktır. 

   Gecenin sessizliğini bekleyen olmaktır.

   Yalnızlık  bazen iyidir ,bazen kötüdür. 

   Yalnızlık korkudur bazen,

   Kalabalıklara kaçıştır. 

   Kitaplardır bazen yalnızlık. 

   Yazmaktır  kimine göre yalnızlık ,

   Kimine göre okumaktır. 

   Kimsesizliktir bazen yalnızlık,

   Evsiz barksız,yuvasızlıktır.

   Aşsız yemeksiz çaysızlıktır .

   Susamışlıktır yalnızlık hasret kaldıklarına.

   Yalnızlık her insana göre değişir. 

   İnsan kendi yalnızlığını bir şekilde giderir. 

   Bazen yalnızlıktan kaçarsın .

   Bazen yalnızlığa kaçarsın ...

Ay ışığı eşlik eder bana ,

Gecenin sesizliginde,müzikler ile 

Coşar yürek, yazar kalem bir seferde.

Sayfalarca okunur o vakitlerde.

Ay ışığının çıktığı zaman diliminde,

Ne güzel şiirler yazılır ,

Ay ışığı ile 

İlham olur sana zamanın akışında,

Yüreğine vuran yansımalarla,

Hoş sohbetler edilir ay ışığı altında 

Hemdem olur sana bulunduğun her mekanda ,

Gönüllere sızar karanlıklarda

Ay geceye hayran gece ay'ı seyran 

Yelken açtı mavilere,

Umudun rengine ,

Mavinin en genişine ,

Büyüklüğün simgesine,

Hüznün gemisi.

Kızıl güneşin önünde,

Mavi bir hayat,

Mavi ise umut ,

Umuda yolculuk,

Hüznün gemisi.

Karanlık rengi bırakıp,

Maviye tutunacak.

Umudun peşinde ,

Geleceğin izinde

Hüznün gemisi.

Yaşamla ilgili kayıtlı kalırlar. 

Anılarda keza bu yüzdendir. 

En son bedeni bırakanın, insanın yüreği olması, Hepsini kaydediyor en baştan en son ânına kadar.

Tüm yaşadığı anıları hayatta tutmaya zorlar.

Anılarla can bulur belkide insan son nefeste ,

İnsanı ayakta tutan yüregi olduğunu savunurum hep¿

Yaşamı arzuyla ,coşkuyla,aşkla besleyen yürektir.

Butün coşkusunda ,hüznünde önce yüreğimizin sesini duymamızın nedeni ne? 

Edebi duygulardan  süren bir hayat ebedi hayata sürükler seni. 

Uzanırsın, yetişemezsin.

Yetişirsin ,dokunamazsın.

Dokunursun, koklayamazsın .

Koklarsın ,vazgeçemezsin.

Vazgeçersin ,yaşayamazsın.

Dememişlermi herşey boş dünya fani ;

Ömürler uzun olsada ölümler ani.

Ecel gelirse sorulmaz Nurgül'ün gözyaşı ,

Ömrünün son durağı musalla taşı ,

Nasipse konur başına bir mezar taşı.

Dinsede dinmesede ,sevdiğinin gözyaşı,

Uçup gider uzaklara ruh denen gönül kuşu. 

Ölenlerin arkasından mı okunur fatiha ,

Dün akşam bir arkadaşlık öldü,ruhuna el fatiha 

Son cümleleri yazıklar olsun oldu.

Cenazesi öfke ve üzüntü duygularında kaldırılıyordu.

Selâsı camilerde değil iki yürek de veriliyordu. 

Merhumu nasıl bilirdiniz diye sorduklarında iyi bilirdik cevap oldu .

Arkasından boşa giden zamana gözyaşı dökülüp  belki bir kaç ay yas tutulurdu.

Zamanla alışılanlar,  unutulanlar  arasında yerini alıyordu .

Olursa bir yerlerde ,konuşulursa bu arkadaşlık

Hakkında çok iyiydi ama herşey gibi  bu da bitti 

Son buldu oluyordu.

Bedeller ile dolu  dünya.

İnsanın ömrü bedel ile geçmiyor mu?

Aldığımız nefesin bile bedelini  ödemiyormuyuz? Yaşadığımız her an bir bedel ödemek ile geçmiyor mu ömrümüz?...

Bu hayatta Attığımız adımların ,seçeceğimiz yolların ,gideceğimiz yönlerin, yaptığımız tercihlerin , yediğimiz yemeğin, giydiğimiz kıyafetin  ,kullandığımız kelimelerin, kırdığımız kalplerin bedellerini göz ardı mı ediyoruz ?

Yoksa tüm bu bedelleri göze mi alıyoruz. 

Kimi insanlar ,çok daha bedeller öder yaşamak istediği hayatta...

Bedelini ödemediği için yaşamışlıkları  da vardır

İnsanlarda. 

Ne bedeller ödendi bu dünya üzerine.

Her insan canını zamanını feda etti bir bedel uğruna...

Bu dünya daha çok bedel öder bir yaşam uğruna...

     Vakit varken toplayın tomurcukları  çünkü zaman hızlı akıp gidiyor.

Bugün gülümseyen bir  çiçek yarın ölebiliyor. 

  Sevgi ile sulanmamış ,saygı ile beslenmemiş 

çiçekler görüyorum. Boyunları bükük kafalarını kaldırmaya mecealleri bile kalmamış ,kalp atışları yavaşlamış, umutlarını tek tek toparağa salmış kırgın çiçekler...

    Dallanıp budaklanmak istiyorlar.

Rüzgâr müsade etmiyor. Savruluyor her bir yaprakları ,

Tutunucak dalları, kırılıyor tek tek dökülüyor birer birer her bir yaprağı ayrı bir gözyaşı. 

 Birde   Güneşin yakıcı sıcaklığından korkup soluyor ,kuruyorlar .Yanmaktan korkup içlerine sinen,  kırılan cevresine küsen  kırgın çiçekler. 

   Kırıklıkları yerden, korudukları topraktan tekrar yeşermek istiyorlar. Tutunup sımsıkı varlığına, 

Son gücüyle belki kafalarını kaldırıp renklerini göstermek istiyorlar.

   Rüzgâr ve Güneşin inadına yeniden canlanıyorlar. Yaşama uğruna  ,Rüzgâr ve Güneş'e sanki savaş açıyorlar.Yeniden ve yeniden

yeşeriyorlar .Savaştan korkanlar  yaşamaya hakkım yok diyerek yaşama küsüyor yada yaşama küstürülüp öldürülüyorlar. 

Kırgın çiçekler halen savaşlarını sürdürmekte tomurcuklar sulansın , beslensinler çiçekler solmasın soldurulmasın...

Bendeki sen, yaralı bir kuş gibi çırpınarak yardım beklemekteydi. Tüm benliğim ile yardımına koşmaya hazırdım kimsesiz olmadığının yanında ben  varım demek  için elimden gelen fedakarlık ların hepsini yaptığımı düşünüyordum. 

Oysa sende ki sen yapmadığımı hiç bir fedakarlıkta bulunmadığımı dile getiriyor .

Beni suçluyordu ...

Zamanımın yettiği sürece hep yanındaydım. Yaralarını sarmak seni iyileştirmek istiyordum.

Sana belkide senden daha yakındım sen farkında olmadın. 

Bende ki sen öyle masum du ki tıpkı bir çocuğun masum olduğu kadar .kırılgan ve  hassas tı aynı bir cam gibi kırmaktan korktuğum .

Bende ki sen sahipsiz bırakılmıştı sanki yalnız bırakılmıştı üzgündü çaresiz dört duvarlara ruhu sıkışmış acı çekiyordu.

Kimseye kendini anlatamamış.  Etrafındakilere artık yabancılaşmış bendeki sen kurtarıcısını bekliyordu.

 Öyle olmadığını anladım  çok zaman sonra .

Hepsi bende ki sen miş meğer 

Sendeki sen  bendeki senden  çok farklıymış. 

       Herkes aynı şeye bakar fakat herkes aynı şeyi göremez. İnsanların baktıkları aynı

gördükleri ise hep farklıdır. Her neye bakıyor ise insan, bir insana örneğin ;

Kimi insan içindeki güzelliği görür kimi insan dışındaki güzelliği,kimi insan üzerindeki kıyafetini görür  kimi insan ağzından çıkan sözleri cümlelerin ne anlama geldiğini,

Kimisi sadece gördükleri ile yanılır kimisi sadece baktıkları ile...

     Bir çiçeğe bakarsın mesela kimi insan çiçeğin rengini, yapraklarının temaşasını ,

Kimi mesela hangi derde deva olacağını,hangi hastalığa şifa olacağını

Kimisi çiçeğin bile bir var oluş sebebini, insanda hissettirdiklerini...

     Kimi insan böceğe bakarda korkar kaçar, kimi insan böcekten bile bir anlam bulur yaşantısına,

    İyi ve güzel düşünen güzel görür, düşüncelerimiz ile başlar görmenin anlamı

   Gözlerimiz sadece bir aracı düşüncelerimiz ile sekillendiririz baktığımız her ne varsa kainatta...

       Gördüklerimiz ile ya kahrediriz hayata

       Yada şükrederiz yaşanmışlıklara...

 Bakış açısı dediğimiz olay tamda budur. Güzel ve iyiyi gören düşüncelerimiz

 Gözlerimiz ile bakış açılarını bulması dileğiyle...

Bahçelerden gelir güzel kokular,

Sevgi dilidir rengi kırmızı olanlar. 

Bahar gelince mutluluk çiçeklerden,

Kadınlara verilir en güzelinden. 

Sarmaşıkları  sarar her bir yanı ,

Masumiyettir beyaz olanları ,

Tıpkı çocuk gibi tomurcukları. 

Duyguların konuşan dili,

Sarısı,mavisi, pembesi,

Renkleriyle konuşur seninle,

Beyazı  kırmızısı. 

Adı gibi ol ister .

Gülümsetir seni

Gülümse sende onlara tıpkı güller gibi. 

Okuduğun mısralarda,

Yürüdüğün sokaklarda,

Nefes aldığın her anda

Olmazsa olmazın olmalıyım.

Yazdığın satırlarda,

Düşlediğin zamanlarda,

Aklına gelen duyguların da,

Olmazsa olmazın olmalıyım. 

Gece uykuya daldığında ,

Gördüğün rüyalarda,

Uyandığın her sabahta,

Olmazsa olmazın olmalıyım. 

Tutmak istediğin elde,

Dokunmak istedigin tende ,

Hissettiğin her benliginde,

Olmazsa olmazın olmalıyım. 

insanlar icin yapılan iyiligin en güzeli elbette karşılık beklemeden yapılan iyiliktir beklentiye girmeden  diye söylenmiş cok eskiden beri ,

İnancımız da ,değerlerimizde de

yerinialmıştır iyilik 

Kime göre neye göre iyilik yapılmalı bu tartışılan bir konu olmuştur yıllar boyu 

Sen yap denize at demişler atalarımız iyilik ile düşüncelerini bu şekilde aktarmışlar bizlere  evet iyilik yapmak cok önemli bir mesele ...

Nedir iyilik sizce ?

Yaptığımız iyiliğin karşı tarafı iyi hissettirecek onu mutlu edicek şeyler olması mı yada karşımızdakine yaptığımız iyiligin bizi iyi hissettirip bizi mutlu etmesi mi?

Bence iki taraflı bir denge söz konusu burda hem karşımızdakinin iyi olması hemde bizim iyi hisettmemiz gerekli. 

İnsanların hakkında da iyi düşünmek gerek kötülük yapan biri olsa bile dillendiririz ya çoğu zaman aslında özünde cok iyi diye,

İnsanların hespi özünde iyidir zaten öz  benliklerinde 

Birde iyilik yaptıkça zamanla kötülük bulmuşlardır ya, yaptığı iyiliklerden olmustur hepsi aslında  iste bu sebepten ötürü 

Demisler ya atalarımız yine iyilik yapan "kötülük bulur" diye 

Neden demisler çünkü hep iyilik yapan biri,

Okadar vermistir ki kendisinden zamanını vermistir belki malını,parasını,sevgisini ,saygısını,sefkatini,merhametini hep vermisir kendinde olan ne varsa zamanla vere vere kendinde birşey kalmamıştır. 

Bakmıştır ki verecek bir sey kalmamıştır geriye artık kendi bile yoktur kendi gözünde hep başkaları olmuştur. Bu durumda hep ver dalgası çalıştığı için al dengesi hiç çalışmamamıştır.

Ve kendini yok saymıştır. Çevresinden verdiği kişilerden karşılık beklemistir belki bende varım diye dillendirmistir kendisini  ama karşısındakiler duymamıştır onu karşısındakilerde almaya alışmıştır.

Onlarda da verme dalgası hiç olmamıştır .

O sebeple ;

Birilerine birşey verirken Almayı da bilmeli insan 

Alırken vermeyide bilmeli .

Yoksa tek taraflı denge çalışır bu da dengesiz olur .

Bu hayatta herseyin bi dengesi vardır. Al ver dengesi de yerinde olmalı. 

Başkasına yapılan iyilik zamanla bizi kötü hissettricek olmamalı yaptığımız iyilik bizide iyi hissettirmeli ,zamanla yerini kötülüğe bırakacak iyilik iyilik değildir.

En iyi yapılan iyilik karşılıksız olan demisktik ya 

Yok öyle birsey bence,

İnsan kendi doğurdu çocuğuna bile kendinde okadar cok şey vermiştir ki,

Daha sonra hepsini ilahi kader dediğimiz olay ile hepsini geri isteniyor aslında 

Nasıl mı isteniyor?

Gençliğinde yavrularına bakan anne baba yaşlılıklarında evlatları ona baksın istiyor. 

Aile çocuklarını okula gönderiyor ödediği tüm bedellerini başarı ile görmek istiyor,benim oğlum kızım  vasıflarınıdan ötürü şu oldu bu oldu diye gururlanmak istiyor manevi bir bekleyiş içinde oluyor karşılık bekliyor en küçük örnek bu  anlamlandırmak için insan kendi ailesinden çocuğundan örnek verince daha iyi anlıyor. 

Karşılıksız olmayan hic birsey yok bu hayatta .

Bu sebeptendir ki iyilikte öyle .

Doğanın gereği al ver dengesi 

AL VER DENGESİ işliyor her daim. İnsanlar arasındaki iliskilerde de iyilik adına yapılan ne varsa yerini birşeyler dolduruyor .

Yerine ya iyilik alman lazım yada kötülük eden buluyor çünkü, Evren boşluğu sevmiyor

Iyilik yapana sende iyilik yap kötülük yapanada 

Iyilik yap ki oda iyi olsun iyi yi bulsun. 

Insanlar iyilik yapmak  ile farz olunmustur 

Tek taraflı sürekli vermek degildir burada ki amaç  al ver dengesinin işleyişi .

Bu dengenin doğru çalışması ile iyileşir dünya. 

İnsanlar karşılıklı olarak birbirlerine iyilik yaparlar ise kötülük diye birsey zaten olmaz dünyada. 

İyilik kaplamıştır  tüm boşlukları. 

Allah karşımıza iyi insanlar çıkarsın.

Ne güzel bir dua.

Sadece insanlara karşı degil tüm canlılara karşı iyilik vardır .

Ne ekersen onu biçersin sözü tüm varlıklar için geçerli. 

Dünyadaki var olan herşeye. 

Bitkilere ,hayvanlara, doğaya 

İyilik yaptığında sana tekrar tekrar iyilik olarak geri dönüyor zaten doğanın geregi insan dışı diğer varlıklar tarafından. 

Toparağa bakım yaparsın mesela ekmek istedigini ekersin sana misliyle geri verir toprak karnını doyurur gönlünü gözünü doyurur. 

Bitkilere su verirsin beslersin sana faydalarını mutlaka gösterir. Kendini iyi hissedersin .

Hem alıp hem vermişsindir.

Yer yüzündeki canlılardan en tehlikleli olan varlıklar  insanlardır. Nefis sadece insanlarda var çünkü insan insana iyilik yaptığında insana göre değişir bu durum. 

Peygamber efendimiz S.A.V. bir hadisinde "sana iyilik yapana"sende hemen orada iyilik yapamıyorsan teşekkür et" daha sonra karşılığını ver anlamında daha sonra yap  "demistir. 

İnsan karşılık bekler .

Kim diyebilir ki 

Ben karşılıksız beklemeden iyilik

yapıyorum diye?  

 Bu dunyada karşılık beklemeden yapılan iyilik

Allah rızasını kazanmak icin yapıldığında karşılıksız olur. Onda da karşılığını insandan değil Allah'tan bekleriz .Allah rızası icin yaptım dersin onun rızası nı kazanmak icin böylece insan devreden çıkmıştır  muhatabın Allah tır. 

Tüm beklentilerimizi Allah'tan isteriz biz.insanlardaki beklentilerimizi kaldırıp Allah'a verirsek dengemiz yerinde olur illaki

Al ver dengesi orda da devam eder Allah rızası icin yaparsın herşeyini her adımını onun icin atarsın. 

Allahtan da cenneti istersin beklersin

Günahlarının bagışlanmasını,ahiret yaşantısını beklersin Yine beklersin.

Beklentidedir insan ebedi.

Hergün birileri ölüyor,birileri doğuyor. Allah ta hem alıyor hem veriyor bu dünyaya insanları. 

Bu hayat al ver dengesinden şaşmıyor hiç 

İnsanlar şaşıyor dengelerinden

Ya hep alıyorlar ya hep veriyorlar enerji boyutlarında da al ver denegesi ile besleniyorlar 

İnsanlar enerjilerini bile alıp veriyorlar farkında olmadan kimi insan orda da sadece alıyor negatifligi yada pozitifliği ,kimide sadece veriyor .

Kimisi hem alıp hem veriyor aslında dogrusu bu olmalı tüm insanlar adına ne varsa Al ver denegesiyle ile yaşamalı...

Gecemidir beni düşündüren ?

Yoksa benmiyim?

Düşünmek için geceyi bekleyen.

Gündüz müdür  beni hareketlendiren?

Yoksa benmiyim?

Gündüzde hareketlenen. 

Ay mıdır beni hüzünlendiren?

Yoksa benmiyim ?

Ay'ı görünce hüzünlenen.

Güneş midir beni sevindiren?

Yoksa benmiyim ?

Sevinmek için güneşi bekleyen.

Yollarmıdır beni yürüten?

Yoksa benmiyim yollarda yürüyen?

Yıldızlar mıdır beni seçen?

Yoksa benmiyim ?Yıldızları seçen.

Kitapmıdır beni okutan ?

Yoksa benmiyim kitabi okuyan ?

Dostlarmıdır beni konusturan ?

Yoksa benmiyim konusmak için dostlarla olan .

Hayalmidir benim gerçeklerim?

Yoksa gerçekmidir benim  hayallerim

Kalemmidir yazan ?

Yoksa benmiyim kalemi  yazdıran. 

Annemmidir beni doğuran?

Yoksa benmiyim

Doğmak için annemin bedeninde olan .

Askmıdır bana gelen

Yoksa benmiyim? Aska gelen 

Dünyamıdır beni yoran ?

Yoksa benmiyim ?

Yorulmak için dünyada olan .

23.05.2021 Bugün Gülce' nin  doğum günüydü doğum günleri onların  evlerinde değerli olduğunu hissettirmek için kutlanılır ,iyi ki doğdun hayatıma anlam kattın mesajını veriyordu.

Doğum günü olan kişiye ,sadece minik bir pasta yeterdi, onların mutlu olmasına öyle şatafatlı hediyelere yer yoktu onların evlerinde mütevazilik sinmişti şahsiyetlerine.

Gülce kimseden birşey beklemeden kendime hediye edeceğim bir şey olmalı diye düşündü.

Öncelikle kendime ,kendim değer vermem gerekir ve kendimi mutlu edecek bir şey yapmam gerekli diye düşündü. 

Ne yapsam ? Ne yapabilirim düşün düşün

Buldum evet bu cok güzel bir fikir "evde kullanmadığım kavanozlarımdan birini süsleyerek kendime mutluluk kavanozu yapabilirim "dedi . Bugünün tarihini de attı içine..

Kavanoz arkadaşla sohbet etti biraz dedi ki ona "bugün seninle bir anlaşma yapıcaz ben sana bir yıl içinde bana gelen mutlulukları anlatsam sende bunları içinde saklasan olur mu? "

Kavanoz arkadaş "neden olmasın ben zaten içinde birşeyler saklanmak için icat edilmişim. Sakladığım en güzel şey sanırım mutluklar olmalı "diye cvp verdi .

"Peki dedi anlaştık öyleyse çok sevindim "

Çok mutlu oldu Gülce." Hadi önce bu mutluluğu  fısıldadım sana sakla bunu "

Tarih tarih bir yıl içinde mutlu olduğu anılarını biriktirmeye başlamıştı. Kavanoz arkadaş bu mutluluğuna ortaktı .

 Ara ara sohbet ederlerdi mutluluk kavanozu ile bazen mutluluktan yaşlarla dolardı gözleri bazen sevinç dolu kahkahalar atardı. Gülce mutluluk kavanozu ile çok mutlu olmuştu kendisine çok güzel bir hediye yaptığını düşünüyordu mutluluğu daha da artıyordu. 

Kendini kötü hissettiğinde,günü sıkıntılı geçtiğinde hemen mutluluk kavanozun'a koşar onunla teselli bulurdu. "İyi ki mutluluklarımı saklıyorsun "diye teşekkür etti 

Tam bir yıl geçmişti üzerinden .Ertesi sene yine doğum günüydü. Geçen sene kendisine  hediye ettiği mutluk kavanozu bu sene nasıl mutluklar saklamış içinde onları  hediye edecekti bu sene de kendisine ...

Kavanozun kapağını açtı gün gün ,

Tarih tarih mutlu olduğu anılar saklıydı. Mutluluk kavanozu saklamıştı tüm mutluluklarını Gülce'nin

İçinden bir mutluluk anısı çıkardı bir tarihte oğlu ona okuldan gelirken bir gül ile  eve gelmişti. Annecim bu sana demişti. 

Bir  tarih daha çıkardı, kızı ' annecim iyiki sen benim annemsin 'demişti. 

Bir tarih daha  eşinin ona iltifat etiği zamanları vardı .

Bir tarih ve bir tarih daha arkadaşları sevdikleri ile görüştüklerinide ona güzel şeyler söylendiğinde 

Tek tek mutluluk kavanozun'a vermişti tüm mutlukları  o gün yine çok mutlu oldu .

Gülce'ye kimsenin doğum günlerinde ona hediye vermesi gerekmiyordu sevdikleri ona vermişti zaten anılarında farkına varmadan. 

Mutluluk kavanozun'a "bu sene artık mutluklar mızı paylaşmam gerek seni anlatmam gerek "dedi.

Mutlululuk kavanozunu herkezin duyması gerek mutluluklar paylaştıkça çoğalır çünkü  sevdiklerinle paylaştı mutluluk kavanozunu Gülce 

Onlarda çok mutlu oldu.

Kendine verdiği değer aslında sevdiklerinden de gelmişti böylece. 

Ne kadar çok mutlu anıları oluyormuş insanın aslında dünyalık koşuşturmaca hiç farketmiyor insan belkide mutluluklar diyince aklımıza bir sürü maddi değer gelir .

Gülce 'nin nekadar çok seveni değer vereni varmış meğer. 

İnsan böyle manevi değerlerle ile mutlu olur .

Bu şekil sebeplerle ...

Gülce mutlulukla dolu dolu gecen

bir yıl oldugunu ,

Mutluluk kavanozu ile farketmisti .Mutluluk kavanozu böylece  daha cok mutluluk çoğaltmak icin insanlara örnek oldu .

Mutlu anılarınızı biriktirin  bakın göreceksiniz ne kadar cok mutlu anı  biriktirmişsiniz kendinize.

Hep mutlu kalmanız dilegiyle .

Kan kaynıyor fikır fikır,

Zaman geçmiş lıkır lıkır,

Coşar damardan akıl,

Yaş on beş  yirmi beş,

Nefis izin vermez sana ,

Her halt vardır onda,

Bu yaşlarda emreder  aklına. 

Dinlemezsen eğer onu,

Yol verir arkadaşların sana .

Kalırsın tek başına.

Takılırsan peşine ,

Ömrünü yer bitirir.

Anlarsın yıllar sonra ,

Yılların bir hiç uğruna .

    Sihirli sesler duygularına hitap eden melodiler vardır radyoda canını sıkan bir gün olduysa eğer radyoda çıkan bir müzik ile kendine gelirsin neşelenirsin keyiflenirsin duygularına göre anlamlandırırsın içinde bulunduğun zamanı. Yada alır götürür seni geçmişe.

   Zaman mekanizması gibidir aynı zamanda 

Hafızanda gezdirir seni hem çocukluğuna hem gençliğine  belki de daha gelmeyen günlerine...

Radyocular her anında dinletirler kendilerini sana 

Yolculuk esnasında,iş başında,ders başında sokakta ,evde hayatının her alanında vardır mutlaka RADYOCULAR'dan birileri ...

Bir zamanlar değerleri daha çok bilinirdi .

Teknolojinin daha gelişmedigi dönemlerdi.

İnternetin yaygınlaşmadığı,

Radyocuların sayesinde dinlerdik müzikleri. 

Yenilikler ile beraber eskiyi de arar oldu gözlerimiz 

Elimizde woltmen cihazları ile dolaşırdık YouTube yerine ..

Evlerimizde radyo başlarında uyurduk çoğu gecelerde ,açık kalmış müzik eşliğinde uykuya dalmış olurduk  günlerce .Gecenin bir yarısı yada günün sabahında açardık gözlerimizi ya bir radyocu sesi ile yada radyoda çıkan bir şarkı ile güne merhaba derdik  

Merak edilirdi eskiden Radyocular. Dinleyiciler tarafından bilinmezlikleri , gizlilikleri vardı sanki 

Ulaşılmazlar gibiydi .

Şimdi çözüldü sanki seslerin gizemi .insanlar RADYOCULARA bir etiket giydirdi gibi.

Aaaaaaa  .........öylemiymiş.... oldu duyguları ile görenlerin hepsi .

Sadece sesleri ile tanınan Radyocuların teknoloji ile gizemli dünyası bozuldu .

Önceleri ulaşmak için radyocu ya mesaj iletmek için mesajını   ........ yaz  ..... mesajını gönder diye bir sistemi vardı 

Daha öncesi milyonlarca mektuplar olurdu onlara ulaşmak için istek parçası yada bir mesaj dinleyicilerden radyoya radyocu ya. 

Çok uzak değil 20 sene öncesi kadar başlıca bilinen radyolarda şiirler bile yazılırdı bizim evde .

Bir bardak su  radyocu ya vermek çok önemli olmuştu;

 Bir zamnlar semtimizde bulunan radyocu lise döneminde etkinlik düzenleyip eğlence düzenlemişti, bir gün öğrencilerden birine seslenerek "bir bardak su verirmiş "istemişti. 

Öğrenci ayakları yerden kesilerek okul mutfağına koştu kaptı bir bardak suyu geldi. Uzattı elinden aldı bir bardak suyu içti....

Öğrenci mutluluktan havalarda uçuyordu sanki 

O bir bardak su hikayesi hiç unutulmayacak kadar kıymetli olmuştu. 

Radyocu ya bir bardak su vermiş ondan istemiş 

Ve onun elinden içmisti.Radyocuyu yakından görmek konuşmak duygulanmak onun için tarif edilemez bir duyguydu. 

Yıllar geçti radyocu dinleyici kitlesini yitirdi ..

Unutuldu gitti...

Yeni nesiller bilmez radyonun ve radyocunun kıymetini.

Bilmezler radyo başında sevdiğin şarkı birazdan şimdi çıkacak diye diye sabır ile beklemeyi ,

Radyoyu açtığında işte benim şarkım çıktı diye bağırmayı sevinçle coşkulanmayı mahrum kalacaklar o duygudan ...

Yeni nesillerin elinde YouTube kanalları 

Yaşatmak lazım radyo kültürünü hissettirmek gerek o coşkuyu. 

Özellikle Demir baş Radyocular unutulmamalı herkezin hayatında mutlaka bir dokunduğu hisleri vardır. Bir duygu yüklemesi... 

Radyo dinleyenler kitlesi bilirler Radyocuların önemini, şimdi sizleri duyar gibiyim "sen dinliyormusun ? " peki dediginizi. 

Ben mi ben halen radyo dinleyenlerdenim.

Eskiden olduğu gibi favori bir kaç radyo frekansım vardır. 

Ve bir bir kaç  radyocu vardır favorim.

Yenilikleri seven ben;

Eskilerde değer verir , ve kıymet bilirim .

Radyo kültürünü ayakta tutmak gerek kültürümüz gitmişse herseyimiz gitmiştir. 

Radyo kültürünü devam ettirmek gerek ... 

Rengarenk kalem gibi 

Yazarken gıcırtı sesi,

Yazdıkça kırılır bir anda,

İki parça olur avucunda .

Bakarsın bir eline bir tahtaya,

Alırsın parçaları koyarsın çantana,

Oynarsın sek sek sokakta ,

Kokusu halen burnunda. 

Zifiri karanlıktayım.

Yıldızların eşliğinde ,

Ayın gölgesindeyim ,

Sessizlik hakimiyetinde .

Sokak lambaları vurur yüzüme ,

Çay demledim kendime,

Yalnızlığın dibindeyim ,

Kendimle yolculuğumun .

Dönüş başladı o  vakit ,

Yorgunuk gözlerimde, 

Anladım ki asıl mesele koca bir hiçlik...

     Merak etmek üzere çok fazla duygu vardır insanda merak etmek üzere gelmişiz yer yüzüne fıtratımızın her bir köşesinde merak vardır insanda insanın doğası gereği merak üzerine gelmiştir dünyaya. Bir bebek örneğin merak ederek başlar yaşamına etrafındaki tüm nesne ve varlıkları merak duygusuyla bulur onları ne yada kim olduklarını. 

     Yenilikleri merak etmek bazen endişeli bazen güzeldir insan için.keşfe çıkarsın böylece yeni bir yer görmeyi yeni bir tat tatmayı sever insan  mesela ;

Yenilikler çoğunlukla güzellik getirir.

Merak etmekle sürdürülen bir çok herşeyi yaşamında devam ettir.

Merak edilmek te güzeldir insan için değerli olduğunu hissedersin.Daha bir özen gösterirsin merak edene ve kendine.

Peki ya insanı merak etmek nasıl bir duygudur sizce ?

Hele birde haber alamıyo iseniz ulaşmak istediğinize saatler gün gibi günler ay gibi aylar yıl gibi gelir. İşte o vakit telefondadır eliniz sürekli her duyduğunuzaman ses aradığınız kişiye ulaşılamıyor dur .

Ne yapacağınızı,nerden bulacağınızı kime nereye soracağınızı düşünüp durursunuz durmadan 

Aklınız,beyniniz tüm benliğini nerede sorusunu aramaktadir. Tüm hücrelerinizamanların. 

  Başka bir iş ile meşgul olamazsınız

O vakit gece yarısı olmuştur belki ,çıkıp aramak istersiniz sağı solu sorup soruşturmak kim gördüyse duyguyla diye 

  Meraktan ölmüşsünüzdür.

Nerde ne oldurumda başına birşey geldi soruları türetirsiniz kafanızda ...

      Merak etmenin birde böyle korkutucu , ürkütücü,ağlatan,sızlatan insanı çaresiz bırakan bir duygusu vardır. 

Kimse sevmez merak etmenin bu duygusunu yorar insanı .

Eğer ki ulaşmışsanız belli bir zaman sonra sevinirsiniz bir süre sonra yerini öfke duygusu kaplar bi anda, neredeydin sorusunu birde ondan duymak istersiniz. Eğer sıkıntılı bir durum yoksa ortada rahatlarsınız. Gevşersiniz merakın  tüm benliğinizi sardığı duygu düşünceler salıyordur yavaş yavaş sizi ,yerini sevgi tamamen almıştır artık çok şükür dersiniz. Sevgi belirtileri gösterirsiniz o zamanın akışı başlamıştır şimdi 

  Kimse bilemez  bir dakika sonrasını bu hayatta 

  O sebeple sizi merak edenlerin kıymetini bilin merak edilmek güzel bir duygu 

  Merak edilenin tarafından,merak edene yorucu 

Hayatı daha iyi anlamak icin,

Okumalı insan ,

Bazen bir hikayede bulursun kendini.

Bazen bir şiir mısralarında okursun kendini,

Kim bilir bazen sürekliyici bir roman kitabında 

Yaşam şeklin çıkar karşına.

Belki bir prenses olursun masal kitaplarında

Belki ünlü bir gemi kaptanı romanlarda

Geleceğe hep bakarsın umutlarla

Yaşam hikayeleriyle dolu 

En büyük sırlar ve hazineler saklıdır kitaplarda 

Tüm yaşantısıdır yazarın sermayesi,

Gördükleri,duydukları,

Öğrendikleri,okudukları,

Araştırdıkları ,yazdıkları. 

Alır kalemi eline,

Canlandrır hepsini hayalinde.

Kelimeleriyle sözcükleri ile,

Anlam katar hissettikleri ile,

Yaşatmak ister yaşadıklarını. 

Okusunlar,öğrensinler der,

Canı gönülden. 

Tutkuyla bağlıdır işine 

Tutar hayatı sımsıkı kalemiyle,

Hafızasında beyninde.

Okudukça gezersin diyar diyar,

Öğrenirsin yaşanmışlıkları. 

Hissedersin duyguları,

Anlam katar insanların  yüreğinde. 

Dokunur insanların geleceğine 

Batmak üzere şimdi,

Gün geçti bitti.

Ayrılıyor bugünlük aramızdan,

Sabah üzerimize doğmakta olan.

Denizlerde ayrı bir güzellik,

Kızıl rengi uyandırıyor hisleri.

Hem duygularını ısıtır hem seni,

Bu vakit düşünme vakti.

Çökecek birazdan karanlık,

Yerini ay ve yıldızlara bırakacak. 

Şehirler ıssızlasacak,

Sokaklarda lambalar yanacak .

Dalgaların üzerine bıraktım kendimi

Denizin içinde mehtabı seyre dalıyorum. 

Dalgaların sesinemi vurgunum?

Mehtabın güzelliğine mi?

Doğan güneş ile batan güneşi izliyorum .

Doğan güneş ile batan güneş arasındaki zaman diliminde tüm güzelliklerin akışına bırakıyorum kendimi.

Denize mi dalmak Mehtaba mı dalmak?

Önce Denizin derinliklerine  sonra   Mehtabın görselliğine dalıp dalıp çıkıyorum. 

Zaman daha bir hızlı geçiyor denizlerde ,dalgalar kıyıya vuruyor deniz kabukları topluyorum birer birer avucumun içinde renki renk farklı farklı aynı denizin içinde onca çeşitlilik. 

Tıpkı bizim gibi...

Sahildeki insanları izliyorum çeşit çeşit farklı farklı farklı tıpkı deniz kabukları gibi 

Aynı dünyada yaşayan onca farklılar gibi 

Sol tarafımdaki otelin içindeki  müşteriler  kim bilir bugün neyden şikayetçiler ?

Sorunsuz bir isterken ,sorunlarınız neydi bugünden

Birde sağ taraftaki halka açık sahildeki insanlar, denizin seyrine dalmak için yüzmek uğruna yazın dayanılmaz sıcaklarda  neden di  onca çaba küçücük derme çatma çadırlarda yaşamaktadır deniz hikayelerini 

Bir arabaya sığdırdıkları tüm eşyaları yiyecek giyecek barınacak ne varsa sırtlayıp gelmişlerdir eglenebilmek ,bir nebze de olsa ferahlamak, rahatlamak  adına hiç şikayet etmeden bugünden tadını çıkartıyorlar denizin ve mehtabın.

Ayın ve güneşin...

Şarkılar söylüyorlar dalgalar  eşliğinde sohbetler koyu  yetişkinlerde.

Çocuklar mutlu denizlerde çocukların kahkahaları az öteden bile duyuluyor.

Denizlerde kurulan yaz arkadaşlıkları hayatlarına bir bakıp çıkabilmek için belkide insanların kısa bir süreliğine başka hayatlarda yaşanmışlıklarına dahil olmak denizlerde. 

Yaz bitmesin 

Nasıl ki her insan nasıl özel ise her şehirde özeldir kendince ...

Şehirleri insanlar inşa edip olusturmuşlardır.

Hiç bir insan yaşamadığı şehir sadece toprak ve kimsesiz evlerdir.

İnsanlar canlandırır ayakta tutar şehirleri ,

Her şehrin kendine has özellikleri vardır her insanda olduğu gibi,

Her şehrin ayrı bir hikayesi vardır, her bölgenin kendine özgü bitkisel örtüleri vardır ,

Toprağın kıyafeti misali...

Ege incisi, İzmir lezzetleri, denizi,ağaçları boyutu çayı, meyveleri, kızları ,halk oyunları her şehir özeldir kendince insanlakin yaşattıkları üstüne 

Nerelisin diye sorulduğunda zaman ne önemi var dersin önce sohbet uzun sürerse ise birde hemşehrim çıkarsa daha bi ısınırsın o insana şehrinin toprağının insanıdır çünkü

İnsan ayırt etmezsin ama kendi doğduğun büyüdüğün şehrin insanı başkadır insan gözünde ...

Amma velakin yaşanmışlıklar özel kılar şehirleri 

Yani insanlara dayanır aslında şehrin önemi geçmişten günümüze kalan hatıralarla toprak üzerine üzerine inşa etmekteyiz yine ve yeniden yaşanmışlıklar üzerine...