Biliyoruz kanayan yaralaramıza kimse merhem olmaz bizim..

Bir dert,bir illet var üzerimizde 

Bizimle ezelden gelen..

Yüzümüzde tebessüm görmeye dursun

Yapıştırır yara bere sırtımıza kırbacını 

Hayaller, hayallerin, hayallerimiz..

Ne çok benziyor bir birine..

Gözyaşlarım, gözyaşların, gözyaşlarımız 

Neden yarışıyor gibiler birbirleriyle 

Zehir olmuş hayatım, belki seninde hayatın..

Bilmiyorum, belki de bilmek istemiyorum 

Anlatma bana, anlattıkça deşiyorsun yaranı 

Görüyorum ben, yüreğim..hissediyor 

Bir insan görmeden görebilir mi?

Görmeden görülebiliyormuş..

Ben çektiğin acıları gördüm mesela

Nasıl gördüğümü sorma

Bazen yaşıyorum hatta..belki inanmazsın ama

Tesadüf değildi hiçbir şey 

Küçük bir imtihandı bizi yaralayan 

Bambaşka kişiler tarafından, benzer olaylarla.

Ağlamak istiyorsan, gel benimle

Ağlarken gülelim birlikte

En çok bunu yapıyorum çünkü ben

Hayat misali bir gülümseme;

Ağlamak mı gülmek mi belli değil..

Yaşamak mı ölmek mi kim bilir..

Ben; 

Yetmeyen cümleler, bitmeyen yaşlar 

Ulaşmayan nidalarım ile yanındayım..

Kabul edersen.

Kimseye kızamıyorum,kızmak istemiyorum 

Yenilgi ile başlamış benim bu dünyada zaferim

Hangi başarıya kolay ulaşılırdı?

Bunu bana sen öğretmiştin..

Korkmadan devam ediyorum,

Savaşamıyorum ama... gücüm yetmediğinden mi

Yoksa savaşmak sadece acı getirdiğinden mi..

Bilmiyorum 

İçimdeki çocuk ağır yaralı 

Sayıklıyor "umut, umut " 

Başında bekliyorum gecelerce..

Kapanıyor önce gözlerim

Kabuslar ile bölünüyor kurduğum hayaller..

Bazen eziliyorum gerçeklerin altında 

Bazen korkutuyor beni;çıkarılan maskeler..

İşte tam öyle bir yaz mevsiminin gecesinde

Gülüşlerinde duydum iyiliğin kısılmak olan sesini

Yorgun, bezmiş, hüzünlü bir gülüşün ardından

Derinlerden geliyordu tınısı 

Hayatın kanlı ellerinden almıştı yüreğin nasibini 

Verdiğin öğütlerden belliydi 

Yüreğim minettar kaldı sana

Bazen hayran oldu yaptıklarına 

Daha fazlasını öğrenmek için izlerini takip ettim izin almadan

Sonra.. Hak etmediğimi anladım. 

Ben huzur veren gölgene sığınmayı hak etmedim

Yetersizdim..bilgisizdim 

Kendi ayaklarımın üstünde durmayı öğrenmeliydim

Öğrenmeliydim; düşmeyi, düştükçe gülmeyi 

Aldığım yaralar acıtmamalıydı canımı..

Yalnızım şu dünyada 

Herkes devam ederken hayatına 

Durmuşum bir sokağın ortasında 

Yapacak bir şeyim kalmamış gibi 

Sadece sayıklıyorum ismini

Sızım sızım sızlıyor yüreğim..

Sevgi paylaştıkça çoğalır, derler

Bizde sevgi ne arardı.. acılarımızı paylaştık 

Belki o yüzden arıyordu benliğim seni

Acılar paylaştıkça azalıyormuş, biliyor musun?

Çünkü paylaşan biri oluyor seninle 

Seninle birlikte yüklenen..

Biliyorum güvenmek kolay değil kimseye 

O yüzden kendi kendime gülüp ağlıyorum çoğu zaman

Ve kendime kızıyorum " Bu acı senin.. bekleme kimseyi. Kendi acılarını kendin kaldır "

Nasıl düzelir, ne iyi gelir.. Bilmiyorum 

Ama her acı çektiğimde gülebiliyorum artık..

Ağlamam gereken yerlerde şaka yapıyorum mesela..

Rahatsız mıyım bu durumdan.. asla

Ben ağlamayı de gülmeyi de seviyorum aslında 

Hayatın canımı yakan küçük oyunlarından 

Ders çıkarmak yerine keyif almaya bakıyorum.. Ne kadar saçma, öyle değil mi?

Sonra tekrarlıyor duruyorum aynı şeyleri..

Her şeyi anlıyorum, şaşırmıyorum artık 

Ama

Sen neden üzgünsün?

Sen üzülünce, ağladığında 

Gece yaşlara bulanmış bir yastık tek dostun olduğunda 

Daralıyor yüreğim 

Seni hayattan bezmiş görünce

Kırılıyor kanadım 

Üzülme..

Darılma 

Affet.. elinden geldiğince affet

Ve doyasıya ağlayıp, gül. 

Her zaman uzaktanda olsa hissedeceğim ben 

Fırtınalara tutulup sırılsıklam olsan bile

Yağmurun tadını çıkar..

Unutma her şeyin bir sonu var

Fırtına dinecek, güneşli günler görecek yüreğin..

Hatta bir armağanı olacak sana,

Rengarenk bir kuşak...

Her rengi; içinde gizlediğin duyguların sembolik hali

Baktıkça hatırla..

Hayatın içinde bir umut kadar mavi de var

Ağlamaktan kızarmış gözler kadar acı da..

Ardı ardına yitmiş kelimlerimle.. umutla kal

E.G.

Ben dahil 

Sen dahil 

Ama ikimiz aynı tablonun içinde bir değiliz..

Küçücük çocuklar koşuyor arkamdan

Durun artık koşmaya gücüm kalmadı, diyemiyorum

Sesim çıkmıyor

Razı oluyorum 

Ne acınası.. deniz bile efkarlı bu şehirde

Dalgın ve kederli

Tıpkı bizim gibi..

Arada derdimi anlatmaya çalıyorum da

Herkes Benim meftun olduğum derya gibi değil ki dinlesin derdimi 

geceler gündüzler ile sevişinceye denk

"Ege"diyorum içimden, neredesin?

Özledi yüreğim..

kavuşmak gönlümün çilesi

Dayanamam ..

Mavilerini başkalarına açma 

Sırlarımız var seninle

Derinlerde..

Bu gece ellerim cebimde 

Dolanıyorum avare avare 

Fethiye yine kalabalık 

Etrafta vitrinden kaçmış mankenlerin yüzü asık

Çanlar çalıyor zihnimin ücra köşesinde 

Ve kaçmak istiyorum 

Lanetlenmiş sesleri her işittiğimde ..

Anlatacak çok şey var

Anlatacak kimse yok bu;

Şaşaalı şehrin fersiz yüreğinde 

Ama şimdi seninle olsaydım, Ege

Bu dalgın deryadan kopup

Bu şehirden kaçıp senin Mavilerin ile buluşsaydı gözlerim;

Ben virane sokakların neşesi olurdum 

Sense divane yüreği..

Değer miydi şaşaalı sokların

Gizlenmiş köşelerinde söndürmeye yüreği?..

Biz birbirimize yeterdik Ege

Mavilerin yeterdi benim Biçare gönlüme 

Yetmiyor bu şehrin havası suyu acımı dindirmeye 

Kalmışım şaşaalı şehrin fersiz yüreğinde..

Ama nasıl yorgunluk

Yüreğimi yaralayan 

Bedenime ağır gelen bir Yorgunluk 

Sen ela gözleri ile baharı yaşatan adam..

Kirpiklerini kavuşturma;

Fırtına kopuyor buralarda 

Delicesine esiyor rüzgar 

Savruluyor Bedenim

Zapt edemiyorum

Çatlıyor yer kabuğu 

Ve fışkırıyor her çatlağın arasından acı acı nidalar..

Sen S' yi kaybeden Ephesus

Sus.. sus..

Ephe..

Kimse anlamayacak bu şiiri 

Ve benim hüzünlü senfonimi 

Kim bilir 

Ne zaman sen bir S' için yitip gittiğini anlayabilirsen belki o zaman..

Sus..Sus..Sus.. 

Ephe

Ah güzel sevgilim 

Hoyrat bir seher vaktinde 

Sazanlıklar arasında 

Ben tüm acizliğim ile

İlk senfonimi dilimden dökerken

Sus..Sus.. Sus.. 

S'si düşmüş Ephe'm

Sus..

Kimse anlamayacak 

Sus..

Ephe'Sus..

Ben kadifetepe'de yolunu gözlüyorum 

 bana ekho'nun efsanesini anlattığın o küçük arada 

Yüreğim hıçkırıklara boğuluyor, özlüyorum. 

Sen gelmiyorsun, sen konuşmuyorsun, anlatmıyorsun..

Gülüşünü saklıyorsun benden

Ve S' yitip gitmiş bizden..

Ephe

Sus..Sus.. Sus.. 

Acelen ne Ephe'm..

 Bu gidişinin sebebi kırgınlıktan mı ?

kaybolup giden zamana mı,

bir harf gibi kayıp giden hayata mı yoksa küskünlüğün..

Oysa daha İnciraltına inecektik seninle

Koşacak.. Koşacak ve hiç durmaycaktık 

Sen, martılara olağan sesinle haykıracaktın

Seviyorum..diyecektin

Ve bana olan sevgin bir S'gibi düşüp gitmeyecekti. 

Ephe'm ömrüm soldu.. suskunluğun can acıtır oldu

Ephe.. S'gibi olma, kaçma..

Ephe..

Sus..Sus.. SUSMA