Garip sözler diyarı gözlerin 

Işıldayan süslü yazılarda gizli kalmış izlerin 

Zamansız sevdaya düşen deli gönüller 

Garip fırtınasıyla geziyor diyar diyar...

Kayıp sevda kararmış gönüllere sığınmış

İmkansız denmiş zamansız gelmiş 

Kimse bilmemiş görmemiş 

Fırtınasına ömürler feda edilmiş...

SİNEM DAĞ 

Kalpte söz olması gerekir bazı sözlerin 

Hatıraların silikleşmesi 

Gözümde kaybolan yıllara inat biriken hatıralar 

Unutuldukça ağlanan zamanla birlikte 

Gözlerine yeşil hapset

 ruhuna mavi 

Ya yeni baştan yaz seni ya da sil ikimizi.

SİNEM DAĞ 

Kalbimde sızıyı hapseder sevdam 

Yitirilmiş yıllara ömürler yazar 

Kitap misali her sayfa 

Uzayan giden sen olur kalır ruhumda 

SİNEM DAĞ 

Korkuyorum biliyor musun 

Yokluğunda guvensizliğim bir anda içimde beliren çaresizlik 

Yarım yollar kayıp umutlara 

Tutunmam gerek bazen anılarına 

Bırakıp gittiklerin zor geliyor 

Dağlar yıkıldı altında kaldım 

Öldüm ama hayattayım

Işıksız kalışlarımla yollardayım.

SİNEM DAĞ 

Karmaşası zor rüyalarımın

İnanmak istemedim

Hayata bağlanmaktan korktum

Canım yanarak sevebilmekten

Seni bunlara rağmen sevememekten

Gökyüzüne baktım

Her şey biter diye ummaya başladım

Sesler kesilir

Ağrılar diner

Srebrenitsa yeniden hayata döner sandım.

Son kabus için uyandım

Renklerini inanarak görmek istedim

Mavi kelebeklerin izindeyim

Canım canınla yansın isterken.

SİNEM DAĞ

AŞK BUYMUŞ 

Gözlerine kayıp yıldızları hapsettim. 

Sevdikçe kelimeler filizlendi 

döktüğüm yaşları

ölen ruhlara emanet ettim.

Seninde gökyüzünü boyadım sevdanın karasına,

daktilo sesinde kaybolan tınısıyla..

Canım canan oldu yolunda 

aşk buymuş, 

kayboldum dünyamızda...

SİNEM DAĞ 

Acıyı her gün gözlerim hisseder
Sensizliği gözyaşı olur toprağa 
Yeşeren umutlar olur başka canlara
Canları yaka yaka

Resmin ruha bürünüyor
Kokun sigara dumanında  burnuma doluyor
Ufak bir nefes hem öldürüyor hem yaşatıyor
SİNEM DAĞ 

DERİN UYKULAR

Derin uykularda sessiz ruhlar hapistir

Ağır ağır yaşanmışlıklar çalar kapıyı

İzin istemez canını yakmak üzereyken

Usulca derin sızılarında gezer zamanın.

Tebessümleri unuttuğun anılarla kaplar

Kalbinin soğuk duvarlarını

Yıka yıka yeniden yaratır seni

Derin uykularda sessiz ruhlar hapistir

Ölüm gününde çığlıklar eşliğinde vedasına başlar

Bu defa ölümü yaratmıştır acılar...

SİNEM DAĞ

Çığlıklarımı kalbimde tutmaktan yoruldum. 

Nefret, öfke ve zaman

sonucunda sadece yanan bir can. 

Yorgun, dargın en çok da

kendine kırgın.

Kalemimdeki kinim akıyor kağıda,

bitmiyor ama.

Yetmiyor sessiz vaveylalar 

yetmiyor dolan sayfalar.

Olmuyor, 

yorgun ruhuma bir nefeslik uyku.

Olmuyor,

ölmeyi öğrenmeden yaşanmıyor...

SİNEM DAĞ 

SİNEM DAĞ 

Huzuru arayan, ruhu kayıp bedenler

Mazi duvarlara kazınmış

Çığlıklar camlarda kırılıyor.

Bir kayıp ev 

Ruhumuzla bedenimizin aşkını soruyor.

Duy seslerini evimizin

İnan sevilen kalbin gerçekliğine

Canı yana yana

Uğrunda yaşa yinede.

Anlatmazsın 

Gözlerindeki hüznün aşkını

Anlamazsın senin için çırpınan evin gerçeğini

Bilemem ne yaparım yaralı sevda maziye hapis

Bir evimiz bir bedenlerimiz

Kayıp geldik kayıp gideriz...

SİNEM DAĞ 

Bir hayatı dinlemeye başladı gözlerim

Önümden geçe geçe azalırmış kinim, nefretim

Bilmezler neylerim dünyanın bozuk düzenini

Sensizliğin seni gerek bilirler mi?

Anlaşılmaz yazılan sözlerdedir itimat

İnançsız yaşamlarda tutsaktır yasalar 

Bir hayal dünyada karşıma çıkar

Yollar bana ben yollara düşman.

SİNEM DAĞ 

Sevebileceğin aşklara emanet ruhun

Seslerin ahengi sarmış

Yıldızlara fısıldanmış aşka 

Ruh olmaya muhtaç bedenlerle kaplı dünya.

Mühürlenen yazgılar 

Aranan sevgililer

Kayıp düzende bulunan

Emanet ruhun emanet aşkı.

SİNEM DAĞ 

Rüzgârın nerede estiği, nereden eseceği, ne zaman eseceği bilinmez. Rüzgâr esse bile fark ettirmez ya da insanlar bunu fark edemez. Ama bir gün gelir insan o rüzgârın çoktan esmiş, kendisini farklı diyarlara sürüklemiş olduğunu anlar. Rüzgârın estiğini en iyi duygular bilir. Ne zaman ki duyguların çok çabuk değişmeye başladı o zaman anlarsın. Düşünürken yüzünde anlamsız bir sırıtma oluyorsa o sana rüzgârın esmiş olduğunu gösterir. Ama çoğu insan bu rüzgarı yakalayıp uzaklara gitmek yerine o rüzgâra karşı gelmeye çalışmıştır. Yine de ne yaparlarsa yapsınlar o rüzgâr hep kazanır. Karşı koymalarınız bile bir zaman sonra o rüzgâra dönüşür.

İnsan o rüzgâra tutunur, yaşayabilmek için o rüzgarı seçer. Ve bazıları o rüzgârı hiç bulamaz. Ne kadar o rüzgâr ona doğru esse de o bunu hiçbir zaman fark etmez. Ve bu sadece ona acı çektirir.

Bu rüzgâr öyle bir şeydir ki onun hakkında ne okursan oku okudukların çoğu zaman yaşadıklarından farklı olur. Yaşadıkların ise bu rüzgârın tam aksidir. Ve bu rüzgâr AŞK'tır.

Kimilerinin sahip olup sonradan kaybettikleri kimilerinin de hiç sahip olamadığı tek şeydir. 

"2017"

SİNEM DAĞ 

Korkunç ruhlar görüyorum insanlarda 

İnanmayan, güvenmeyen, can yakan 

Can alan sevdalar görüyorum kalplerde

Bir ruh nasıl olmaz denilirse öyle 

Konuşan nefesler konuşulan nefisler sarıyor

Güzel sanılan dünya 

Bir anlığına yok olurcasına 

İnanmazlar yazdıklarıma 

Gerçeklikten uzak zamanlarda 

Var ile yok arası ruhlar

Arafta kalmış sevdalarda

Duymazlar, görmezler 

Belki hissederler umudu içimde 

Varla yok arası kalan aşk 

İnanmaz dünyanın değiştiğine 

SİNEM DAĞ 

Gözlerin sever insanları 

Ruhun iyileştirir yaraları 

Notalarda duyulan huzur gibi sesin 

Bir nefeste hissedilir sevdiğin.

Kimi acıların tebessümünde saklanmış 

Kimileri gülüşlerine sığınmış 

Bir gökkuşağı gibi 

Acıların da seninle güzelliğe ulaşmış.

Masal gibidir bu dediklerim kimilerine 

İnanmak istemezler 

Seni tanımayanlar 

Umarım sözlerimde seni hissederler...

SİNEM DAĞ 

Ufak tefek gülüşlere muhtaç bırakır

Aşk sanılan inanmalar

Güneş saçlarını tarar

Yağmur gülüşlerine acılar serper.

Sabdığın aşk gerçek mi?

Ya da geçecek mi acısı?

Yorgun argın kalktığın sabahlarda 

Ufak bir esinti olabilcek mi?

Bilemezsin ama hislerine güven derler

Hislerin mantığına dayanır

Bunu bilmez 

Aşk sanılan inanmalar

SİNEM DAĞ 

Kalbimde çırpınan umutlardan korkuyorum

bir nefes sonrası yok gibi

Her an her yere korkarak bakar 

sevemedim kimseyi

Can perişan olan 

çırpınan umutlara aşkı bağlar

korka korka yazar.

Acıyı hisseder çırpınışlarım 

bir nefes ölümü sorar aşkınla umudu umutsuzca beklersin de 

aşk bakar gözünün içine.

SİNEM DAĞ

Çığlığım çıkmıyor dudaklarımdan

Belki yenildim hayatla savaşımdan

duvarlarım yıkılmıyor

canım yana yana

elimdeki kanlara hapsoldum.

Yakıyorum, yıkıyorum

belki zarar veriyorum

ama sevemiyorum.

Kendimle başladım aşkla bitirdim sevmeyi.

SİNEM DAĞ

Bir nefes kaldı yüreğimde

düğümlenen duygular sis misali sardı etrafımızı 

ufak ufak duyuyorum kalbimizi 

tane tane aşka inandırıyor misallerimizi

Farklı sonlar yazdım desek 

inanır mısın?

kalemimde kalmasın duygularım

ne kadar da bencil düşüncelerim

Sevda beyaz bir sayfa 

ben karartıyorum onu da.

Celladım sevdan mi 

sayfa sayfa suçumu yaz 

inanma sevdiğime 

ben bile inanmazken sevdiğime...

SİNEM DAĞ

Ruhumu sorguluyorum seni severken 
Hatalarımız biz olana 
Bizden olmayandan daha aşık oysaki.
Kararan havaya 
Aydınlanan ruhun 
Varlığıma inat seni seven kalbim.

Yazdıklarımı okusan da 
Senden bahsettiğimi anlamazsın 
Imkansız gözükür gözünde seni sevmem
Yaksam yiksam 
Bir hayale kapilsam 
Anlatamazsin anlamazsin

Gözyaşı süsledi sayfalarımı 
Siyahlara inat beyaz cehennemin sevdiği 
Şeytana inat yaşattığım melek misali 

SİNEM DAĞ 

Karmaşık ormanlar misali 

dağılmış saçların sevdama.

Bir matem sabahına uyanış 

sarmaşık olmuş boğmakta.

Gönül dersin anlar gibi bakarlar sana 

sevda dilinden döküldükçe 

bir nedensizlik varmış etrafında.

Sisten aydınlanmaz yüzün 

yağmurlar yağar gözlerinden

inanasım gelmez bu mudur denilen 

dillere destan misali kazınmış sevdalar

Rüzgar esip dağıtmaz

boğar senin sevdanı

sen sarılırsın ona 

bin umudun sardığı aşkmışcasına.

Ne derler bilir misin en çok 

aşka cesaretin varsa

acısını da yanına almayı unutma.

Lakin bilmezler ki 

acı aşktan önce gelir ruhta.

SİNEM DAĞ

Müziği duyar kalemim

acı notalar sarar benliğimi 

yazdıkça hissetmek misalidir acı 

okudukça yanar canım.

Soğumak çare olmaz

buzdan kalıplar seni ısıtmaz

kalbim sevmez

net çizgiler gözyaşı döktürür kalbime.

Renklerde ararsın 

seslerde duyarsın acının nefesini

bazen dokunur 

bazen unutturur anılarını.

İnanma sevdaya 

canını yaka yaka can verir sana.

SİNEM DAĞ

Korkunun sesini duyuyorum ruhumda 

fırtınaya sarıldım yalnızlığımla 

kimsesizliğim çaresiz bıraktı kalbimi 

siyaha sarıldım anılarımda.

Rüzgar soğuk duvarlarına çarpıyor kalbimin 

ufak bir açıklık arıyor 

Bazen sev bazen koru diyor kendini 

Kendimden koruyorum kendimi.

Nefes üfler fırtına ciğerlerime 

yağmurlar gözyaşı 

yıldırımlar öfke olur benliğimde.

Korkuyorum,

ruhumda sesini duyduğum korkudan.

SİNEM DAĞ 

Issız bir sokak düşle Mai

üzerinden sana gelen 

soğuk bir yağmur.

Ruhun üşüyor,

dikenler bata bata yürüyorsun sokakta 

kim bilir kaç defa düştün?

Ben de bilmiyorum Mai,

yaralıyız, yorgunuz ama neden Mai?

Birileri canımızı yakmaya 

biz de kaçmaya meyilliyiz, neden Mai?

Yorumladık mı?

Yorulduk ama neden yaşamak için bu isteğimiz? 

Bir gökyüzü düşle Mai 

Yıldızlar dileklerimiz olsun bundan sonra,

Yorulalım ama birbirimizi sevelim Mai,

Sadece birbirimiz için.

SİNEM DAĞ

Mai'ye sesleniyorum,

ruhumun Maisine.

Kimse elinden tutmuyor

Ayağa kalkıyor elindeki dikenlerle.

Ne geçmişe ne geleceğe gidiyor 

Sanki donup kalmış.

Bir zamanların görmediği acıyı

bir ömür çekiyor, durduramıyor.

Ruhumun maisi kayıp 

kaybolmuş gözyaşlarının acısında 

bir nefese ait değil

bir acıya sahip olmuş zamanla.

Ruhumun Maisi gözlerin ölüme neden yakın? 

Sorma bana dersin bilirim

yağmurlar fırtına kadar 

bir haykırışta saklı kalınmış.

Sonsuz gözlere değil 

Sonsuz seslere kalbin acıyor, bilirim.

SİNEM DAĞ

Bir nedensizliğe hapsolmuş duygular

Aşk adını almış dillerde 

Kimini âşık, kimini divane kimini de şair yapmış 

Hissetsinler diye.

Gözlerimde yaş misali asılı kalmış umutlar 

Sana mı ait sanıyorsun 

Aşk adını almış ya 

Herkesin dilinde gezer olmuş 

Yüreğimde hissedemedikçe nasıl yazayım satırları 

Gönlümde yeri olmadıkça neyleyim 

Ha aşk ha meşk.

Özlerim kimi zamanları 

Bazen da dokunamam duygulara

Severim derim ama hissedemem bir şair aşkıyla. 

SİNEM DAĞ

Renkleri ararsın sevdanın sözlerinde

Gözlerinde gördüğünü

Ruhunda duymak istersin.

Bazen dersin yalnızım

Bazen de aşığım.

Sensiz, sessizliğe mahkum;

Prangalara sevdalıyım.

Rüzgar keskin 

yamaçlarında falezlerin,

Bir gemi çarpar kayalara

Ararsın renkleri.

Prangaların gemide ruhun denizde kalmış 

Ararsın sevdayı da 

Sana gelmedikçe bulamazsın hayatında..

SİNEM DAĞ

Aşk maviyle sen

Ben yine sensiz yine sessiz

Gökyüzü hüzünlü

Yağmur bizimle bir gibi

Seslerde seni arıyorum

Bazen sadece bizi haykırıyorum

Aşka mavi ait değilse bile

Ben sana aitim yine...

SİNEM DAĞ

Kalbe siyah sözler

ruhu aydınlatan gülüşler

Bir cemre misali

düşen aşk.

Lal, mühür ne denirse densin

Bir çift göze 

düşen ateş.

Ruh dikiş tutmaz sevdikçe

Kalp uslanmaz sevilmedikçe

hüzne sarılsa sağırdır mücadele

Bir damla kan 

Bin damla korku saklar içinde.

SİNEM DAĞ

Duyma sesleri mavinin

Görerek yaşama

Sen severek yaşa

Önce kendini sonra benliğini

Ruhun sana düşman değil ki!

Neden kızgınsın ona 

Kalbine sözün mü vardı?

Anlat bana 

Ben duyarım

Zamanı düşünme sen 

Kelebekler kanat çırparken

Durdururum tüm anları 

Sen duymadan görmeden

Ruhunla beraberim ben 

Sev beni diye beklerken

Önce kendini sevmeni beklerim senden.

SİNEM DAĞ

Bırakamaz insan yalnızlığı

Sevdalar engel olamaz

Yalnızlık sevda da var.

Gözler yerinden ayrılamaz sevdiğinin

Yalnızlığı sever insan zamanla

Kalbinde bir yol

Çıkmaz sevdaya.

Sen ne sandın sevdayı

Yalnızlık da sevdanın yoldaşı

Görmez misin ey âşık

Sevda da bir nevi yalnızlıktı.

SİNEM DAĞ

Işığı ne kadar sevebilir insan,

bir başkasının gözlerinde?

Yeşili ne kadar özletebilir bir insan,

başka ruhlara?

Ne kadar dokunabilirsin ölümüme,

senden uzaktayken?

Bana ne kadar ulaşabilirsin

kendi zihnimle 

öldürürken bedenimi?

SİNEM DAĞ

Aşkı okumaya en sondan başladım

Önce acısını tattım

İnanmak zor gelse de

Ben seni acıyla sevmeye başladım.

Kalbimdeki sızıları

İmkansız olanları

Hayatımın her nefesini

Seninle sevmeye başladım.

Yağmurun sesini sen sandım

Seni aradıkça 

Ona bağlandım

Senin acılarınmış meğer onlar 

Ben seni acınla sevmeye başladım.

SİNEM DAĞ

Sorma bana nedenini 

Bu ruhu bu bedene ben seçmedim

Kalbim nerede

Nereye sakladın deme bana

Ben kendimi sana hapsettim.

Harfler elimin altında 

Ama duygulara yetmiyor.

Sorma 

Sorularının cevabı yok gözlerimde

Bakma bana öyle

Ben bilemem nedenini.

Sen söyle bana 

Neden seni sevdim ki?

SİNEM DAĞ

Kalemimdesin

Şiirlerim senin ruhuna işleniyor

Mürekkebim aydınlatmasın diye ismimi yazmaya korkuyorum

Gözyaşlarım harflerim oldu sayfalarda

Sen beyaz sayfaları sevmezsin oysaki.

Gökyüzüme aitsin

Yıldızları da sevemezdin

Sadece karanlığa ait maviyi 

Benim gözlerimde sevmeyi öğrenmiştin.

Ruhuna gözyaşlarım değmesin

Siyah sayfalarımız gözyaşımızla beyaz olmasın

Karanlığız herkesin aydınlığında

Kimse dokunmasın

Ruhlarımızdan başka..

SİNEM DAĞ

Anlatamadıklarımla kaplandı etrafım 

Birikmiş onca şey var

Korkular, acılar, umutsuzluklar

Ve en çok da gözyaşı...

Döktüğüm yaşlarla

İçimde ağaçlar filizlendi

hüzün ile kaplı.

Ağladıkça 

yapraklarını döküyor kalbime...

Yalnız olmak istiyorum

kendi sesimi bile duymak istemiyorum

düşüncelerimden kurtulmak..

Tekrardan doğmak istiyorum

Ama çoktan ölmüş olarak...

SİNEM DAĞ

Bilmiyorum neden bu hüznüm

Çiçekler kapladıkça etrafımı

Özlüyorum yıllardır kaçtığım çocukluğumu.

Dile getirmeye korkuyorum

Canımı yakarlar diye

Hep şüpheyle yaklaşıyorum.

Sevmiyorum, yıllardır kimseyi içtenlikle sevemiyorum

Kendimi bile

Korkuyorum geçip giden ve karşıma çıkan yıllardan.

Korkuyorum artık

Karanlık yerine

İçimdeki yıllarımdan.

Yaşayamıyorum

Ölümü bile istemekten korkuyorum

Bana neden "korkma" demiyorsun?

SİNEM DAĞ

Kırılgansın hayat seni kırmamış gibi

yeniden kırılmak istersin.

Ayağa kalkmak canını yakar, bilirim

izin verrmedin hiç seninle kalkayım

Tek başınaydın her an

gölgen olmamı bile istemezdin.

Hayat senin için acımasızken 

sen kendine daha acımasızdın 

Korkardın canının yanmasından

yine de vazgeçmezdin fırtınaya karşı durmaktan

Rüzgarımla sarayım seni

en azından aldığın nefeste olayım dedim

baktım ki nefes almayı bıakmışsın 

Beni nasıl sevdin sen

bana bile sevgini hissettirmeden.

SİNEM DAĞ

Alevlere teslim olmuşum

yanmak istemeden

siyahlara sarınmış kalbimi

mavilere bıraktım,

kalbime sözüm yokmuş gibi.

İstemediklerimle sarıldı etrafım

ruhumun kanadı

uçmak istedikçe takılıyor mavilere.

İsyankarlığım ruhumun korkusu

hapishanenin duvarlarına dolanmanın

ait olamadığımız bedenlere sıkışmışlıkla

kalbime sözlerimi unuttum bir anda.

Teslim olduğum alevler 

ruhumu yakıyor.

Bana dokunamadan,

beni benden koruyor.

SİNEM DAĞ

Dışarıda sen varsın

Soluk kadar yakın

Tutmadığım ellerin

İçime çekemiyorum nefesini

Bazen bir soğukluk 

Seni hissettiriyor

*******************

Canım yanıyor 

İtiraf etmek zor 

Her yerdesin

İçime çekemediğim

Gökyüzünde dans ediyorsun

Nefes alamıyorum

Kafamda engeller 

Bazen de sadece sen.

Canımı yakıyorsun

Her yerde olup hiçbir yere sığamaman.

Ruhlarımız tenlerimizde

Nefeslerimizi aşkımızda yaşatamamak

En çok da seni sevgimle

Hissedememek çaresizliği içimdeki

SİNEM DAĞ

Geceler kalbimde seni bıraktı

bir hüzün arayışı sarmış her tarafı

bilinmezlerle doluydu sanki 

gözlerinin elası.

Geceler seni bırakmalıydı bana

ne kadar uzakta olursa olsun

bir nefes gibi dolanmalıydı ruhuma.

Geceler sen olmalıydı

kalbim bu kadar acımazdı

bu ruh ne kadar yaralıysa 

o kadar da aşıktı sana

Geceler biz olmalıydı.

SİNEM DAĞ

Kalemimdesin,

şiirlerim senin ruhuna işleniyor

mürekkebim aydınlatmasın diye ismimi yazmaya korkuyorum.

Gözyaşlarım harflerim oldu sayfalarda

sen beyaz sayfaları sevmezsin oysaki.

Gökyüzüme aitsin,

yıldızları da sevemezdin.

Sadece karanlığa ait maviyi

benim gözlerimde sevmeyi öğrenmiştin.

Ruhuna gözyaşlarım değmesin.

Siyah sayfalarımız gözyaşımla beyaz olmasın.

Karanlığız herkesin aydınlığında 

Kimse dokunmasın

Ruhlarımızdan başka.

SİNEM DAĞ

Rüzgara resim çizdim,

resimlere rüzgarı fısıldadım.

Kalbime sığmayan duyguları,

kendimle öldürmeye çalıştım.

Esintiler sardı etrafımı geçmişten sandığım,

geleceğimden olan.

Denizlerde uyumak

Bulutlara ağlamak adına

Sardım sandığım seni.

Kar taneleri gibi savurdum etrafıma

Çığlıklarım yankılandı ruhumda 

Olmayan acılara sardım yaralarımı

Seni sevmenin bedeli gerçekten böyle mi olmalıydı?

SİNEM DAĞ

Kalbimsin,

Senin atışların sayesinde yine hayattayım 

Belki yoksun ruhuma dokunmak için.

Seninim,

Gerçekliğini sorguladığım hayatta 

Bir tek sana ait olabildim.

Kalbimsin,

Ağlarken gözyaşlarım sana dokunsun isterim.

Yanımda değilsin 

Ama bir tek seni sevmek için kendime izin verdim.

Kalbimsin,

Başka ne diyebilirim ki?

Kalbimsin.

SİNEM DAĞ