Verilmiş ama tutulamamış sözler misali akıp gidiyor.

Hüzünle keder aralanıyor gecenin perdesinden,

Ve biz hala uyuyoruz nereye gittiğimizi bilmeden.

Seyret geceyi, çalıyor bize ait olanı.

Acımasızca, sanki bir acelesi varmışcasına uzaklaşıyor bizden.

Geçmişin izleri bir günah gibi kendisini hatırlatıyor,

Ve biz hala uyuyoruz nereye gittiğimizi bilmeden. 

''Ne için şiir yazılır?''

Bazen çiçeğ bazen böceğe dedim.

Tekrar sordu;

'' Peki kim için şiir yazılır?''

Bazen gelene bazende gidene dedim.

Derin bir nefes alıp tekrar sordu;

''Şiir yazacak mükemmel biri nasıl bulunur?''

Sevgin mükemmelleştirir insanı, insan değil dedim.

Ona o kadar aşıktım ki;

Sevgilim arayışların boşuna senin, 

Önce kendini bulman gerekiyor diyemedim...

                       
                                                    -M. Erguvan

Sonbaharda gel desem gelmezdin ki hiç

Sev desem,kal desem kalmazdın ki hiç

Aşkımız son buldu ellerini geri ver

Kahrını çeken bu gönül seni hep bekler

Ellerin ellerime, dudakların dudaklarıma değse alev alır her yer

Yağmurlu bir gündü seni gördüğümde hayatımı aldın tüm kalbinle

Acı çeker ruhum seni düşündüğümde,kor gibi yanar vücudum aklıma geldiğinde 

Ellerini geri ver geri ver ki yaşam bulsun ruhum; Ellerini geri ver geri ver ki kalbim kalbine dokunsun..

İyilik ve kötülük tartısında ikisine de,

bir adım kadar yakınım.

içimde acı çeken kız çocuğunun ateşiyle,

dünyanızı tek nefesimle yakarım.

Öfkem bağırarak yardım ister,

Sukunetim santim santim onu işler.

Aralarında çaresizlikten susarım.

Şimdiyi geçmişi ve geleceği.

Ayrı kefelere koyarım. 

Ama unutulan şey 

bende bu toplumda yaşayan bir İNSANIM!!!

                                                            -M.Erguvan

Atılmış kağıt parçaları etrafa,

Çöp kutusu bile çok görülmüş onlara,

Ne yazıyor üzerinde hangi hatıra,

Ağlamış mı bir kadın yazarekn mektuba.

Saçlarını kesmiş mi göz yaşlarıyla.

Ona anlatamadıklarını anlatmış mı?

Kalabalıklar içinde günden güne yalnızlaşmış mı?

Yoksa yasak diye adını bile yazamamış mı?

Kavgalar kazanılmış mı hiç aşkalarda.

Unutulmuş mu dokununca başka kadınlara.

Sabahsız gecelere yakılmış mı bir sigara.

Cesaret edilmiş mi açıp bakmaya sayfalara.

Takılı kalmış kafası hala aynı anda,

Ne ilerisi için yaşıyor ne gerisi için, 

Anlatamayacağı bir yük taşıyor,

Ve tek bir tarih zihninde dönüyor.

3 mart ve artık geri dönüşü yok 

                                             çok iyi biliyor.

                                    -M. Erguvan

Gidişin, bir başkasını sevişin, 

Bizim şarkılarımızı onunla dinleyişin,

Benden esirgediklerini ona verişin,

Ama en çok seni düşünmek üzüyor.

Öyle bir yalnızlıkki tarih yazıyor,

Zihnime senli düşünceler kazıyor,

Yaşanılamayan her şeyi kadehelre koyup,

Berduş gibi yudum yudum içiyor.

                                                       -M. Erguvan

Bir kalıba sığmayan içimdeki sancıları,

Zamana ve sayfalara sığdırmaya,

 Çalışan bir acizim.

Hakikati görüyorlardır belki, 

Birgün de olsa bilinmez, 

Yahut kabul görmez kalemim.

Ancak ben sevmeyi sevilmeyi,

İnsanı yine insana anlatmayı çok istedim.

                                                                         -M. Erguvan

Yüzyıllar öncesinden …
Ne haberler gelmiş günümüze
Derince içime çektim kokusunu 
Tek  tek  yaprakları çevirirken 
Uzun uzun kokladım
Hasreti ve samimiyeti …
Saf kağıt , bilgelik ,vefa,emek , Özveri   ve geçmiş kokuyordu 
Buram buram…
Sayfalara sinen 
Kim bilir?
Kaç gecenin uykusuzluğu 
Kaç  günün yorgunluğuydu 
Kim  bilir?
 
Samimiyet ve hassasiyet okunuyordu satır aralarına gizlenmiş…
Merhaba idi 
Asırlar  öncesinden ;
Hoş bir seda idi
Gününüze ulaşan …
    Ayşe Atlı/  Belhi

Yağlı boya ile resmi yapılmış,

Sanki dünyanın tüm renkleri onda toplanmış.

Üzerinde ruhu kadar beyaz bir elbise,

Yüzünde etrafındaki savaşlara,

Meydan okyan bir gülümseme.

Tüm vücut hatları bıçak gibi keskin çizilmiş.

Sanki ressam çizerken yüzünü eli titremiş. 

Anlatacakken tarihin en vahim savaşını,

Şimdi ona bakarken veriyorum en vahim sınavımı. 

Adına aşk, tutku, sevda denmiş,

Yüzyıllar boyu hakkı yenmiş.

Ne zaman ki biri içinde bu duyguya son verirmiş,

İşte o zaman yeryüzü, gökyüzü ve tüm dünya,

Bu resmi çizenlerden renklerini geri istermiş.

                                                   -M. Erguvan

Kara bir lekedir,

Yüreğim.

Acıyı çalar durur,

Ben yaşam derim.

O kalkar başın der

Ve,

Başıma gelmeyen kalmaz.

Bir tarih türküsüdür tutturmuş,

Yüreğim,

Dengbej gibi uzattıkça uzatır,

Ben yaşım derim.

O kalkar kulağın der.

Güzel bir nida çalar şimdilerde

Yüreğim de;

Uzağın sesini yakın eden,

Kokuyu bedenime diken,

Gökyüzü kadar büyük,

Ay gibi narin bir nida,

Çalarda ne yapar,

Anlayanı yok.

Yakına bağırsan kabahat,

Uzağa yalvarsan suç,

Elini açsan da bir avuç şükür,

Alıp da gitsem mi diyorum şu yüreği?

Sonra içindekiler düğüm düğüm oluyor kalbimde,

Bir çıkabilsem organlardan her şey hal olacak diyorum.

Ama ben hep içten seviyorum işte.

Dışarda olsa vurup gider her sözü rüzgâr,

Kimsenin umurunda bile olmaz.

Ama içini kim bilir deyip oturup insan olmaktan başka çare

kalmıyor.

Arkamı dönsem geçmiş,

Önüme baksam gelecek,

Ortada ise cılız bir umut,

Umudun adı da o...

Ferhat KAYA 

Kentim,

Amed’im,

Çocuk gülüşlerimin ilk tanığı,

Göz yaşlarımı saklayan büyük yürek,

Senden uzaktayım şimdi,

Surlarına fısıldadığım dertlerim,

Başımı yaslayıp uyuduğum bazalt taşların,

Damın üstünde yer yatağında ninni gibi gelen rüzgârın,

Sabahın ilk ışıklarıyla göz kapaklarıma dikelen kokun,

Yarama pansuman yapan bozkırların,

Dar sokaklarında umudumu tazelediğim,

Hevselin göğsünde nefes bulduğum,

Adınla başım dik yürüdüğüm şehrim,

Senden uzaktayım,

Ölümü giymiş bir kentte,

Kefenine siyah dumanlar ilişmiş bir diyarda,

Seni arıyorum şimdi,

Amed’im şehrim benim,

İlk göz ağrım,

Sancılarımın merhemi,

Gözlerimin kızıl saçlı kız çocuğu,

Yüreğimin ülkesi,

Geçmişimin kınalı gelini,

Seni arıyorum şimdi,

Bir gözle değil,

On gözle...

Ferhat KAYA 

Yitirmek istiyorum ruhumu.

Gecenin karanlığına ekmek gibi banmak,

Dicle’nin gözyaşlarında boğmak,

Bozkırlara asıp kurutmak,

Otların arasında bir iğne gibi kaybetmek istiyorum.

Bırakmak istiyorum ruhumu.

Rüzgâra bırakıp salmak,

Güneşe sarıp ısıtmak,

Bulutların karasında kaybetmek,

Aya çizip geceye ezberletmek istiyorum.

Öldürmek istiyorum ruhumu.

Diyarbakır’ın illegal yürüyüşlerinde,

İstanbul’un dipsiz gecelerinde,

Antalya’nın sıcağında,

Ankara’nın Kızılay meydanında yakmak istiyorum.

Vurmak istiyorum ruhumu.

Sevdanın kurşununa dizmek,

Dostun ihanetiyle bıçaklamak,

Ailenin sözleriyle aşağılamak,

Siyasetin diliyle kandırmak istiyorum...

Ferhat KAYA 

Sensiz bir gece daha.

Saçını koklayamadığım,

Parmak uçlarından öpemediğim,

Ruhuna dikilmediğim,

Gözlerine bakarak gecenin demeni alamadığım bir gece.

Sensiz bir gece daha.

Ayın en güzel kokusunu sana armağan edemediğim,

Yıldızları ömrüne yazamadığım,

Karanlığı sana aydınlık yapamadığım bir gece.

Sensiz bir gece daha.

Gülüşünle uyuyamadığım,

Gamzelerinde kaybolamadığım,

Saçlarının kokusunda dinlenemediğim bir gece.

Sensiz bir gece daha Gülüm.

Özlemin hüküm giydiği,

Gözlerin yolları gözlediği,

Amedin ağladığı bir gece.

Sensiz bir gece daha keyne.

Dualarımın başında ve sonunda,

Düşlerimin en güzel köşesi,

Umudumun en ufak neşesi olduğun bir gece.

Sensiz bir gece daha keçe.

Son olsun diye dua ettiğim,

Yarın olsun diye uyumak istediğim,

Hemen olsun diye nefes aldığım bir gece...

Ferhat KAYA 

Duyuyor musun? yükseliyor tüm sesler,

Masa etrafında toplanılmış,

Paylaşılıyor mutluluklar dertler.

Neden sahte geliyor artık,

Bana verilen tüm sözler,

Manolya kalp aşık olunca,

Akıl divane oluyormuş meğer.

Büyük sözler yutulup,

Unutulmazlar unutuluyor.

GÜNEŞ,

Ay ve tüm yıldızlar birleşse de, 

O gelmeden doğmuyormuş meğer. 

                                                    -M. Erguvan

a

Nasıl bir sevmek ama,

Şairlerinkinden,

Sen diyorsam sen değilsin,

Bir film karesinden sızıntı

Ne zaman sevmişim  seni belli değil,

Nasıl sevmişim meçhul,

Bir bulutta yağmur damlası gibi,

Gizil ve bitkiye feda eden

Gözdeki aşk ışıltısı, pır pır bir şeyler,

Eli elinde, adımlar ağır sahilde,

Acı var yüreğimde, olmazsa olmazı aşkın…

Ayrılık elbette

Öyle bir gelecektin ki

Güneş kıskanacaktı aydınlığını,

Öyle bir sarmalanacaktı kollar hasretimsemiş,

Sarmaşık sarmaş dolaşık.

Tebessümünde yaşama sevinci

Adımı söyleyen sesinde kurtuluş,

İki dünya kavuşacaktı

Bir gün, bir yerde…

Sustuğun yerdeyim.

Bana bir yabancı gibi baktığın yerde,

İçime işlerken sevgin,

Betonlarımı deldiğin yerdeyim.

Gelmeyeceğini ve tekrar, 

Sevmeyeceğini anladığım yerde,

Sustuğun yerdeyim. 

                                    -M. Erguvan

İlhamın yüce diyarlardan geldiği 

Zamanın nehrinin suyu dindi. 

İnsanların heyecanlarıyla kafiye

Acılarıyla bir ses verdiler redife. 

Geceyi bir dünyanın kapağında geçirenler 

Zannederler şiir beden için acı bir şeker.

Bu zamanda ruh hastalığı yaptılar şiiri

insan kimliğini gizledi kelimelerle 

Belki de kendini atmıştı şiire. 

Şiir bir kaçış, hafif bir kurtuluş 

Şiir bir kucak, kalbe doğru uçuş. 

Şiir bir aşk bir sevgili bir can bir vatan 

Şair olamazsın şiiri anlamadan

Mezarında kılıcıyla uyuyan babalarının emanetiydi. 

Onun sırtını bıçaklamıştı kader dört bir yerinden

Ah'lar kesilmezdi bir köşede inleyen nefesinden. 

Şaşkınlığını gizleyemedi yurdunu görünce 

Her hücresine vurulmuştu kelepçe. 

Günahtan kirlenen ellerine baktı 

Yurdu için ağlayan kahramanın gözyaşıyla yıkandı. 

Ziyankar zannediyordu kendini ne fazla ne az

Ne fark eder içindeki şeytana etmedikten itiraz. 

Ağzı açlık değil pişmanlık kokuyordu

Tek isteği temizlenmek için bir abdest suyuydu. 

Zamanı mekanı gömdü bir toprağa 

Kaldı yaşamakta olan mezarıyla başbaşa. 

Benden bir çare gelmedi ona

Sade dualar akıtabildim mezar taşına. 

Şimdi yaşıyor mu yaşamıyor mu bilinmez

Bu bir insanın tüketilişidir zihinden silinemez. 

Onun gittiği sokağın yolu hiç bilinmez. 

Son kez duyduğum sesinde tekrar öldüm. 

Ve ben o çekik gözlerde her türlü hasreti gördüm,

Ve insanlar çözümleyemediğim bir garip kördüğüm

Mevsimlerden kış aylardan Şubat, 

Gece saat bir bilemedin iki, 

Öyle soğuk bir hava var ki.

İstiklal evsizleri bile terk etmiş şehri.

Atkım ve beren yüzümü örtmüş,

Sensizlikten gözümün feri sönmüş,

Oturduğumuz banklara kalbim gömülmüş.

Doğruymuş tüm söylenenler,

Bir yüreğe aşk en büyük lütuf, 

Bir yüreğe aşk en büyük yükmüş.

                                                         -M. Erguvan

Bu sabah, kanım kuruydu damarlarımda

Balyozlar bir indi bir kalktı

Kemiklerim orda burda

Ahhh, diyecektim,

İnleyecektim, yangın yerine dönecektiler

Burkulacaktı içleri, görecektiler

Meğerki, meğerse… diyeceklerdi

Öldüğüm, kelimelerde solduğum.

Sonbahardan yerlerde hışır hışır

Az kaldı, toprak olmaya

Olmazların olduğu gündü

Tespih tanesi geçit yaptı bir bir

Doksandokuz da değil yüz vardı.

Sevdiklerim oldu, kahrettiklerim de

Anlamaya çalıştığımda cozuttuğum,

Elimde zeytin dalı tuttuğum,

Doksan dokuzu tek tek,

Arştan yere…

Geçit yaptı.

Yüz bu sene, yüzyüzeyim,

Kör kuyularda uyuttuğum,

Azrail emek verdi Barışlara, Atalara, Cumhurlara

Ben yüzümü değdim, elimi verdim, utancımı

Yerine kan kırmızı serdim, bayrağımı

Yıldız al denizde tutunacak

Gökyüzünde değil gözüm ne zamandır, Ay’ımdan, yıldızımdan utandığıma

Direklerde henüz şükür

Korkma, yüzmeye devam et bu şafaklarda!

Garip sözler diyarı gözlerin 

Işıldayan süslü yazılarda gizli kalmış izlerin 

Zamansız sevdaya düşen deli gönüller 

Garip fırtınasıyla geziyor diyar diyar...

Kayıp sevda kararmış gönüllere sığınmış

İmkansız denmiş zamansız gelmiş 

Kimse bilmemiş görmemiş 

Fırtınasına ömürler feda edilmiş...

SİNEM DAĞ 

Günün her vakti böyle güzel olmamalısın

Karanlığın zifirinde bir mum gibi

Göze çarpmamalısın

Seni ilk defa gören biri adını kolayca anmamalı

Yüzünü hatırlamamalı

O gülüşlerin..

Sevmeyi bilmeyene umut olmamalı

Kirpiklerin her kavuştuğunda 

Kurak gönüller de yağmura kavuşmamalı

Hele de saçların sana ayak uydurmamalı

Dokunulmaya kıyılmamalı

Uzaklar şimdi uzak olmuşken

Kısık bakışların beni seçip bulmasın

Gözlerin gözlerimle buluşmasın

Yeşilini soldurmasın

Dilinden dökülecek iki kelime

Yıllarıma tuzak kurmasın

Ellerin ellerime sarılmasın sakın

Takvimlere dert yanmayan yüreğin

Aşktan vefadan dem vurmasın

Heybesi safi naz dolu sevgili

Bana vuslat olmasın...

Bu bir çam ağacı 

Atılmış tohumu yıllar evvel

Kökleri toprağa tutunmuş bir gece 

Büyütmüş onu ay ışığı 

Beslemiş her gün kanalizasyon suları 

Bu bir çam ağacı 

Adını taşıyamamış besbelli 

Dalları ince, yaprağı dökülmüş

Burna geliyor bir kan kokusu 

Yoldan geçenleri sarmış karanlık bir korku. 

Bu bir çam ağacı

Unutulmuş burada belli ki

Dalına konan kargalara inat 

Kendisini inceleyen bilim adamlarına inat, 

Yaprak döküyor bir yaz sabahı

Düşledim uzaklardan 
Gelen sesleri
Bir ses olabilir miyim diye 
Çığlıklara …
Düşledim kuşlar gibi 
Uçup gitmeyi  yanlarına 
Kanatlarımın olmadığını bile bile
Düşledim dünyada hiç aç  kalmayan
Başı okşanmayam yetim kalmasın diye 
Düşledim işte 
Yüreğimde umut,
Güzel yarınlara hasret …

Düşledim işte… Belhi

Yıldızlar elimden kayıp gitti

Hicran yüreğimde ay gibi parladı

Oysa Ben güneşe merhaba demekle meşguldüm.

Duyan olmadı içimdeki köpeklerin havlayışını, 

Ağaçlar meyve verdi zihnimde 

Kulaklarım bir sesle güne başlayacaktı ki

Kirli çarşaflar arasında kayıptı ayaklarım. 

Kuşlar yeni cıvıldamaya başladı 

Güneş gülümsüyordu gri bulutların ardından 

Dudaklarım gecenin sarhoşluğunda seni sayıkladı 

Yanımdaki bile anlamadı içimdeki buhranı . 

Sabaha kahkahalarla doğduk

Gözlerim uzak bir şehirde seni aradı 

Son kişide terk etti mezarlığımı

Ve ben, oldum kalabalık bir evin yalnızı . 

Ne de beynim kafatasıma

İkisinin arasında kelimeler

Ağızdan çıkmanın yolunu aramakta. 

Çıkmazların, çaresizliklerin

Yeminlerin ve tutulmayacak sözlerin 

Hepsinin arasında baygın gözlerin 

Sol tarafımı hızla tutuşturmakta.

Saatten çıkan tik tak sesleri 

Duvara asılan mutluluk resimleri

Hicranı soluyan insan nefesleri 

Masada kalan acıyı yutmakta. 

Ne ham olabildim ne pişebildim 

Sade bir kuru dal olabildim 

Cevabı meçhul suallerin ardında 

Ömrüm ateşte kömür gibi yanmakta 

Başkasına anlatılamaz derdim

Beni kimse anlamaz derdim

Ay ışığı düşmüş yoluma

Ve yollar çıkmaza varmakta. 

. 

Yolunu kaybetmiş yorgun denizciyim.

Sahildeki insanların kahkahalarında insanlık aramaktayım. 

Gözlerimi denize daldırmış 

Balıkçıllara yem olan 

Yaşamaktan bihaber yaşayan 

Balıkları bazı gülerek bazı ağlayarak düşünmekteyim. 

Denizin dalgasında yığın yığın insan cesetleri

Balıkların pullarında kanlar

Karşı kıyıda partiye hazırlanan insanlar

İçimde dünden kalan bir nefret

Rüyalarımda çaresizlik tiksintisi 

Vehme düşen zihnimin hazin çırpınışları 

Gemimin bütün yükü bunlar. 

Dümeni göğe doğru çeviriyorum

Kelimelerle göz boyamak 

Mistik bir hava solumak 

Ya da meşhur bilinmezi bilmiş gibi davranmak için değil. 

Kaybolan yolumu sularda değil 

Göklerde bulduğum için. 

Ben şu Akdeniz deryasında

Yolunu kaybetmiş yorgun denizciyim.

Kağıdımı tuzlu sulara bırakıyorum.

Hayallerini silgisiz yazabil diye.

Çizdiğin resimlerle güne başla

Dinlediğin müziğin sözleri hatırına

Kapısını araladığın hedefini unutma! 

Bende geçtim sık ağaçlı ormanlardan

Hissettim bir ağaca balta vurulduğunu

Duydum uzaktan kahkahasını maymunların 

Bir faredir cüssen ; pençesinde aslanların , 

Gün gelecek aslanlar ava düşecek 

Sense bir faresin yardım dilediği  aslanların. 

Zamanı durdurup boşuna gitmedin 

Yolcusuz, konaksız yollarda.

Taşıması ağır bir yük olan zamana rağmen 

Girdin Bir dönem yoğun bakıma.   

Varsın ayağına takılan bininci taş olsun

Yoldaşındır köhne sisteme meydan okuyan umudun. 

Körü körüne atma adımlarını 

Kelimelerinle ziyalar saç 

Annenin kolunda geçirdiğin günleri unut

Şimdi tahta masaların koynundasın

Tahta kurularına yem olmamalısın. 

Bir düşün nedir seni burada tutan

Yalnız kütüphanelerdedir başına takacağın taç. 

Ne Mecnunusun bu yolun ne Leylası 

Seninkisi çaresiz bir meslek icrası 

İzdivacın vardır soğuk sıralarla

Gözlerin onlardan başkasına bakmasın 

Meşgul olmasın kalbin ait olduğun mekanlarla.

Oksijen tüpünü tak ve dal hayat adlı okyanusa. 

Sana kağıt kalem alacağım genç insan, 

Müsvedde diplomalarını yazasın diye. 

Seni üzmüştür belki bu ifade. 

Lakin vakit artık gelmiştir genç insan

Hayalleri hayata çevirmenin 

Doğruları masaya yatırmanın

İlmi okulda değil 'içimizde' aramanın. 

Yürüyor başı eğik saçları darmadağın

İrkildi kalın bir ses duyunca uzaklarda 

Bir adam bağırıverdi bu ölüyü yıkayın!

Umursamadan devam etti yürüyüşüne

Dağıldı sisler içindeki duygular gibi

Sokak lambaları ışıldadı gündüz gibi

Gözleri kamaştı uyanmayı istemedi. 

Bülbül öttü  yüzüne seher yelleri vurdu

Kaybettiği kimliğinin mezarında durdu

Fatiha okuyacaktı kelimeleri unuttu. 

Güneş tepeden yaktı acılı geçmişini 

Artık anlatamazdı kimselere derdini

Kuruyan boğazını elemle  ıslattı 

Bu sefer de güneş kanlı derisini yaktı

Yanan bedeniyle açılmış mezara yattı. 

Oyunlardan kovulmuş
Küskün bir çocuktur
Eylül,
Hep kırgındır

Yaşlarını yağmur sanırsınız

Öfkeyle koşarken

Sert rüzgarlar esip dağıtır
Her yanı

Kanar elleri , avuçlarındaki

Kırık hayallariyle

Kırmızıya boyar şehri.

Sen hüzünlenirsin.

Ama kızma sakın

Hepimiz bir zamanlar

Eylül kadar yalnızdık.

Gecenin bir yarısı atarken devriye

Ay ışığı gölgemi önüme düşürüyor

Elimde soğuk namlu,yeleğim üzerimde

Hafiften esen rüzgar içimi üşütüyor.

Aklıma geliyorsun apansız bir anda

Sesin yankılanıyor orda kulaklarımda

"Öyle günler gördüm ki"diyorsun

Sanki içimde alevlenen bir 'kor'sun.

Sitem edip kızınca sana çiçek gönderemedim.

Kırılıp da bağırınca,yüzünü hiç göremedim.

Ağladığında destek olup omzumu veremedim.

Güldüğünde gamzeni doyarak seyredemedim.

Gecenin bir yarısı elimde tüfek, aklımda sen

Ay ışığında karanlıkta adım adım yürürken.

Bir şiir okurum sana,derin bir uykudayken.

Tatlı tatlı kulağımda sesin yankılanıyorken.

Numaramı silersen sana nasıl ulaşırım?

Yüzün hatırımda bilmem ne kadar dolaşırım

Sana okuduğum şiirleri başka kimle paylaşırım

Gözleri ayrı güzel fındık burunlu güzel.

Ayak sesleri kesildi kapımdan

Ruhum titriyor yalnızlığından

Raftan inmeyi bekliyor tozlu bardak

                              bir konuğa,

İçinde çay, sımsıcak

Sesimi özledim,

Gölgem, kedim, terki diyar edeli,

Kilime, mindere, güneşe söylenmeli,

Vardır mutlak suçları…

 Acıktım,

Söze, sese, biri iyiyim dese,

Ne yapmış komşu oğlu, kız nerede?

Lüzumsuz ordan burdan hadise,

Şaşmaz da abuklanırdım.

Sevmeyi bilmediysem demek,

Yalnız geçecek son demler…

Bir yıl, beş yıl, on beş…

Yağmur, damlalar, pıtırak pıtırak

Arada bir araba homurtusu,

Kapı sesi gibi gelir bazen hayallerden,

Acı, çok acı yürek tortusu…

     11.12.2023 By.  J.SEL

Derim kendime " yaşanmışlar ve yaşanacaklarla sınar sabrını"

Sabahlar semalardayken sükuneti sahiplen sadece.

İstemem kimse yürütmesin üzerimden şanını.

 Günlerimin dünlere dönüştüğü gün düşlerim gençliği.

Güneşin her tahtına vedasında sayfaların karanlık bir sese kulak verdiği,

 Bir bir boşlukta boğulan bir ben buldum , baka kaldım karanlıkta kör oldum.

Öfke krizlerine dayanamayıp sayfaları uyutur oldum.

Feda ettiğimse birkaç satırlık şiirlerdi.

Feda ettiğimse neticede bir avuç gençliğimdi.

Bir özgürlük ateşi doğdu , asırlara ve nesillere taşan.

Sırf külleri bile boğardı tüm hainleri ve düşmanları.

 Babaların onurları için yaşayan oğulları,

Çaldıkları umutları ve güçlü silahları vardı.

 Yine de tüm çabalarımızın meyvesini yiyebiliriz.

Büyük bir ağacın serin gölgesinde huzuru bulabiliriz.

"Çünkü kaderi bile almış olsak da karşımıza, İlerlemeye devam etmeliyiz"

Dediğim anlar yalancı mı çıkaracak beni?

Zamana emanet bu metanet ayakta tutuyor gibi beni.

 Tüm anlamlar bir melodi kadar basitmiş.

Bazı kağıtlar kanlara bedelmiş.

Bir zamanlar o bir zamanlara zincirlenmiş.

 "mış" ve "miş" lere gerek duymamayı öğreten hayat ne getirdi peki?

Yalnız geçen gecelere hükmeden , karanlık bir geleceğimin hayali.

Büyüklerimin masallarında duymuştum .

Gerçekten değecek düşlerin bekçisiymiş.

Senelerimin katiliyim , hangi ölüyü diriltmiş tanrı.

Şimdi hangi öğüt bu bataklıktan çekip çıkarabilir beni.

Tüm karamsarlığımı bu uzun yolun başında yoldaş bellerim.

Zira öyle dizeler dökülürdü ki kalemin dilinde titrerdi ellerim.

Tanımlanamayan hislere bir tercüman değil belki,

 Ama her pes edişin eşiğinden geri çekilişim.

Bu demektir ki canımı zamana emanet etmişim.

 Şapşal bu çocuktum , onun ellerinde yetişmişim.

Serpildikçe anlamışım kaçınılmaz bir serbestlikle düşmekteymişim.

 Bir günü daha gömerken tabutunun üzerindeki yatağımda nasıl mutlu bir düş görebilirim?

Ensemde soluyan ölümün bıçaklarını sayabiliyorken takvim yapraklarında,

Ya da görüyorken yüzümde solan yaşamı parça parça.

Zaten tanrıcıkların ördüğü ağlar yaşatıyorken ucu ucuna.

 Ramak kalmışken sokakların ceset kusmasına.

Gülüme düşkünüm kalan az zamanda.

Kurtarın onu.

Kurtarın gülümü.

Kurtarın , en sert cenklerin meydanlarından bile daha kızıl gülümü.

Bu , belkide tek arzusu bu olan şairin son günü.

Hazanı bitmez sonbaharın,
kaldı güneşim öksüz,hasret kaldım doğuşuna..
ah sonbahar,kalbi uzaklarda bir adam var
benliğiyle bitap,yalnızlığıyla bedbaht..

Ah sonbahar,daha ne kadar yağacak yağmurların ?
Hapis oldum kasvetine bulutlarının..
Hazanın bitmedi sonbahar
Feleğin çemberine dolandın apar topar..

Bir olup ettiniz beni kahhar..
ah sonbahar ah
doğmasa da batan güneşim,dinmese de yağan yağmurun
zuhur etsen de yazıma,kışını kış etsen de ayazıma
elbet bir gün doğacak güneşim alın yazıma..

Abdullah AKDOĞAN

Yabancılar yakınımız
Yakınlarımız yabancı oldu
Ahir zaman dertleri 
Sıradan yaşam oldu…
Kuşaklar arası çatışma 
Gittikçe derinleşen
Dipsiz kuyu oldu.
Sevgisiz ,emeksiz , seviyesiz
Sevdalar…
Etrafımız 

Yaralanan yürekler
Gözü yaşlı sinelerle doldu…

Cehaletle övünmek
Emeği , helal kazancı hor görmek
Marifet oldu…
Yozlaşan kültür 
Tik tok İle vücut buldu 
Star olayım derken 
İnsanlar alay konusu oldu…
Belhi

Kilit 
Geçmişe kilit  vurdular 
Geçmişten geleceğe uzanan yola…
Hayaller , emekler, arzular 
Büyük hedef ve idealler
Yarım kaldı hepten…
Kilitlenen sadece geçmiş değildi elbet
Aktarılamayan birikim 
Geleceğe yön verecek tecrübeler…
Derin bir iç çekiş
Sızlayan burun direkleri 
Süzülen göz yaşları 
Umut verdi heyecan verdi bir an… Belhi( Ayşe Atlı)

Kalpte söz olması gerekir bazı sözlerin 

Hatıraların silikleşmesi 

Gözümde kaybolan yıllara inat biriken hatıralar 

Unutuldukça ağlanan zamanla birlikte 

Gözlerine yeşil hapset

 ruhuna mavi 

Ya yeni baştan yaz seni ya da sil ikimizi.

SİNEM DAĞ 

Kalbimde sızıyı hapseder sevdam 

Yitirilmiş yıllara ömürler yazar 

Kitap misali her sayfa 

Uzayan giden sen olur kalır ruhumda 

SİNEM DAĞ 

ADIN 

AF 

Kuru, sıcak mı sıcak

Otlar değil sadece saçım şimdi tutuşacak

Yangın yeri olacağım

Tıknefes yokuşlardayım, giysilerim ıpıslak

Herşeye inat bir çiçek kuru bir dalda

Zihinler bulanmış

Küskünüz hayata, yaşanmışlıklar yıpratmış

Kayıplar çok, hangisine yansak

Kırık dökük kollar ve yürekler

Börtüböcek, kara sinek, sivrisinek

Rüzgâr dileniyoruz, dualarımızda yağmur…

Bütün aksiliklere inat bir çiçek kuru bir dalda…

Yolları gaspeden arabalar, kaldırımlar saklı

Çalışanlar güneşe kahırlamaklı

Dışta fırın içte hamam

Su sebil ama neye yarar

Giren çıkar, ter akar akar

Topraktan çok betona inat  bir çiçek kuru bir dalda

Soğuk günler yakın, sıcaklar üç-beş gün

Fakirin derdi azken sevin

Nankörlüğün insana yakışır belli

Gölgeni kim çaldı, fırfırlar döner istersen

Şikayetler gani

Elindeki hiçlere inat bir çiçek kuru bir dalda…

Korkuyorum biliyor musun 

Yokluğunda guvensizliğim bir anda içimde beliren çaresizlik 

Yarım yollar kayıp umutlara 

Tutunmam gerek bazen anılarına 

Bırakıp gittiklerin zor geliyor 

Dağlar yıkıldı altında kaldım 

Öldüm ama hayattayım

Işıksız kalışlarımla yollardayım.

SİNEM DAĞ 

Tutuklu kalır kalem,

Satır çizgilerinde

Firari bir sanığım ben

Kaçak göçek yaşıyorum

Göçebe geziyorum geziniyorum

Hayalet şehirlerde

Yersiz yurtsuz kaldım.

Gittiğin günden beri

Ne zaman sana varır bilemem,

Bazen içimden gelmez bitirmek.

Belki de her şiir

Özgür kalmak için

Yazılmaya muhtaç değildir.

Belhi

Bir kuru ekmekle yetinen 

Haberin geldi sen gelmeden 

Seni son kez görebilsem oğul 

...

Gözlerden yaş değil kandır giden 

Yüzük değil taktılar sana kefen 

Soldu yapraklarım aldılar seni benden 

Yarin içine kapandı sensizlikten oğul 

...

Hatıralar kaldı sadece senden 

Biliyorum şehâdet istedin Rabbimden 

Gittiğin dağlar yol oldu izlerinden 

Dualarım da kalma rüyalarıma gel oğul 

©şiirperisı

Kanatıyor ruhumu en derin yerinden.

Hayalin de kayıp giderken ellerimden,

Bana kalan tek şey sana dair şiirler.

Eğer orada bir yerde bir tanrı varsa,

Son bir umutla tanrıya haykırıyorum.

Son bir kez çıkıyor adın dudaklarımdan,

Ve son nefesimde kaybediyorum seni.

Uzun ayaklarla adımlayan dünyayı

Kış dedirtir ziyareti,

Yaprakları eder yerinden, ağaçlar çirkinleşir

Sert ve kaba gövdesi direnirken

Uçuşanların dinlencesi

Seveni var mıdır, hoşgeldini yürekten

Sıcacık dört duvarına güvenen, gözleri semada

Güneşi kara gölgelere mahkum

Kokularıyla çiçekler mesafelerde

Püskürük zamansız ve zeminsiz şişelerden

Eline bir el daha

Başı ise buyruk

Ama beyaza tutkulanmamak mümkünatsız

Çiçekte sev, gelinde sev, bulutta sev, kainata örtü işte yine sev

Siyahı ve beyazı, diğer renkler dumanlı

Sesiyle öteden gürültülü bir arzediş

Kalın, delişmen, telaşlı

Her cisim havalanacak, kıpırdamalı yerinden

Sımsıkı sarıl palton var ise

Yorgun Yürekler

Beklenen ziftten   daha kara kalpler ve yüzler 
Aydınlğa göz yaşı ile ıslanıp temizlenmeye hasret sineler
Vefa hiç uğramamış 
Belli ki bir
 Çoğuna …
 Ne vefalıdır 
Onları  hasretle bekleyen 

Kaç gece uyku girmemiş  yorgun gözler …Belhi

Olmazları Olduran’a güvenmek
Bir de 

Sen geldin Ya…
Hoş geldin Ya ….
Nisan ondan bir başka güzel….
Belhi

Acı göz yaşı
yüreğimize hançer misali saplandı yine hüzün ve keder …
Yiten canlar  ,geride kalanlar 
Yüreği acılı yakınlar
Gözü yaşlı sevenler
Sevdiklerine doyamadan 
Tabuta sığdırılan  canlar
Sözün tükendiği

Boğazların  düğümlendiği anlar..,.
Kimi sakat kimi toprakta

 Gözü yaşlı öksüz yetim kalan küçük bedenler…

Belhi

Karmaşası zor rüyalarımın

İnanmak istemedim

Hayata bağlanmaktan korktum

Canım yanarak sevebilmekten

Seni bunlara rağmen sevememekten

Gökyüzüne baktım

Her şey biter diye ummaya başladım

Sesler kesilir

Ağrılar diner

Srebrenitsa yeniden hayata döner sandım.

Son kabus için uyandım

Renklerini inanarak görmek istedim

Mavi kelebeklerin izindeyim

Canım canınla yansın isterken.

SİNEM DAĞ

Buruk bir acı yüreği hapsederken

Tebessüm eder mi zaman

Güzellikleri silip süpürürken

Ardında bir kaç hatıra bırakıp

Tebessüm eder mi hayat

Çocuk düşlerimi

Paramparça ederken

Sadece yaşamaksa derdim

Hepsine güler geçerim..

Kızıl elmadır ulaşılmaz

Milyarlarca ışık yılı ötelerden

Bütün asaletiyle bakışlarını emen,

                                    seni büyüleyen,

Öyle güzeldir, orada olması güzeldir.

Birinin avuçlarına kalbini bırakması

ve senin bırakman,

Mucizedir, olasılıklar dehlizlerinde…

Hiç yüzünü bilmemeliyim sevdalımın,

Mim dudaklı, yay kaşlı, ok kirpikli

Ya da delici bakışları, büyülü tebessümü,

Bahsi geçmez, sır vermemeliyim.

Bir ben sevmeliyim ki;

Yüzlerce âşık, ışığa pervaneler gibi

Üşüşmüşmesin, ben yokluklara itilmeyeyim.

Bir ben sevmeliyim bence ve delice,

Her sevdaya benimkinden bir zerre ekmeliyim

Ki yeşertsin, bir kalp bir kalbe mühürlensin!

Ki görmesin benim gözümle karga burnunu,

Çarpık uyluğunu, yerlerdeki soyluluğunu,

Asalete baksın, burun işaret etmek için eğilmede,

Zeka fışkıran sözlerine…

Da Vinci fırçasından sekmedir uyluklar,

Güzellik serpmekte, güzellik dikmekte her adımında

yeniden nebatata bezenir dünya

Halk insanı, aşk insanı, âlemin özü, gözbebeği,

Desin desin de daha çok sevsin.

Ben bence, Eros kendince, Yunus kendince

Aşk beladır, korkutur.

Belada mutluluk var ise…..      

                       20.6.2023 By. J.SEL

Kapanıyor dükkanlar,

Yanıyor sokak lambaları,

Alacalık çöküyor şehrin üstüne,

Kedi bahtiyar bile mutlu,

Doyurmuş belli ki karnını,

Bir mırıltı selamıyla geçiyor yanımdan,

Seviyorum bu şehrin gecesini,

Yürüyorum sokaklarında,

Düşünüyorum da,

Böyle saatlerce yürüyorum,

Deniz kokusuna doğru.

Deniz kenarında Bir bank'a çöküyorum,

Yavaşca yakıyorum sigaramı,

Çekiyorum dumanını içli içli, ciğerlerime.

Sevgililer geçiyor yanımdan,

Minik, tatlı cilveleşmelerle.

Dalgalar vuruyor kıyıya,

Esintiler eşliğinde.

Sigaram biter bitmez,

Çıkar hemen bembeyaz kağıtlar,

Bazen etrafa saçılırlar,

Kaybolurlar ufukta,

Toplamaya bile zahmet etmem.

Sonra yeniden başlarım düşünmeye,

Hayal etmeye,

Ve kelimelerle dans etmeye.

İşte böyle geçer benim gecelerim,

Yalnız,

Mâhur,

Ama bir o kadar,

Mutlu...

AŞK BUYMUŞ 

Gözlerine kayıp yıldızları hapsettim. 

Sevdikçe kelimeler filizlendi 

döktüğüm yaşları

ölen ruhlara emanet ettim.

Seninde gökyüzünü boyadım sevdanın karasına,

daktilo sesinde kaybolan tınısıyla..

Canım canan oldu yolunda 

aşk buymuş, 

kayboldum dünyamızda...

SİNEM DAĞ 

Hem sevinç hem de 
Hüzünle doldum Nisan'da…
Doğum  günün …

Umarsız, duyarsız yeni nesiller 
Bir o kadar da büyükler…
Dünya daha bir karanlık oldu 
Şimdilerde …

 
Hafızalar silinmiş  gibi …
Muhabbetsiz kelamlardan 
Geriye kalan bizlere 

Tarifsiz keder ve
iki damla göz yaşı

 Affet bizleri affet…
Belhi

Beynim tam gaz

Dünyevi

Mevsim namesi dillendirsem

Kışı, kar tanesine güzellemeler

Destan döşensem aşktan bir kadına,

Hürriyet dilensem,

Denizler avuç avuç, pul pul.

Kaldırımlarda taştan başka gördüklerim

Ağır ağır merdivenlerden güneş rengi yaprak kucaklasam savursam,

Yaşım yolun neresi belli değil.

Ölümüm garip gibi olacak zaten, kimsesizim.

Dost diye kara toprakla sarmaş dolaş!

Korkmayacağım,

Yolumda İstiklal….

Rüzgâr şakağımdan vuruyor

Ensemde günün yorgunluğu

Sitede sessiz hız sohbetleri eden arabalar

Her cadde başında bekleyen ölüm

Nöbetleşe ölen insan çığlıkları

Bir Diyarbakır gecesi

Balkonda saksıda uyumuş domates fidesi

Yan yana dizilmiş toprağa üstünlük taslayan binalar

Boynunu aya karşı mahcup büken sokak lambaları

Ve şehirlere hapsedilmiş ağaçlar

Hapsoldukları şehirlerde nefes olmak istemeyen intihar edip

kuruyan ağaçlar

Bir Diyarbakır gecesi

Dinlenmek isteyen milyonlarca göz

Kulakları sağır eden F-16 sesleri

Dağları saran kan ve barut kokuları

Kokuya ağlayan bir cennet annesi

Bıyıkları sulanan koca koca adamlar

Bir Diyarbakır gecesi

Bozkırın ortasında bir yer yatağı

Çocukluğu balkona hapsolmuş bir zınar

Gökyüzünü yarım gören iki ela göz

Nefesinde sevdiklerini tane tane dizen bir şair adayı

Yarım kalmış türküleri ezberleyen bir gundi

Ve gecenin gününü bekleyen kaya gibi düşünce sahibi bir Zaza

Bir Diyarbakır gecesi

Yarım kalmaya tamamlanan hayaller

Dinmeyi bekleyen gözyaşları

Cenazelere adet olmuş zılgıtları düğünde çekme umudu

Ve demlenmeyi bekleyen bir şair

Her şey gecede

Her şey nefeste

Her şey bir Diyarbakır gecesinde.

Sesi kısık ama şiddetli bir rüzgar,

Döver dağları, ağaçları,

Söver suya, toprağa,

Okşar gökyüzünün saçlarını,

Bağırır mağaraların içine içine.

Eser bir rüzgâr,

Tamda yüreğimin ortasına,

Özlem’den kavrulmuş kalbime,

Gözü dolmuş nefesimi yoklar kokunla.

Sert sert vurur gözlerime mesafeyi,

Ezberletir bana gurbeti.

Eser bir rüzgâr,

Cilveli cilveli anlatır seni,

Gözlerine dokunduğunu anlatır,

Dudaklarını öptüğünü,

Anlatır durur seni bana,

Kıskandırır beni bir diyarın rahminde.

Eser bir rüzgâr,

Yokluğunun notasında,

Sensizliğin ortasında.

Diktiğin yamalı pantolon kadar sevinç vermiyor,

Sürdüğün salçalı ekmek kadar tat vermiyor,

Sızdı bir kere yüreğe,

Açtı elini yürek bir avuç huzura.

Yüreğin yoksulluğu bu anne,

Kokun kadar güzel saramaz bedeni,

Gözlerin kadar umutla ısıtmaz içimi,

Gülüşün kadar aydınlatmaz hayatımı.

Yüreğin yoksulluğu bu anne,

Bizim yoksulluğumuza çekmemiş.

Altı delik ayakkabı nedir bilmez,

Çorapsız kışları bilmez.

Yüreğin yoksulluğu bu anne,

Bir kuru ekmeği ayrana koyup yemeyi bilmez,

Bir yıl soğanla çorba yemeyi bilmez,

Umutla gülmeyi bilmez.

Yüreğin yoksulluğu bu anne,

Geceleri ezberletir kaşlara,

Gündüzün gözünü kör eder,

Zamanı ezer geçer.

Yüreğin yoksulluğu bu anne,

Bir sızdı mı yüreğe,

Yeniden yaratır insanı.

Ama bir esti mi ayrılık havası,

Organ nakli bile kurtarmaz seni.

Yüreğin yoksulluğu bu anne,

Ne bizim yoksulluğa benzer,

Ne de bizim yüreği mutlu etmeyi bilir,  

Niye demedin be annem,

Yoksulluğun yüreklisi üşütür insanı zatürre eder diye.

Ferhat KAYA 

Unuttum neşeyi hatırlat bana

Unuttum sevilmeyi hatırlat bana

Unuttur olanları unuttur bana

Sev beni delice yeniden sev

Yeniden, tıpkı o eski günlerdeki gibi

Nasıl sevmiştin beni, nasıl sevmiştim seni

Esmesin bir daha esmesin

Ayrılık Yeli

Muhtaçlıkla, sevgiye doyumsuz

Aramalardayım, ama yoksunuz

Sırılsıklam hislerimden ben

Uyumsuz, uykusuz, yalnız

Arada bir dünyada,  huzursuz ruhumu

Ne avundursun, nerede ilacı

Ey Tanrı, Ey Tanrım

Hiçbir mahlukatın katlanamaz

Bu feryadı ancak sana yapabilirim.

Varlığım sorguda, yaratılmışlığımda eksilen yolcu

Herkes çoğaltırken kendini,

Bendeki tükeniyor.

Dileneceğim, isteyeceğim, son kuruşu

Veren kendi açlığı pahasına

Aşağı çıkmadayım yokuşu

Tırnaklarımla şerit şerit

Tutunmalarım elimden gelen

Işık hızı ile yanımdan sen miydin geçen?

El vermesen de göz değdir

Sebepsiz değildirse eğer

Ben bulamadım, sen belirt

Kim tutunacak bana, kime lazımım

Varlığım benden geçti, emanetsiz

Yangın olsun, güneşsiz günler,

Delik içinde emilelim kara kara

Büyük patlamaya da buzul iklim

Çek bizi yanına….

                 14.4.2022 By. J. SEL

Yüzüne yalnızlığın gölgesi düşmüş.

Kanadı kırılmış bir kuş gibi çarpar yüreği.

Avuçlarında bir çocuk kalbi,

haylazlık peşinde.

Hangi gardan kalkar yalnızlık treni?

Veyahut hangi limanda demirlenir?

Bir dem buğusunda,

gece uykusunda bölünür rüyalar.

Meçhule varan bir siren sesi kulaklarda.

Duyuyor musun?

Bak yine o ses.

Yalnızlığın gürültüsü bu yine.

Virane gönüllerde dolaşmak anlamsız.

Bir o kadar da boşuna kürek çekmek

olsa gerek.

Oysa biz anlatamadık.

Günün geceye kavuşması gibidir ayrılık.

Bir hüzün çöker omuzlarına.

İçin mi karanlık, hava mı anlayamazsın.

Ekmeğin, çayın tat vermemesidir.

Bir sigara daha yakarsın,

kırılan hayallerine.

Bir mektup daha yazarsın;

için çekile çekile.

Sonra da işte ağırlaşan göz kapakların galip gelir,

rüyadan rüyaya sürüklenirsin.

Bir bakarsın gece varmış güne.

İçinde bir heyecan, acaba bugün mü dersin?

*/*

Ama yine aynı terane.

Yine tatsız, tuzsuz durur önünde hayat.

Yaşasan dert, yaşamasan dert şimdi.

Beklersin gecedeki yalnızlığını,

beklersin sığamadığın günün bitmesini.

Gün biter, aylar gider, ömür biter.

Tükene tükene aynı türküyü söylersin.

*/*

Yine aynı terane...

Betül FIRAT (Paradoks Mavi)

Sadece bizdik elde kalan

Bir yağmurdu gün içinde

Bir güzellikti saklı kalan.

Yoluna balıklar düşmüştü denizin

Kimsesiz bir kız çocuğunun, 

Yılgın şehirde kırmızı bir gün 

Ve kızın gözünde kanlı yaş.

Bir mehtap ile dağıldı saçları

Sadece yalandı biz de olan.

Bir sus payı,

Bir hinlikti yolda olan.

Gerçekten yalandan bir mavilik

Uzun boylu bir dağ sansırısı,

Asırlarca söylenmiş eski bir hikaye gibi

Dudaklara acı izi sardı.

Bir gün bitişinde 

Bir yolun sonunda,

Bir kız bir mavi

Güneye doğru çevrildi...

Siir

Olsun, olsun diye değil ki;

Var'sın diye.

yeni öğreniyorum , 

sesini , yanılgılarını 

kederlerini .

İçine çektiğin güzmüş 

şimdi fark ettim 

elinde bir şapkayla gezme nedenini 

çünkü başkası varmış

bambaşka insanlar kuşatmış

hislerini.

Küsmedim ben sana 

üşüdüğüm için biraz daha 

kedime daha çok sarıldım sadece .

Zaten nasıl küsebilirim ki 

uzaklaşmak istemiyorum belki de 

sen aklıma bu kadar sinmişken ...

Yitirmek aynı olsun duyguları

Küçücük dalgalara izlerini 

anlatayım 

alıp götürsünler okyanuslara 

hatta bir sürü kuşa hediye etsinler . 

Yaysınlar seni etrafa 

kapıların kulplarına sürülsün yüzün .

Aramadan yeni insanları

bana uğra bir gün ,

uğra ki sönmesin ...

içimdeki yaşam enerjisi ... 

Bu yolda  yalnız  kaldım

Yıldızın söndü şimdi karanlıktayım

Verdiğin  sözler, yeminler 

Yalanmış

Aşk  denen bu masalda 

Bize  mutlu son yazılmamış

Bak beni düşürdüğün hale

Gurur  duyuyor musun eserinle

Yoksa dokun mu  vicdanına?

Sus bunları duymak istemiyorum

Açtığın  yaraları  sarabilecebilecek misin?

Ondan  haber ver  

Yoksa sus

Sus bunları duymak istemiyorum

O günleri geri verebilecek misin ?

Ondan haber   

Yoksa sus...

Öyle derin ki bu tutku,

Sanırım hiç bırakamayacağım onu.

Müzeyyen gülecek,

Müzeyyen sarılacak,

Müzeyyen omzumda ağlayacak,

Ve gidecek,

Onun bir tek tutkusu kalacak bende.

Kokusu,

Sülieti,

Gözlerinin rengi,

Hatıraları kalacak bende,

Belki de Müzeyyen bu yüzden derin bir tutku,

Varlığıyla sevgi,

Yokluğu ile derin bir tutku...

Var ama niçin, ne zamana kadar?

Şiiri var, öyküsü var, ninnisi var.

Serüvende, seyirde bilirse!

Yaprak taşa örtü, başa çelenk barışa denk

Taş dönüşürse insan, yıllara meydan okuyan

İnsan ölürse taş, yaşarken aşkla kesişirse yolu yaprak!

Dal, tomurcuk, çiçek, meyve…

Titreyerek, damlalar gözlerinden, uhrevi

Sebep, can, aşk dağıtır göklerden.

Bu kadar iç içe, bu kadar bütün

Böyle baksa taşa, yaprağa insan, ama bakmaz!

Hor bak öyleyse!

Ama bak, yetmez bir de görmelisin:

Bastığın taşsa , ezersen kumdur.

Yaprak da düşer sonbaharda ayaklarına

Adımlarınla hışırdar, varım der duyarsan.

Yüzyılları devirmiş ağacın önünden geçerken kaç insan…

Der acaba kimler geçti buradan asırlar boyu ?

Onlar yok şimdi, ağaç biliyor, taşlar da ağaçları

Hele bir dile gelse;

Anlatsa,  insan neydi, nerden geldi ve gitti.

Sessiz, derin ve bilinmeyen âlemlerden

Zerreler…

Sense bir hiçsin…

Her şeyi  bilebilsen,

Her şeyle hemhal, içiçe

Yaprak sen, taş sen…

                      29.07.2022 By. J.SEL

Bilirim acının ruhundaki yalazını

Bilrim söylenemeyenlerin gırtlaktaki tınısını

Bilirim canı en çok nereden yanar insanın?..

Kuytu kalbin ayazında nasıl üşünür?.. Bilirim...

Bilirim çaresizliğin dibe çeken girdaplarını

Bilirim çığlıkların sessiz feryatlarını

Bilirim çıkmazlarda nasıl deirir akıl?..

Ruhu nasıl cenderede sıkışır insanın?.. Bilirim...

Bilirim çarptıkça duvarlara nasıl kanar yaralar

Bilirim ne zordur sarp, geçit vermez sevdalar

Bilirim bezdirir canı, hep sil baştan alışlar

Yâr ile bir olmayınca, yerle bir olunur bilirim...

Bilirim dertle olgunlaşır insan, dermanı da sende

Bilirim iyilere rahat yüzü yok, bugün buralarda

Umuda sığdırdığın bulsun, güldürsün seni yarın oralarda

Yağmurun en şiddetlisi kara bulutlardan çıkar, bilirim...

Kitap: "Bir Yığın Söz" sf.43

Şair: Sinan ALATAŞ

Benimkisi zifiri karanlık.

Korkunç bir derinliğin içindeyim, ne kaybolmak bu ne de yalnızlık.

Birçok insan dokunuyor yaşamıma,

Çoğu ölümümü diliyor her dokunuşta.

Gidecek bir yönüm bile kalmamış,

Öylesi bir hiçliği pençeliyorum içimde.

Sevgi iyileştirir diye uyanıyorum her sabah,

Sonra gözümü kapatıyorum güne tekrar, boğularak. 

Ben neyim, kimim?

Kim için varım, kimde ne kadarım?

Soruyorum sonra yalnızca susuyorum.

Yine soracağım ve yine hiçlikte kahrolacağım.

Çok büyük bir sessizlik bu kalbimdeki,

Ruhum sağır oluyor uğultusundan.

Derin bir boşluk var, kendimi görüyorum.

Nefesim tükenene kadar kelimeleri harcıyorum.

Kalbim hâlâ sıcak, sanırım yaşıyorum.

Yaşamak buysa kendimi yitirmekten korkmuyorum.

Karanlık olan bu yolda tek ışık.

O da geleceğimin!

Çok fazla acının içinden geçtik,

Her şeyi köşeye bırakma zamanı.

Umudunu yitiren insanlar yeri değil hayat!

Yeni umutlar zamanı...

Yeni bir gün zamanı.

Bu sefer her şey güzel olacak! 

Kaybetme değil kazanma zamanı.

Köklerden koparıp attık

Geleceğe umutları....

Yeşermedi ne yazık ki 

Köksüz umutlar yarınlarda...

Yarınlarda var olmak değil mi ki

Bugünlerin geçmişi

Geçmişin geleceği???

   Belhi

olmak 

Sen, harikalar diyarında zapdelimeyen toknaklı atın üstündeki asi  prensestin.
Sen, gotik şehirden geçen kan kırmızı akan gizemli ırmakta boğulan hayallerdin.
Sen, ruhunu daha teslim edememiş nefeslerin son arzularındaki soğuk zerrelerdin
Sen, atların üzerinde kılıçlarını çekmiş şövalyelerin bakışlarındaki   mahsumiyettin.
      
Sen, biçimsiz resimlerin çizgilerinden oluşan samimi dokunuşun eşsiz gölgesiydin.
Sen, sessiz çığlıkların kargaşasında boğulan manasız kelimelerin içindeki uçurumdun,
Sen, derin kuyularda gizemli varlığı temsil eden içimdeki sonsuz ve son sevdaydın,
Sen, Kızıldeniz ortasında kalan rüzgarın, tebessümüne takılan kuru gözyaşıydın.

Sen, tur dağında yanan alevlerdeki közde pişen ihtişamlı  onurumun hayaletiydin.
Sen, çöldeki mağarada ışıklar saçan kainatın  tanelerinin donununuşunda ki aşktın,

ARİF YALDIZ

İçimdeki karanlık ne zaman

Işıkla buluşur bilemem

Kara bulutlar başımızda

Dolanırken,

Yağmurlar gözlerimde

İçim ölürken gülemem.

Umudumu bağlamışım

Kuşların kanatlarına

Vurulmuş yaban ellerde

Varıp yarasını saramam.

Benim acım bana bile fazla

Kalem düğümlendi

Yazacaklarım kaldı içinde

Sayfalar sararmış

Yalnız bırakın der gibi.

Bende yer yok

O süslü , püslü cümlelere

Rüyalarımda kaçmış zaten

Sabahlara kadar nöbetteyim

Yakalayabilirsem eğer

Güneşi yüreğime  hapsedeceğim....

Bundan sebep ters çevrilmiş,

soru işareti. çengel biçiminde 

cevabım yok çengeline Asıyorum

 bir çeketimi daha.

Yarım kalan bir veda cümlesinden

 urganımı da.

Bu sefer incile veda...

Neyime yetmiyor. neyim?

Paçam kirlenmeden;

Geçilmiyor orman boyu imanlar

 al kefenli yılanlar hortlamış.

imkansızlıklar dan heybeme dadanmış 

Diz boyu sulh imkansızlıkları

Tutmuşlar iki yakamdan!

Özgürsün diyorlar.

Dokunsan kanayacak sırtım,

Dokunsan kanayacak vicdanım.

Kurbağa olmuş yılan olmuş üç başlı hortlak olmuş.

Keskin iniltileri geliyor

kulağımda ölü nefesiyle 

Korkularımdan filim izlenir gözünde.

İdeolojik iyi sanrılı, Kötü

 bastırılmış hayin bir sulh ilan edilen

Kavgasızlık duracak  

zülmün adı hortluyor dört bir yandan!

Savrulan deli taylar nasıl hasta 

Kuyuda Yusuflar nasıl...

Kavrulmuş çürükleri hortlağın,

Al kefeninde kanım var.

Tutmuşlar iki yakmdan!

Seni seviyorum diyorlar 

Duygucu hanımlı baylı hortlaklar.

Envayi haşerat basmış ev duvarlarını

Tahta kuruları inceden öldürüyor direğini evin,

Mutfağını fareler , çatısını Mart kedileri

Hortlaklar sultanım hortlaklar!

kulağıma inliyorlar acımasızca acıtıyorlar.

"cevabım yok" çengeline Asıyorum; 

Yarım kalan Veda cümlesinden urganımı.

Dere boylarında hortlamaya müsait incir diplerinde...

Yürekte olan bir şey varsa o da sevgi.

Sevgi bitince de insan biter... 

İnsan bitince de ömür çürür.

İnsanlık günbegün kaybolurken.

Gözümü kapatsam kapatamam,

Alacakaranlık geçmeye yakınken.

Dur desem duramam,

Vazgeçmek fıtratıma yakışmadığından.

Sevmek ruha lazım gelen

Lakin hatırımda kalamayacak kadar kısa.

Tende rengarenk izlerden hüzün tablom,

Bilmem kimlerden hatıra kalan.

Acı, suretimde şekil bulmuş 

Düstursuz ve bırakmaya niyeti olmayan.

Sus deseler susamam,

Korkuyu ezbere öğretirlerken.

Hakkı ise ancak rahmetle anan

Issız vatanımın aciz kullarından...

Sadece bizdik elde kalan.

Bir yağmurdu gün içinde,

Bir güzellik.

Yoluna balıklar düşmüştü denizin

Kimsesiz bir kız çocuğunun yanında.

Gökyüzünde kırmızı bir gün 

Ve kızın gözünde yaş.

Bir mehtap ile dağıldı saçları 

Sadece yalandı biz de olan 

Bir sus payı ,

Bir hüzündü yolda solan.

Sevgi ile boy ölçüşen masmavi

güzel bir çift göz. 

Uzun boylu bir dağ sanrısı 

Asırlarca söylenmiş bir hikaye gibi

Dudaklarda sadece izi kalan

Bir gün bitişinde 

Bir yolun sonunda 

Bir kız, bir mavi

Bu evreni bir gü de terk etti.

Verdiği kimliği geri istiyor ziynet

Sadece sözlerin gölgesi midir bu tabiiyet?

Viran olmuş bir mezbele bu itiyat

Şimdi derbeder o sisli fikriyat. 

Bir mazarratta infilak olmuş beşer

Ah o eller kimi kimi seçer

Kimi kaybetmiş kendini bir sarhoşlukta,

Kimi ise duman içinde derbeder. 

Bir hastalıktır bu bulaşmasa da bulaştırılır,

Çağımızın salgınıdır bu durgun suları bulandırır.

Aklın düğümüdür bu uzuvları kanatır

Gecenin karasıdır bu diğer bütün günleri yanıltır. 

Yangının külü, savrulan dumanın yönü

Dünyanın tozlu toprağı kirli önü

Gel uzak dur ister aşını pişir ister yaşını.

Okyanusu kurutur bu düzenin karlı baharı. 

Düğüm olmasın nefesin ah o güfteli sesin,

Korkma! Adımla sende bu yer küreyi esin esin.

Sağlıktan ötesi var mıdır ne diye bu ömrü derbeder tüketirsin?

Bu tabiiyete en güçlü serzeniş, yok olmaz demeye ne dersin?

Bulut ağlarken gökyüzünden

Keşke toprağım olsaydın. 

Çiçek açsaydık birlikte 

Yaprakların döküldüğünde 

Tomurcukların olurdum bedenine 

Belki gözyaşım can verirdi tenine 

mis gibi kokarken 

Belki de çiçek açardı ruhun 

Kıskanır solardım üzülmektense 

Sana çiçek olmak yerine   

Koca bir ağaç olurdum .

Köklerimi salardım yerin dibine 

Yine kavuşurduk .

Yüreğim bağırırdı o zaman ,

Her şeye rağmen ille de sen 

               İlle de sen .

            © ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

01.36

20.08.2021

tüm yıldızlar hazır olda bekledi,

güneş o gün sen varsın diye,

senin ışığının gölgesinde kalmamak için

doğmadı bile.

bu sokakta ellerini tuttum,

bu pastahanede dudaklarını okudum.

bu ağacın altında gülümsemeni gördüm,

bu şehirde ben seni yaşadım.

ben seni bildim.

izmir'in gözyaşları akıyor şimdi şehre,

koca bir okyanusu delip taşırıyor.

şehir olmuş yangın yeri,

ama sen bir de kalbimi gör.

Damlalar gibi içime sızıyorsun sıcak sıcak.

Geçmedi,bende geçemedim senden.

Her nefesimde göğsümü kaplıyor yokluğun

Elin sanki şuracıkta,

Sen bastırdıkça gözlerim doluyor

Ve hiç bir cümle hislerime tercüman olmuyor.

Unutubilme ihtimalinden vazgeçeli çok oldu da

Arada bir denize nazır

Derin derin nefes alabilmeyi istiyorum sadece

Gitmiş olman değil zor olan

Her aşık bir gün arkasına bakmadan yürüdü gitti bu tozlu yollardan

Zor olan senden kalanlarda yitmiş düşleri avutmak

Seni düşünüp bir kaç satır yazarken gözlerimi kurutmak.

Kıvranışlarla dolu rüyalara.

Kimin neden olduğunu bile bilinmeyen

En derin karanlıklara doğru...

Bir zamanlar çocukların oynadığı 

Gölgesinde umutların yeşerdiği 

Neşe dolu diyarlardan

Toz duman olmuş döküntülere

Bir gece önce evim olan

Her akşam geçtiğim yoldan

Görmekten yüzlerini ezberlediğim insanlardan

Kan, revan ve gözyaşına...

Şimdilerde en zor bulunanın

Umut olduğu caddelerde 

Nefes almayı bırakanlarla

"İmdat!" Çağrısını duymayan vicdanlara 

Çoktan soğuktan donmuş bedenlerden

Sessizce ölümü bekleyenlere

Öte yandan koltuğundan kalkma niyeti olmayanlara 

Görmeyen, duymayan, bilmeyen insancıklara...

Yerli yersiz,

Sonsuz bir sükût benliğimizde.

Boğularak beton duvarlarımızda

Yaşıyoruz.

Kaçıyoruz

Olağan bir hızla kendimizden.

Bir âmâ yürek

Besliyoruz,

Bihaber gerçeğimizden

Aykırı bir sessizlikle;

Ezik ruhlar,

Yitik bedenler...

Öyle bir çağ ki

Bitiren bizleriz, yine bizleri.

Türk Kürt kardeştir bu cihanda 

Ayrımcılık yoktur kanımız da 

Bilinmeli ki Çanakkale de birlikte savaştık 

Siper aldı çocuklarımız, analarımız babalarımız da 

...

Emeklerimiz boşa gitti cahil insanlar oldukça 

Anlatamadık derdimizi kurtaramadık insalığı da 

Kuru ekmeğe talim edildi 

İnsanları yaşatmak için toprakta 

...

Kardeşlerimizi düşman belirlerken unuttular kucak açtılar gerçek düşmana 

Yıllar önce uğraşmış olsak ta 

Biz asıl şimdi yenildik savaşta

© ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ / ➥☸

18.08.2021

17.55

Ben dahil 

Sen dahil 

Ama ikimiz aynı tablonun içinde bir değiliz..

Küçücük çocuklar koşuyor arkamdan

Durun artık koşmaya gücüm kalmadı, diyemiyorum

Sesim çıkmıyor

Razı oluyorum 

Ne acınası.. deniz bile efkarlı bu şehirde

Dalgın ve kederli

Tıpkı bizim gibi..

Arada derdimi anlatmaya çalıyorum da

Herkes Benim meftun olduğum derya gibi değil ki dinlesin derdimi 

geceler gündüzler ile sevişinceye denk

"Ege"diyorum içimden, neredesin?

Özledi yüreğim..

kavuşmak gönlümün çilesi

Dayanamam ..

Mavilerini başkalarına açma 

Sırlarımız var seninle

Derinlerde..

Bu gece ellerim cebimde 

Dolanıyorum avare avare 

Fethiye yine kalabalık 

Etrafta vitrinden kaçmış mankenlerin yüzü asık

Çanlar çalıyor zihnimin ücra köşesinde 

Ve kaçmak istiyorum 

Lanetlenmiş sesleri her işittiğimde ..

Anlatacak çok şey var

Anlatacak kimse yok bu;

Şaşaalı şehrin fersiz yüreğinde 

Ama şimdi seninle olsaydım, Ege

Bu dalgın deryadan kopup

Bu şehirden kaçıp senin Mavilerin ile buluşsaydı gözlerim;

Ben virane sokakların neşesi olurdum 

Sense divane yüreği..

Değer miydi şaşaalı sokların

Gizlenmiş köşelerinde söndürmeye yüreği?..

Biz birbirimize yeterdik Ege

Mavilerin yeterdi benim Biçare gönlüme 

Yetmiyor bu şehrin havası suyu acımı dindirmeye 

Kalmışım şaşaalı şehrin fersiz yüreğinde..

Karmakarışık bir yerlerdeyiz 

Sızlıyor galiba kalemimiz 

Ama söz değil acı damlıyor mürekkebimiz 

İnce bir sızı içimizde 

Bomboş bir hayat var sanki elimizde 

Bekliyoruz şimdi bir cami minaresinde 

Ölü ruhlarımızın acı selası dilimizde...

Sorulmuş kancık kahrın

Soyulmuş çizgisi azabının

Hünerli namussuzluğu

Uğuruna bohem çalkantılı

Bütün Bir yalnızlığı

Doldurmuş kadehe

İçse lahza içmezse zoraki

Hangi eksiği bu insanlığın

Bazen medeni bazen namus işgüzaresi

Çocuk terbiyesi din adaleti

Namus namlu bağbozumu

Bütün yenilmelerin tarihçesi

Ne az sürdü gülmelerin

Ne çok hüzün zaferlerin

Nereye varsam

Varamadığım yerde bitti umut

Bitti o ovalar üstündeki mayıs

Ne gökte bulut ne dalda kayısı

Her gideni ölüm götürsündü ama

Ölüm turizm kimseden kazanmasa

Taştan bir yastıkta, bir nefes, ses…

Kara haberlere mola, biraz sessizlik lütfen…

İstek aranıyor, yaşamaya…

Hatay üşüdü İstanbul üşüdü,

İskenderun’da limandan kara bulutlar…

Havadan , karadan, sudan yol bulamadı medet…

Hatay çaresiz, tüm memleket ölüyor…

Utançtan!

Kahraman Maraş, şehitlerine devam ,

Hak ettin kahraman olmayı,

Adı yaman, kaderi yaman, sonu yaman,

Urfa Şanlı’ydı 5 Şubat, ertesi gün daha namlı,

Diyarbakır , Kilis, Osmaniye Adana..

Kader miydi, seçim miydi, intihar mı?

Neyi yanlış yaptık, hepimiz biliyoruz:

Dünyalıklara meftunuz.

Açgözlü tüccar, hepbanacı bürokrat, korkak yöneten,

Suç kimde biliyorsun,

Sende!

İnsan olmasaydın, istemeseydin barınak,

İş istemeseydin , okul istemeseydin,

Tarlanda çürüseydin ekininle,

Malatya da işin ne, olacaksın madem!

Olmalıydın kayısı ağacının dibinde.

Antep, Antep…Gazi misin, şehit mi?

Biraz sessizlik, canlar çıkıyor taş altından,

İdrardan su yapmış dedem, dört güne ömür,

Anasının memesinde bebecik, süt mü içti, kan mı…

Azraili henüz yenmişken,

Kardeşi, anası babası derdi gencimin,

Bir de kitapları…

Macarı, Lehi, Yunanı, daha niceleri…

İmdat yaptı birbirine, candan kardeş…

Dünya silkelendi ne farklı dinler kaldı, ne düşmanlık…

Köpeksever oldu bir günde bütün millet,

Canlar onlara emanet:

Haydi bul, nerde umut, dört ayaklı candaşım…

 Ne öyküler, ne öyküler…

Biraz sessizlik lütfen,

Dile gelmeli vicdanım, ağzımdan kusacağım şimdi,

Üzerinde tepineceğim

Paramparça her şey, unutacağım.

Lütfen lütfen, biraz sessizlik.

Yirmi bin üzeri şimdilik ölümlerim,

Onlardan biri olacağım.

Savrulan her köşesine yurdumun,

İhanete uğramış gecenin, yerkürenin, evinin…

Tükenmiş on şehirden göçerimin,

Yarasını saracağım,

Lütfen susalım,

Burası İstanbul, işte böyle benim de yarınım….

Sessizce öl, çaresizce bekle, üşü, aç, çıplak…

Sessizce yut acılarını.

Lütfen biraz sessizlik.

11.02.2023 By. J.SEL

Ne kadar aciziz Allahım!!!

Hissettik iliklerimize kadar...

Saniyelerin, dakikaların uzadığı

Zaman geçmediği anlar...

Sinemizdeki korku çaresizlik endişe

Adını  koyamadığımız pek çok his ve duygu sesi, 

Duygu seli ve sezgiler...

Allahım bizi senden ayırma ...

Bizi bize bırakma Allah'ım

Bizi  kendi  başımıza bırakma

Dayanağımız sensin Allahım

Bu aciz kullarına 

Rahmetinle muamele eyle Allahım amin

Belhi

Koptu yardan tel örgü bir sazan,

Dönemedi geri saddetim yıldızlardan

Bulamadım çareyi canandan.

Kırk yıl doğmadı güneş bahçeme 

Açamadı güzel sözlerin

Yırttım attım hatıraları

Sonra geçip karşısına küllerini izledim.

Sırdı yağmurları, baharları

Dört mevsime kucak açtıran

Aydı, yıldızdı, zamandı merakı

Zihnimi tilkilere kovallattıran.

Okunmuş kitaplarım dünden daha küstah.

Düşüncelerinden kaçan insanlar var

Uyandıklarına pişmanlar

Rüyalardan kaçamaz insan.

Alıyor beni savuruyor zihnimin içindeki dalgalar

Nerede duracak, hangi sahile vuracak beni bu sefer

Korkuyorum bazen kendimden

Seçimlerimden

Sebepsizliklerimden

Yorgunum bazen her şeyden.

Sıcak bir kuma uzanmışım

Kum bana yabancı

Kum bana düşman

Güneş bana tutuk

Güneş bana hapis.

Şarkı tutuyorum dilime

Sürekli mırıldanıyorum

Yanımdan geçenler, bana çarpanlar

Eğilip dinliyor ne söylüyorum diye

Meraklarını gidermiyorum

İçimden sessiz harflerle söylüyorum

Birisi beni dinlemeye heveslenince.

Sevdiğim şairleri kimler kırdı

Benim gibi

Eş dosttan aldığımız yaraların yanında

Bir de üstüne kendimize açtığımız yaralar var

Fazla güvenin ve sınır çizememenin

Bizlere getirisi avamlığın içinde kendini bulmaktır

İnsan bazen de sivri olmalı

Köşelerine çarpıp yok etmeli zehirli düşünceleri.

Yırttım artık her şeyi

Yok ettim içimdeki kelimeleri

Hak etmeyene yok artık sözlerin sevgisi.

Benim sadece kitaplarım var

Bunlarla büyüdüm ben

Kendimi büyüttüm

Sokaklarda bunlarla avundum.

Boynum hep bir eğik kitaba

Kutsalını aramadım

Yol gösterenini aramadım

Ben yazanın zihnine girmeyi hedefledim

Başka bir evrene girmek

Şuanı unutmak istedim

Ondandır,

Kitaplarla büyüdüğümdendir

Sözler beni öldürür

Ucuz kelimelere katlanamadığımın sebebidir

Kitapların dünyasından gelmemdir

Hep övünç duyduğum şey.

Dışarısı gri,

Sokaklar pejmürde,

İnsanlar nobran.

bir dost.

Bin savaş var zihnimde

bir barış.

Bin ölüm var kanımda

bir hayat.

Bin yalnızlık var ruhumun dibinde 

bir de kalabalık.

Her şey zıddıyla bilinirdi akılda

bir kitabın ön sözünde.

Bir rüzgar var bir deniz

bir sen varsın bin sensizlik,

Alıp gitmeden elinden varını yoğunu 

bir vapura binip git.

                            Neşeli sesler, sınırsızdı kahkaham.

Kiremitli evin ortasında salıncağım,

Kara kış…Eve  hapsolunur çocukluklar!

Ben lunaparktayım.

Sobadan sıcacık oda, etrafındayız.

Ana, baba, çocuk, yeni doğmuş buzağı.

Altımızda bodrum, bir tahtalık mesafe…

Ödül topluyorum odundan!

Fareler özgür bu evde, seyirdeyim.

Gece konmuş bir ev!

Bahçesi var cennet, civcivliği bende tanıdık, tavuğum

Parmaklarımdan süt emdi danam, düvem,

Köpeğim Kont, boyumca boynumda…

Vişne ağacım yok artık, dalına tünediğim!

Kayısının seveni çok, şeftalim utangaç alyanak,üstelik yarma!

Dut ağacım ballı pıtırcıklarla dolar dalda, yerde, ağzımda.

Bu yaz tırtıllara feda ettiğim…

Üzümlerim kokulu salkım salkımdı,

Çardak direği oradan, bir o kaldı.

Gölgesine otururdum, yine çay yudumlarım ara sıra.

Suyu nasıl parayla içerdi insan, inanmazdım.

Kuyumuz! Suyu buz…

Kovayla tırmanırken taş duvarlarını,  şakırdardı,

Kirli, hortum ucundan motorla, dökmelik ancak.

Çocukluğum…

Ama niye buruk,

Doyasıya soluduğum, vallahi ziyan etmedim ne çam kokulu havasını

Ne baharında papatya, lale, çiğdem, pisipisi tarlasını.

Orman kıymetli, ağaç mübarekti.

Çocukluğum derme çatma şimdi,

Sahibi değilim, dokunamam,

                             kırılıp dökülür de bakar gözbebeğime

Yerlerden kaldıramam!

J.SEL By.25.01.2023

Sadece kendin ol insanların yönlendirip hayata geçirdiği kukla değil. 

...

Bir insan öfkelendiğinde öfkesine yenik düşmek yerine, kendin için durmalısın. Ben kendimi biliyorum gerisi önemli değil diyerek motive etmelisin. Ne demiş büyüklerimiz insanların ağzı torba değil ki büzelim. O yüzden insanlar konuşur her şeyi söyler çünkü karşısında ki kendi canı veya kendi canından değil ama bazı duygusu kuyuda kalmış insanlar için kendi canından olsa da fark etmiyor. İnsanlar kendi yapamadıklarını sen yaptığında kıskanırlar o yüzden sadece ilk önce düşündüğün kendin ol bir başkası ne der değil veya bir başkası şunu yapmış bende yaparım değil, bu kendim için iyiyse bana iyi geldiği için yapıyorum demeli insan. 

18.08.2021

7 Mayıs 2021

ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

Suladı ruhsuz bedenimi.

İçimde geçmeyen bir alev,

Külü karıştı gökyüzüme...

Titreyen gözlerimden bir tuz,

Özgürce selamladı yanaklarımdaki,

Birkaç benzersiz çizgiyi.

Elimden düşen kalemim gibi.

Kırıldı bütün düşlerim...

Silindi ... bitti...

Hayli yorgun ve amansız,

Çetrefilli savaş misali,

Bıraktım silahımı.

'Teslim oluyorum!' kaderin kelepçesine,

Takın beni bir kurban çizgisine.

Kesin bu hayli yorgun nefesi...

Alın, alın bütün hayallerimi...

Sığındığım resimleri ve birkaç çiçeği...

Alın benden bu çaresiz dizleri...

Bir bakıma muhtaç, elleri...

Görmeyen gözleri...

Evvela, ışık istemem artık,

Karanlığım yeter bana!

Umutlarımla ve katilleriyle baş başa...

Güvendeyim

İki göz cam, ortadan açılan kucakta...

Ayaklarım özgürleşir önce, 

Kurtulur hapisliklerinden...

Başka bir hava dolar ciğerlerime,

                                 damarlarıma

Oturmak, az gelir halimi tasvire , 

Kanepeye kaykılmak, organlarım sere serpe...

Nimetlerden devşirilir,

 Ne varsa kısmette,

Zeytin aratmaz kebapı

Peynir ekmek de...

Ne yoksulluğu kardeş...

En trilyardonerim, 

Bekleyenim, bütün eşyalar...

Özlemle, tebessümleri kocaman

                                görmesem de...

His bu, itiraz etmez anlar,

                                 ben gibiler

Evim, yurdum, sığınağım!

Bir muhacir yüreğim 

Hasretliğim yıllar ötesinden gibi

Oysa sabahtan terkettiğim 

Çay bardağım masada yarım

Yalnız değilim şükür, 

Ses var saatimden

Beyaz eşyalarda hayat belirtisi

Beynimde dost sohbetleri

Kitaplar filmlerden parçalar ..

Bu ev ,

Bu ses, bu nefes...

Başka diyar istemem.

Bilirim,

Adım atsam yeşil, çiçek, ağaç...

Sağa yürüsem deniz, 

Yukarı kaldırsam başımı

Tepeler, tepelerde başka evler...

Bayrak dalgalanır

Bu ev, bu yurtta!

Bu vatanda benimledir...

????????????????????????????????????????????

Aşk kitaplara denir.

Aşk kitaplara özgüdür.

Aşkımdır kitaplar benim.

Ben onlar olmadan yaşayamam...

❤❤❤❤❤❤❤❤

Ben Şeyma 

Kitap kurdu

Kitap delisi

Kitap aşığı 

Takma adlarım...

❤❤❤❤❤❤❤

Ben kitap okurum 

Kitap yazarım 

Şiirler de yazarım

Deneme de yazarım...

❤❤❤❤❤❤❤❤

Yani beni tanımak isterseniz

Eğer bana kitaplarla gelin...

Özel günler de hep bana kitaplarla gelin...

Doğum günlerinde,yılbaşılarında özellikle...

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

Ben her zaman kitap isterim

Türü ne olursa olsun 

Bana hep kitaplar ile gelin

Dosttur kitaplar...

❤❤❤❤❤❤❤

Sevgilerimle 

Saygılarımla 

Selamlarımla 

....ŞEYMA ÖRS....

Hayat bir yarış değil mi zaten ?

Hep birbirimizi geçmeye çalışıyoruz.

Dur durak bilmeden,
Engeller aşıyoruz sürekli
Çok mu uzak bu bitiş çizgisi.
Biri bitmeden diğerine başlıyoruz.

Sınanıyoruz sürekli
Nasıl bir olduğun değil
Ne kadar hızlı olduğun önemli oluyor sadece

Kronometre alehimize çalışıyor sürekli,
Süre azalıyor diye telaşlanırken
Asıl işimizin yaşamak olduğunu unutuyoruz.
Düşündüğümüz tek şey

"Eyvah! geride kaldım
Çok yavaşım".

Yükleniyoruz kendimize durmadan,
Dinlenemiyoruz gücümüz tükense de

Kilitlenmişiz bir hedefe tam isabete
Iskaladığımız koskocaman bir hayat halbuki.

Bu yüzden kazanmak yok bu yarışta.

Herkes kendine göre birinci.

Ödülse her şeye rağmen bitmeyen yaşama sevinci.

Huzur veriyor aydınlatan nur...

Geçmişten geleceğe

Hüzünden huzura bir yol

Buluyor umut her zaman

Her yeni  gün ve saatte

Karanlıktan aydınlığa

Cehaletten aydınlanmaya

Yeni gün seher vakti

İçini ısıtıyor bizlerin...

Belhi

Hu hu hu Allah

Hu hu hu Mevlam

Aşkım sana çok Mevlam

Günahımı bağışla

Cennetine al beni…

Sana layık kul eyle

Resule ümmet eyle

Yolunda yolcu eyle

Salih kullardan eyle…

Abid , alim kul olsun

Yolunda yolcu olsun

Bu bebişlerin hepsi de

Salih kullardan olsun

Alim kullardan olsun…

Ravza’ya aşık olsun

Kabeye layık olsun

Bu bebişlerin hepsi de

Salih kullardan olsun

Alim kullardan olsun…

Ak saçlı nine olsun

Nur yüzlü dede olsun

Bu bebişlerin kendisi

Salih kullardan olsun

Alim kullardan olsun…

Hu hu hu Allah

Hu hu hu Mevlam

Ak saçlı dede olsun

Nur yüzlü nine olsun

Salih kullardan olsun

Alim kullardan olsun…

Kabeye layık olsun

Ravza’ya bekçi olsun…

Bu bebişlerin nesli de

Alim kullardan olsun…

Salih kullardan olsun

Bu bebişlerin nesli de

Cennetlik kullardan olsun…

Hu hu hu Allah

Hu hu hu Mevlam

Aşkım sana çok Mevlam

Günahımı bağışla

Cennetine al beni…

Sana layık kul eyle

Habibe ümmet eyle

Yolunda yolcu eyle

Sevdiğin kuldan eyle( amin)…

Belhi

 Elimden bir şey gelmiyor

Duadan başka....

Bunca yalan dolana 

Bunca insafsızca iftara atanlara

Elimden bir şey gelmiyor....

Vefasız olup,

İki yüzlü olanlara 

Elimden bir şey gelmiyor 

Duadan başka...

Yüzüme gülüp arkamdan sövüp konuşanlara

Elimden bir şey gelmiyor....

Emek verdiğim fos insanlara

Elimden bir şey gelmiyor

Dost sandıklarıma 

Seviyor görünüp sevmeyenlere ...

Duadan başka 

Elimden bir şey gelmiyor...

Belhi 

Bu gün biraz bulutlu 

Birazdan yağdı yağacak 

Sağanak yağmurlu

Nerede neşeli 

Hayat dolu insan 

Boşa vakit kaybıdır derim

Ona üzülüyorsan

Benim aklım bana bile yetmez 

Bana hiç sorma canım 

Hayatın anlamını aşkta ararsan 

Daha çok üzülürsün canım 

İllaki benden bir nasihat duymak istersen

Anı yakala kaçırma

Zaten işin espriside burda

Kalbim otur acını yaşa diyor,

Aklım ise bırak değmeyen için üzülme diyor.

İki arafta kalmış gibi...

Bir kalbime yön veriyorum, acısını dinliyorum.

Aklım ise araya girip yüzümde buruk bir gülümseme oturturuyor.

Çünkü diyor hayat üzülmek için çok kısa...

Ama Kalbim üzülüyor,

Kalbim ağlıyor. 

Gözlerim ağlamazken kalbim ıstırap çekiyor.

Aklım iyileştirmek istiyor orayı, güldürmek eğlendirmek istiyor.

Yapıyorda gülüyor eğleniyor.

Peki sonra nemi oluyor?

Kalbim yine acısını gösterip aklımdan bütün herşeyi siliyor.

Oturuyor bir köşeye, kalbini acıtan için ağlamaya başlıyor.

Bileklerime vurulan her pranga 

İçimdeki özgürlük ateşini harlar anca

Gözümü, dilimi bağlasan ne yazar

Fikirlerim benimle yaşadıkça

Umudumun ayağına takılan her taş

Ufalanır ben aldıkça yaş

Sessiz sokakta dolanır bir ayyaş

Yükselen çığlıklarıma sen anca şaş.

Çeyizime koydum bir kefen 

Sen hala bir bataklıkta debelen

Her gün Güneş doğar tepeden

Omuzlarda yeniden yükselen ben

N.A. 

01.01.2023

Uzaklara daldım

Hayalden hayata...

Uzaklara daldım

Hayattan hayale...

Uzaklara daldım

Dünden bugüne...

Bugünden düne

Bugünden yarına...

Uzaklara daldım 

Yaşadıklarıma yaşanmışlıklara...

Uzaklara daldım 

Sevinçten heyecana

Acıdan kedere...

Uzaklara daldım 

Gelecek güzel günlere...

BELHİ

Bir dağın zirvesi aşılır

Bir tomurcuk daha verir umutlar

Kuzey ışıkları gibi ufuklar

Hayat güzelliklere kanatlanır

Sevgiye...

Hoşgeldin....

Otur başköşeye...

Ruhumu havalandırmaya çıkarıyorum,
Satır aralarında
Aklımın söylediklerini kalbim
Duyduğunda
Şarkı mırıldanıyorum
Kendi kendimle.

Yalnızlığımı siper ediyorum.
Elimde bir tek kalemim var,
Dört duvar arasına gizlendim
Öyle geçiyor zaman.
Dağların ardındaki denizleri
Hayal ediyorum şimdilerde....

Kendi hikayemi yazmaya başladım

İçinde sadece mutluluğun olduğu

Nefretin uğramadığı sadece sevginin var olduğu bir masal…

Küçük bir kız çocuğunun hayal dünyası

Kendi dünyasına hüznün uğramadığı

Sadece kahkaha seslerinin duyulduğu bir dünya…

Masumluğunu hiç bir zaman yitirmediği

Bir elma şekeriyle mutlu olan küçük bir kız çocuğunun hikayesi…

Gözlerine acının yerleştirdiği gözyaşı değil

Gülümsemenin yerleştiği bir gözyaşının masalı

Balkonuma vuran ay ışığı altında

Sana yazdığım şiirler

Sana yazdığım mısralar

Kağıda dökülen her hecemde

Dilimden çıkan her sözcükte

Seni anlatışım

Özledim sadece 

Gözlerime aşıkmış gibi bakışlarını 

Her tebessümünde dudağının yanındaki gamzeyi

Ben gözyaşlarımla sana yazarken

Sen ne yapıyordun?

Ben sensiz acı çekerken

Sen bensiz ne yapıyordun sevgilim?

Gökyüzünden düşen her su damlası,

Gözlerimden akan yaşlara benzer.

Kalbimin en derinliklerinde,

Özlemimin en büyük acısı,

Neredesin sevgilim?

Gözlerim hep seni arıyor,

Kalbim hala senin için çarpıyor,

Ama sen yoksun.

Yokluğun;

İçimi acıtıyor,

Kalbimi acıtıyor...

Gerçek aşk; iki arkadaşın birinin sırdaş, diğerinin ise hayat arkadaşı olarak görmesiyle başlar.

Doğru söyleyen kişi savunma eğilimine geçmez?

Belki bir kuş misali gider 

Süzülür insanlardan duygularım.

Aşk güzel olmasına güzelde
Zorlamasa birde sabrımın sınırlarını.
Çatlarsın taş olsan bile
Un ufak dağılırsın sıra dağlar gibi dursan bile.

Sormasa birde var mıyım? yok muyum? diye,
Bilmez ya bazen seven de sevilende

Yaşamak ister sadece,
Sonunu göremese
Hiçbir yere varamacağını bilse de
Bu yolda yürümek seninle.

Hızlı geçen zamana,

Beni seven dostlarıma,

Daldığım hülyalarıma,

Alıştığım hayatıma,

Yaptığım hatalarıma,

Düştüğüm bataklığıma.

Özür dilerim anlamıyorum,

Beni ele geçiren sevgiyi,

Bunaltan boşvermişliği mi,

Acı çeken içselliği mi,

Karmakarışık hisleri mi,

Anılası olmayan geçmişi mi,

Hayal dâhi etmediğim geleceği mi.

Şimdi bana bir kaç kelime mırıldanın,

Sonu gelmeyen öğütler verin,

İki yakamdan tutup hayata atıverin,

Sonrada hiçbişey olmamış gibi devam edin,

Ben kalayım kendi aşamadığım duvarlarımla,

Ve dört elle sarılayım yalnızlığıma,

Ben böyleyim işte ne yapayım,

Alıştım apansızlığıma...

KESKİN BIÇAK GİBİDİR HAYAT 

HATA YAPTIĞINDA KANAR GÖNLÜN.

Acıyı her gün gözlerim hisseder
Sensizliği gözyaşı olur toprağa 
Yeşeren umutlar olur başka canlara
Canları yaka yaka

Resmin ruha bürünüyor
Kokun sigara dumanında  burnuma doluyor
Ufak bir nefes hem öldürüyor hem yaşatıyor
SİNEM DAĞ 

İSLAM DİNİNİ İNKAR EDENİN İNSANLIĞI BEŞ PARA ETMEZ!

Kış geliyor insanlar bembeyaz bir sayfa açıyor

Yaz geliyor insanlar sıcağa bürünüyor

İlkbahar geliyor insanlar çiçek gibi açıyor

Sonbahar geliyor insanlar çiçek gibi soluyor

Kış gelince her yer bembeyaz

Yaz gelince her yer sımsıcak

İlkbahar gelince çiçekler açıyor

Sonbahar gelince çiçekler soluyor

Kış geliyor insanlar bembeyaz bir sayfa açıyor

Yaz geliyor insanlar sıcağa bürünüyor

İlkbahar geliyor insanlar çiçek gibi açıyor

Sonbahar geliyor insanlar çiçek gibi soluyor

Kış gelince her yer bembeyaz 

Yaz gelince her yer sımsıcak

İlkbahar gelince çiçek açıyor

Sonbahar gelince çiçekler soluyor

Bıkıyorum bazen bu hayattan

Pazartesi günü gelince; Şenlenir her yer

Salı  günü  gelince;  Mutlulukla dolar her yer

Çarşamba günü gelince ;Sevinir  herkes

Perşembe günü gelince;  Hızla akıp gider zaman

Cuma günü gelince; Camiye koşar insanlar

Cumartesi günü gelince;İnsanı heyecan sarar

Pazar günü herkes gelince; Kafayı dinler insanlar

Bu koca ıssız deryayı.

Yansıtır mı Gözlerim,

Uzunca daldığım hülyaları.

Yansıtır mı sözlerim,

İçimde ki dağılmışlığı.

Bilmem yansıtabilir mi,

Yansıtabilir mi hüviyetim,

Yaşatabilir mi bu koca adamı...

Çimlerin üzerinde yalın ayak.

Yıldızlara haykıramadım,

"Özgürlüğünüzden bana da verin" diye.

Denizin dalgasıyla yarışamadım,

Ondan gizlice kabuklarını çaldım,

"Hakkını helal et" diyemedim,

İçimden fısıldadım sessizce.

Gecenin kör karanlığında,

Ansızın yağan yağmurun altında,

Koşamadım, ağlayamadım,

Karışamadı karanlığa göz yaşlarım.

Özgürlüğümü yaşayamadım 

Henüz özgürce.

Daha onu anlayamadan,

Hayatımdan geçip gitti, belki de.

Bense farkına bile varamadan

El salladım gizlice.

Bu dünyada nasıl bir duygu olduğunu bilemesem de,

Öbür dünyada karşılaşırız belki de. 

Ama yanılmıştım

Zaten aşkı kim kaybetmiş ki

Ben bulayım

Gözlerimde yaşlar kurumasın mı? 

Kalbimde umutlar yeşermesin mi? 

Dostlarım iyi günümde varmış sadece 

Artık seni sevmesem

Ah bir de unutabilsem

Ne güzel olurdu hayat değil mi? 

Özgürlüğünü arzuluyor.

İnsanları mahveden sessizliğim,

İçimde fırtınalar koparıyor.

Ne yapayım ben böyleyim,

Bir yanım gülüyor bir yanım ağlıyor.

Sürekli kenetlenmiş duran ellerim,

Ruhuma hergün darbelere indiriyor.

Gördüğünüz gibi masum değilim,

Maneviyatım acı istiyor.

Yanınızdayken uzaklarda gibiyim,

Dalgınlığım hayeleri mi kovalıyor.

Boş boş duvarlara dalıp gideyim,

Aklım'da türlü şeyler canlanıyor.

Saf ve temiz kalpli değilim,

Ardında bir şeytan saklanıyor.

Üzgünüm ben böyleyim,

Üzgünüm ben böyleyim,

Beni tanıyınız mutlu insanlar,

Ben! ben böyle biriyim...

Sevgi; karşıdaki insana değer vermektir. Merhamettir, güvendir, hayat olacak nefestir 

Nefesini alan cani değildir. Yüreğin yanarken karşıdaki insan zevk almamasıdır. Uğruna savasmak mıdır yoksa kalbinle mi savaşmak mıdır?  hayalinle yaşatacak kadar  sevmektir

Canı yansa dünyaları yakmaktır. 

Sevgiyi o kadar güzel şeyler anlatılacak şeyler varken, sevginin adını kullanıp insanın duygularını çalıp onca kirleten insanlar var. 

...

Kimisi aşkını kağıda yazar sayfa sayfa

Kimi ilaca verir, çeker pişmanlığı hayatı boyunca .

Kimisi sokak sokak gezer, arar onu  kaldırımlarda.

Kimisi içkide bulmak ister, kadınını da .

Kokusunu bahşeder, ölüm kokan toprağa .

ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

tozlu raflarda kalmanı istemezdim bir başına 

biliyorum çünkü o acıyı 

şiirlerim gibi işlemeni isterdim ruhuma ilmek ilmek bakışlarınla 

Elimde sen oku oku bitme isterdim karşımda 

Tekrarını okumak için değer bırakmalıydın bizim olan hayatımıza 

Ayraç yerine kalbim atmalıydı orada 

O zaman değerdi ruhum ruhuna

Şarkı açar biraz hüzünlenir sonra kahkaha atardık sayfa sayfa 

Her bir mısra da sen gelirsen aklıma 

Anılarımız da gelirdi yanımıza 

O zaman ne sen kalırdın ne ben kalmak isterdim öylece kalırdık görünmeyen tozlu raflarda 

ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

21.08.2021

22.47

...

Vatanımız sana emanet askerim. 

Şehit düşmüş vatanı uğruna mehmedim. 

Haberini aldığımdan beri, kanıyor yüreğim.

Sen dağda çatışırken ben burada harap içerisindeyim.

...

Aklımdasın hep, kalbimde hiç bitmiyor sana olan sevgim. 

Canım yanıyor mermi yağdığında, akıyor sel sel gözlerim.

Buram buram sen kokuyor içim. 

Vatan sana minnattar, sen rahat uyu askerim.

...

Şehit düşmüşsün bizim için.

Evine gelmiş bedenin, ruhun kavuşmuş Allah'a şehadetini vermişsin . 

Ruhun bana geçtiğini hissettim, 

Vatan sana minnattar sen rahat uyu askerim.

ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

Senli olan düşüncelerimle başlıyorum, ilk önce. Sonra cümleler dökülüyor defterime. Sonra bir bakıyorum harflerim kelimeye, kelimelerim cümleye derken koskoca bir şiir olmuş. Öyle düşünmek için müzik felanda açıp dinlemiyorum. Diyorum ya bir anda aklıma geliyor, aynı senin gelişin gibi. Sessiz ortam, sadece nefes alışımın sesi bir de kalem, defterim. Her gün telefonumun not kısmına kaydederdim, bugün de böyle. Zaten not yerimde bir hayli çöplük gibi, her şey birbirine girmiş. Unutmayayım diye kaydederdim ama şimdi öyle değil, aynı ortam ama klavyemin sesi değil, kalemimin mürekkebi yazıyor. Şiir uyaklı mı? olur, olmaz mı? tartışılır ama bununda böyle olmasını istedim. Uyaklı kısa, uyumlu olsun diye uğraşmak yerine bugünlükte böyle olsun istedim. Zaten sen olunca her şey dağınık bir birine girmiş oluyor. İyi geceler uyaksız şiirim. Bir anda aklıma gelenim . 

ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

Sevgilisinden ayrılmış genç bir kız değil,

Aile Sevgisi görmeyen biriyim.

Sevilmek ne olduğunun bilinmezliğinin dumanında süzülenim ben 

...

Genç bir saiir ama yüreği ağır 

Aile sevgisi görmeyen, her ayağı takıldığında kendi ayağa kalkanım ben 

Ömrü geçen ama yüreğindeki yangın sönmeyen 

İçine bahar gelmeyen 

Hayalinde bile üzülüp kırık camım ben 

ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

Bazen keşke diyorum 

Bedenim de yara olsa da gönlümde olmasa 

Çok ağır geliyor bu yük bana  

Ağlamalarım hıçkırıklara dönüşüyor her hayal kırıklığına uğradığında 

İnsanları memnun etmek cok zor kendimizi bile düşünemezken tam anlamıyla

Ben kanadı kırık, gönlü yaralı şairim.

Ben sevgiyi kendimden bilenim

Aileye hasret gönlüm öksüz yetim 

Kaleminin mürekkebini döken şairim ben 

Kendime soruyorum neden sevmek zor geliyor insanlara 

Neden sevgi yerine menfaat var 

Ne kadar sorsam da bulamıyorum kalıyorum kayıtsızca 

Acımasız olan hayat değil insanlar 

Keşkeler alıyor günlerimi gözyaşlarım alıyor sevgimi 

İnci tanesi gibi dökülüyor insanlar gözümden 

Ben yorgun bir şaiir olarak devam ederken onlar olmamış gibi devam ediyor 

Duygularıma ip geçirilip yalnızlık alıyor yerini

            ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

01.06.2021

20.04

Bu dünya da mührü vuralım birliğimize, 

Öbür dünyamda evimde olsun seninle.

Nasibim ol!

Helalim ol !

Eşim ol !

Seccademde ettiğim duam ol!

Ahiret yoldaşım ol.

© ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

Herkesin derdini alırken bir duman,

Benim derdimi şarkılar alıyor. 

Bazen körüklesede kucak açmasını biliyor .

Şarkılarla tutunuyorum kırık bir dala 

Bazen o dal kırılacak gibi dağlansam da

Bazen kuş gibi çırpınıp ağlasam da 

Kendimi bırakıyorum rüzgara. 

Efil efil esen rüzgar götürse güzellik getirse hayata 

O zaman vazgeçer duygular intihar mektubunda 

01.06.2021

© ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ / ➥☸

Yanımda sen olsan yeter cennet şehrim 

Ölümü nefesim kadar hissetsem de sadece seni severim 

Sarıldığında çiçek açar kalbim 

Yavru kuşun annesini beklediği gibi her gün seni beklerim 

...

Herkesi bir kenara bırakacak kadar hissizim 

Sensiz geçecek bir dakikadan korkacak kadar cesaretsizim 

Sen olmazsan bilinmezliğe doğru giderim 

Koşmazsam eğer vicdansızlar tarafından ezilirim 

...

Herkese suskunum lakin alevler içinde içim 

Anlatmaya gerek yok anlatır her gece yastığa gözlerim 

Her zaman güçlendim kanatlandıkça darbelerim 

Sen yetersin bana cennet şehrim 

© ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

01.11.2020

Yayınlanma tarihi

15.58.54

Bir kez olsun gönül mahkemesinde kaybetmek istemezdim. Sevdiğimin kalbinde kiracı olmak yerine ev sahibi olmak isterdim. İnsanlar kıyafet dener gibi insanların gönülleriyle oynuyor. Sevmiş sevmemiş umrunda değil tek amaç sadece konuşup menfaatini sağlamak. Sende öyle olma sevdiğim 

...

Hani kiracılardan paralarını alamadıklarında dışarı atarlar ya ne kadar zor durumda olurlarsa olsun umrunda olmaz. Ben senin gönlüne ne veremedim sevdiğim. Sevgimi veremedim mi bazı kişiler gibi menfaat içermediğim için mi hangisi 

Bende payıma duseni mi aldım 

Ruhuma eşlik eden Sessiz geceler 

Bedeni mi üşüten Sensiz düşler 

Kan ağlarken senli düşüncelerim

Susma sevgili 

Bana susma  

Sev beni kiracın değil 

Ev sahibi yap beni 

Kalbinin odacıklarına koy 

O da yüreğinin derinlikleri olsun.

Kimsesiz bir ev gibiyim 

Sadece pencereden uzaklara dalan biriyim 

Ellerime bakarken sadece seni istedim 

Ne kiracin ne de ev sahibi olmak isterim 

Dua ederken bir nebze  olmak için umut ederim. 

© ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

21.08.2021

2021

...????

Hani böyle askerliğe giden 20 yaşlarda gençler olur, gençliğin baharında görevler zor gelir. Çünkü alışmıştır annesinin, ailesinin yanına. Orada dayandığın kadarsındır. Firar edersin sonra pişman olursun ama geç olur o zamanda kalmaya. İşte onun gibi ben de pişman olur muyum  sevdiklerimin gönlünden firar olunca. Yoksa kül olup yok olur muyum arafa doğru yol aldıkça. Canı yanınca canı yakanlar var bilmezler ki yanlışa yanlışla cevap verince dönüşür çıkılmaz sokağa. Aşk için pare pare yüreği yananlar bilmezler ki o hayatı bile yaşamayanlar var bu acımasız hayatta. Yağmur çise çise dökülür toprağa. O zaman insanları aldığında değere değer katar imkansıza çıktıkça.

11.53

07.08.2021

Bir umut dedik karnımızın tokluğuna 

Sokakta kaldım kimse olmadı yanımda 

Ben 8 yaşında çocuğum daha 

Ailem çıkarmış beni gözden vicdansızca

...

Her gün gezerim sokak sokak 

Sanarlarki oyun oynayan çocuğum parkta 

İzlerim çocukları annesi onu sallarken salıncakta 

Benim hayatımı ipe astılar hayatım boyunca 

...

Ben küçüğüm ama üzülmem buna 

Bazen sorsamda Allah'a 

Diyorum ki rabbim onlardan daha çok sevmiş beni bırakmamış yanlarında 

...

Evi ev yapan taş duvarlar değil aslında 

İnsanlar sevgisini  korudukca 

Olur onun adı yuva 

tas duvarlar yuva olsaydı Onlardan daha çok kucak açardı bana 

© ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

21.08.2021

12.47

cahil toplum zulümdü her bir kadın için

çünkü kadın güçsüzdü gözlerde yapamazdı hićbir şey

iki dudak arasında

birakilirdi 

rabbimin takdirine değil

bazı vicdan yoksullarının insafına kalırdı 

bunu ne kaderdir ne alın yazısı 

kör zihniyetli insaf yoksullarının yaşam biçimiydi kadın olmak zordur gözlere basit gelir 

kadın doğurandır büyütendir 

tıpkı neşet ertaşın dediği gibi kadînlar insan bizler insan oğluyuz oysa neden çabuk unuttuk geldiğimiz yeri hepimiz bir anneden dünyaya gelmedik mi kadın annedir arkadaştır dosttur 

ve dünya üzerinde ki en güçlü ve isnaflı insandır kadın isterse herseyi yapabilir

© ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

21.08.2021

12.42

Damla damla kuruttuğun gözyaşlarımı, şimdi ıslatmak için kova kova sevgi verip ıslatmaya çalışıyorsun ama gözlerim çöl gibi susuz kuru. Dolduramazsın! İçinde sen de kaybolursun ama o sevgiye aç olan boşluğu dolduramazsın.

©ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

Hayatımın şairi ol her mürekkebini akıttığında 

Her bir satırında senle can bulayım 

...

Lal olan dilime konuşanım ol 

Nefesinle Kalbine varayım 

...

Kalbimin bahar bahçesi ol 

Aşkınla yanayım 

...

Gözlerimin feryadı ol 

Mültecin olayım gözlerine sığınayım 

...

Ellerimin evi ol 

Dünyayı kucaklar gibi sarayım 

...

Yollarım ol 

Her bir adımda senle dolayım

...

Kalmak için sebep bulanım ol

Çözülsün kalbimin düğümü 

Her attığında haykırayım 

..

Notam ol 

Dokun nağmelerime firtınamı tutayım

30.07.2021

19.51

©ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

Rabbimin emri ile gelsin diye 

Koymadım haram sevdayı gönlüme

Hayalime bile getirmedim üzülsem de 

Unutsan da beni nedensizce 

Bir bahçe gibi yeşersin diye 

Ulaşmak istemedim kin tutma diye

Güzel meyvelerimiz olsun diye dünya evimizde

temiz , merhametli olsun diye uğraştığım günlerde.

Fırtınanla telef ettin uymadın rabbimin emrine 

Koydurdun kendini yüreğime 

...

Yıllarca uğraştığım bugünlerde sen bir kelimede git dediğinde,

kirletmiştin.

kaderimi de...

Gönlümü de ...

Kalbimi de...

Hayalimi de 

Bırak! yanayım cehennem ateşinde,

Kül olayım ki yarimi ağırlayabileyim gönlümün ateşinde 

©ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

18.08    .2021

16.55

Yağmur gibi yağdı şarkılar

Nedensiz ayrılıkların

Akşamında bir fırtınaya kapılmış

Ayrı diyarlara savrulmuş 

Yürekler acısını sonuna kadar yaşayacak

Ne kalem yazar dizeleri belki kör, belki defter sağır

Aşkın şiirine son sözü yazmaya hangi şairin 

Yüreği dayanır

Belki de bu yüzden aşklarım hep yarım kalır... 

    ...

Adalet denildi mi gelir akıla para 

Günlerce ah ederiz yana yana 

İçim yanar gördüğüm her adaletsiz anda 

Başımı alıp gidesim var mezara 

...

Burası böyle bir yer alışılmış susmaya 

Sadece bekledik gelir diye her şey göz kapaklarımızda 

Gözümüz, yaşadığımız günlerin şükür duasında.

Kestik umudu, adaletten mucize gibi gelir  insanlara 

...

Ay doğmadan kavuşalım huzura 

Sevinmesinler içimiz kanadıkça 

Yangınımı hissetsin düşmanım da 

Umudum bakıp kalmasın parmak aralarında .

© ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

Yürü yürüyebildiğince. 

Gözlerinin görebildiği kadarsın,

Saatlerce dalıp dalıp, baksan bile.

Aklının alabildiği kadarsın,

Düşün düşün nafile.

Aç ellerini göğe, 

Bak bakalım var mı sonu?

Doldurup kalbinden diline, dökülenler kadarsın

Değil cevabım, çok şükür. 

Ben miyim olan yada hikaye.

Avuçlarımı saran çizgiler.

Neden derinine yalnız ve kendi halinde.

Uzak mı bedenim olana, yalana, herşeye.

Kavrayışa, nedensiz bağlanışa.

Bulamadıkça, kilometrelerce arayışa.

Temiz bir su gibi , sınırsızca dalışa.

Nedir bende olan sende olan.

Nedir aranılan, her bulunduğunda yenisine koşulan.

Tatmin olmakla tamahkârlık arası geçişler.

Yada arkaya gizlenmiş bir avuç yalan.

Demiştin?

İşte bunu sen gittikten,

Sonra cevaplaya bildim.

Bazen acı çekerlermiş,

Bazen ağlar,

Bazen de gülmek isterlermiş,

Fakat sadece isterlermiş.

Hani bambaşka birşey kalmak,

Sen yeni limanlardayken,

Eski bir limanda gelirsin diye bakmak.

Öylesine çaresiz,

Öylesine hevessiz işte...

Derin sular durgun olurlar dedi içinden 

Sonra çekildi bu suların derinliğine, 

kayboldu içinde. 

Bir nefes yetecek gibiydi kurtulmasına, 

ya da sadece bir parça ses...

Durgunluğun beyaz çarşafını yırtacak bir güç bekledi 

süzülürken derinliğin içinde. 

Gece oldu, su daha da soğudu 

süzülmüyor gibiydi ama artık 

suya karışmış, ondan olmuş gibiydi. 

Derinlik onu kabul etmiş, 

kendinden etmişti sanki 

beklediği  ses ya da bir nefes, gelmedi. 

Su damlaları değiyordu yüzüne 

ya da gözyaşlarıydı ayırt edemedi. 

Çok karanlıktı etraf 

göz kamaştıran aydınlık gitmiş, 

suyun sakinliğinin huzuru kaybolmuştu. 

Korkmuyordu sadece artık derinlikten

ona, sığınıyordu.

Bir kabullenişin huzuru vardı o durgunluğun içinde. 

Derin sular durgun olurlar 

ama derinliğinde bir can süzülür sanki her zaman...

                                                               “Hansa”

Sana yalvardığım onca yakarmalarımı taşlaşsaydımda, diyemeseydim

Sana olan duygularımı taşlaştırsaydımda, girmeseydin geceleri rüyama

Sana bakan gözlerimi taşlaştırsaydımda, görmeseydi okyanusun derinliğine inen gözlerini  

Ah taşlaştırabiseydimde hatırlamasaydım seni,tanımasaydım seni

Niye çünkü sen gidiyorsun

Bir an olsun zaman dursun 

Niye çünkü beni sevmiyorsun

Bu gün hayatımın son günü olsun

Bundan gayrı yaşamak haram bana

Hadi tut ellerimi sevdiğim 

Anca seninleyken atar yüreğim

Birlikte güler geçeriz acılara

Açalım tertemiz bir sayfa 

Yazalım şarkılar ebedi aşka... 

Şimşekler aydınlatıyordu geceyi

Duyulan tek şeydi yağmurun sesi

Bir sis tabakası örtmüştü şehri

Esen rüzgâr soğuk ve sertti

İşte böyleydi hazanın karamsar resmi

Hüzün doldurmuştu doğanın paletini

Kasımın on yedisiydi

Bir odanın lambası yanıyordu

Oturuyordu içeride bir kız çocuğu

Küçük kız Tanrı'yla beraber ağlıyordu

Bulaşmıştı üzerine hazanın en hüzünlü tonu

Portresindeki tek renkti solgun bir turuncu

Ruhuysa hazanın kendisinden bile kuru

Kasımın on yedisiydi

Yerde on yedi yaprak vardı

Ağacın tüm dalları çırılçıplaktı

Bu soğuk gecede hissediyordu yalnızlığı

Baktığı her parçasında arıyordu yapraklarını

Güzelliğinin mimarı terk etmişti dallarını

Tek başına atlatmak zorundaydı kara kışı

Kasımın on yedisiydi

Sokaktaki bütün odalar zifiriydi

Çınlarken rüzgârın uğultulu melodisi

Akreple yelkovan durmadan ilerletti saati

Takvimin yaprakları birer birer eksildi

Yaşam rayında yol aldı zaman treni

Küçük bir kız çocuğuna kesmişti son biletini

Kasımın on yedisiydi

Bir odadan lambanın ışığı yükseliyordu

Masanın başındaki kadın kalemi tutuyordu

Kasımda doğdu ve hiç tanımadı umudu

Bu mevsimde umut hiç olmadığı kadar kuru

İzledi penceresinden akıp giden suyu

Şimdi yağmur onun en yakın dostu

Kasımın on yedisiydi

Yine çıplaktı sokağın yaşlı ağacı

Kadim arkadaşı yalnızlık yanındaydı

Bir zamanlar yemyeşil güzel yaprakları vardı

Dönüştüğü bu şeyse çirkin bir odun parçasıydı

Tanrı'yla beraber ağladı sokağın yaslı ağacı

Bir daha görmemeyi diledi ilkbaharı

Kasımın on yedisiydi

Yerde on yedi yaprak duruyordu

On altısı ölü, on yedincisi kuruydu

Esti rüzgâr hazanın en acımasız çocuğu

On yedinci yaprak kadının camına vurdu

Işıkları yanan odanın içi bomboştu

Ve etrafta odanın sahibinden başka kimse yoktu

17 Kasım 2021

Biz istiyoruz adelet 

Onlar diyor ki, sus olacak cehalet 

Başını eğme sessiz kalma diyoruz hep

Onlar diyor ki göz yumacağız heder et 

Genç yaşta kızlar ölüyor sokakta diyoruz Millet diyor ki kız başına ne işi var

Olsun sonu sefalet 

Erkekleri adam gibi yetiştirin bari

Balta gibi kesen olmasın diyoruz 

Onlar diyor ki erkek her şeyi yapar

Erkeğin doğa el üstünde tutar

Kadınların yaşam hayatından keser bilet

Bunun adı düpedüz cinayet

Kadınların hayallerini çalmasaydınız Erkeğin eline vermezdi kaderini

Güçlü olurdu göz yummazdı yerle bir ederdi

Sevmeyeni havale et 

Sen kendine yetersin sadece dua et 

Gökyüzünden yağmurlar indiğinde Temizlenecek onlar sabret 

Alacak toprak kusacak onları

Sen onları o zaman farket 

Bak nasıl da 

Benzeyecek iblisten yaratığa sen görme onları gözlerine perde çek 

© ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ / ➥☸

08.08.2021

01.28

Yanarak içersen beni hatırla

Bir işi yapmadan düşün ah’rini

Aklından göçersen beni hatırla 

Kim suçlu anlarsın bakarsan düne 

Doğruyu eğriltmek kimin haddine

Kişi kendi eder, yine kendine 

Ektiğin biçersen beni hatırla

Verilen sözleri yabana atma

Hak divan var elbet, bunu unutma 

Elbet sen de bir gün seversin amma

Firaktan geçersen beni hatırla 

Kıymetim bilirsin, belki geç olur

Geriye dönmek de sana güç olur

Altın dediklerin bir gün saç olur

Yanlışı seçersen beni hatırla 

Bir rüzgarın kanadına takılarak aşarsın gerçeği

Kimi sevdiğini ya da sevmediğini. 

Kırık bir kol gibi acıtır yüreğini 

Batar sancısı göğsüne 

Aşık oldum sanarsın önceleri

Kimliği belirsiz bir serencamda kalırsın

Doğru ya da yanlış baştan yazar kendini 

Beyhude bir çabayla yol alırsın 

Ruhunda nice yiğitlere taş çıkartan gücünle

Meydan okumanın anlamsızlığına saplanırsın

Karanlık sarar yüreğini

Kendi yüreğinin yedi kat dibine boylar kalırsın

Seni, kendi karanlığından kurtarabilecek bir şey var mı sanırsın?

      ...

Beni yüreğinde hisset 

Belki aramızda mesafe var belki bir zaman,

Yüreklerimizde yetiştirdikce sevgi tomurcuklarını ne yollar kalır ne gecen zaman.

Bir gülüşüne sığdırdım hayatımı,

Ellerimde büyüttüm bana emanet ettiğin sevdamı

Seni çiçeklerin yapraklarını sayarak aramadım sığdırmadım bir yaprağa merhamet kokan adamımı.

...

Dünya telaşı değil bizi birbirimizden götüren 

Aşkımız kıyımıza vurmasıdır bizi dinlendiren 

Diyar diyar gezmek değil yüreğinde hissetmektir sevgiyi yetiştiren 

Ne bir sigara ne bir zararlı bir şey dertlendiren,

Sayfa sayfa okudukça seni özlemem kederlendiren.

©ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

03.06.2021

15.04

Belki elimizde bir gül ile gidebilirdik sevdiğimize,

Sehadetimiz gitti göz yaşları ile ellerine.

Sevdiklerinizin elleri yüreği yerine,

Silahlar bombalar aldı içine.

Ayaklarımız yollara değil! karlı dağlara bastı, engel tanımadı düşmanı bozgun etmeye.

Dünya telaşıyla iş arıyor veya boş boş geziyor olabilirdik,

Rabbimiz aldı bizi sığınağına geçirdi güzel mevkiye.

Sevdiklerimiz üzülürken orada Rabbimiz cennetin kokusunu bahsetti bizlere 

Dökülmesin bir damla göz yaşınız! kuruttuk biz düşmanların mermilerle 

Benim milletim üzülmesin bayrak inmedi Türk'ün askeri ölmedi 

Bir hilal indi gökten rabbimim cenneti verdi.

© ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ / ➥☸

06.06.2021

16.03

              ...

Gurbetlik çekmek gibi zordur sevmek. Bahar gibi cıvıl cıvıl yaz kadar sıcaklık ararsın. Dağları da delsen deli divane de olsan seni bekleyen sadece kıştır. Bir gün olur geceler, gayretler en çokta kalbin hesap sorar senden birde inci inci dökülen gözyaşların her şeyini sığdırdığın yastığın bile hesap sorar senden.

...

Düşsen de Mecnun gibi yollara, rüzgar esintisin de duyguların sel olsa da bir gün yok olursun onun çapında. Ömrün yetmez bir insanın egosunu okşamaya. Tatlı bir dil sana köşk kurmuş gibi koysa dünyana, uyan artık! Düşürür kara sevda yollara. Bir kez yakalandı mı insan ondan güçsüzü yoktur aslında, şurası vardır ki bazıları güçlü olur devam eder yoluna. Bazıları harap eder arar sevgiyi sokaklarda. Helal yollardan seveni buyur et yüreğine, ocağına. Rabbim helal eylemişse zaten bil ki güzel çiçekler açtığında, umut değilde gerçekten var olacağına inanırsan yaz yağmuru gibi serinletir yanan geçen zamanlara.

    © ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

        17.03.2021

12.42

Sana yazın güzellikleri gibi gelirken kendime kış oldum 

Sonbaharda dökülürken yapraklar

nağme nağme dokundu yüreğime meçhul oldum 

Hayatımın yapbozunu sorgularken senin hayatının parçası oldum 

Kapılırken aşka bir cümlede lal oldum 

Aşkımı şiirlerimle büyütürken terketmenle yutkundum 

Hayalimde çizerken hayatımızı 

Seccademe varırken ellerim, bir kaç damla duamla sordum.

bu kadar masum severken neden  kalbime sundun 

Sonra dedim ki kalbime sen sus! Rabbim her şeyi bilendir imtihan için koyuldum. 

Seccademde dua ederken senin için açtığım ellerimi kaldırırken semaya, aşkımı Allah'a akan göz yaşımda sundum.

Tek duam vardı senin için

helalim olmayanın sevgisini kalbime Verme, nasip etme haram sevdaya durdur kalbimi ben nefsime koştum.

senin için açtığım avucumda göz yaşlarım dururken o zaman vazgeçtim  yoluma koyuldum.

© ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

            4.07.2021

20.06

...

Yapılan emekler yıkılırken bombayla 

Küçük yürekler Oyun yerine ailesinin başında ölümü izliyorsa 

Yağmur yerine mermi yağıyorsa 

hayatı sıkıştırıyoruz küçücük kanlı duygulara 

...

Onlar açken nasıl tok yatarım yatağa 

Vicdansızların ellerine onları bırakma 

Senden başka sığınacak kimse yok fani dünya da 

Sessiz kalınmasın göç eden canlara 

...

Allah'ım zalimleri ayakta bırakma 

Mescidi aksayı yaktılar onları yaptıklarıyla koyma 

Çaremiz yok dua etmekten başka yaradana

Doldurulmaya çalışılıyor eller kanlı duygularla 

©ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

07.07.2021

16.58

...

Garip kaldım bu hayatın serüveninde 

Hançer yedim iyiliğimle

İnsan oğlu işte nankörleşir çok görünce 

Neredesin ey merhamet yoksun kaldık senin bedenine 

...

Yetim kaldım her şey yerli yerinde

Aldı gitti hayat beni geri vermedi de 

Garipsedim bu yetimliğin şiirini de 

Neredesin ey merhamet yoksun kaldık senin şefkatine 

...

Şarkılar mırıldanmaya başlıyor kulağımın dibinde 

Sille'dir bu aglayisim kendime 

Kara bulutlar çökecek kötü kişilere 

Neredesin ey merhamet yoksun kaldık garipsedik seni de 

ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ / ➥☸

...

Yaralarım sürekli kanıyor Mecnun gibi hasretim yollarda 

aşkımla bir başıma kaldığımda, 

Hançer yerini aldığında...

Sığmıyorsun suskunluğuma.

...

Leyla oldum senin serabında 

Köz köz oldum hayal kırıklığına uğradığımda

Soğukta bile yana yana  kavrulduğumda 

Bitap oldum olmayan kollarında 

...

Özledim sarılsam sana dünyayı kucaklamışcasına

Şiirlerim de son nefesini veriyor her yazdığımda 

Bozuk plak gibi mürekkebim yazıyor, çok özledim Leyla oldum senin olmadığın her bir anda.

                      05.07.2021

                 10.50

                ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

Neden gözünün kenarında duran bir damla düşüp yok olamaz?

Canı bu kadar yanarken neden iç çeke çeke ağlayamaz ki?

Halbuki bir ağlasa kalbinin içinde oluşan bütün yükü kalkacak.

Halbuki bir ağlasa derin bir nefes alıp oh çekecek.

Ama olmuyor gözünden o tek damla düşmüyor.

Gözleri doluyor, içi doluyor ama ağlayamıyor.

Yüreğinin acısı öyle büyükki bütün vücudunu kaplamış içinde yaşıyor.

Gözler ise sırasını gelmesini bekliyor.

Hal diline gücünü yetirecek

Ne söylesem bir tercüme

Sözümün vardığı yer sensin, sende durak

Ama karşılaşsak sen beni bilmezsin ben seni

Yoğun duygu seli bendeki hüzün

Sendeki aşk

Ötekinde muğlak

Rengarenk sicim sarmalı düşünsen;

Birbirine kör, ama beraberce yol almalı

Söz, yazıda ve seste aynı         

Beyin mi, ruh mu kaynağı

Tohum, yumurta gibi iklimlenen

Devasa, çoğu ölecek, birazı yeşerecek

Ve o ölümü yenecek!

Ellerimin arasında bir hayat var

Onunla ne yapacağımı bilmediğim bir hayat

Ondan ne istediğimi bilmediğim

Onun ne anlama geldiğini bile çözemediğim

Kocaman ve karmaşık bir hayat

O bana anlam veremiyor

Bense onu tanımıyorum bile

Hayat benim hayatım olsa da

Onunla bağ kuramıyorum

Bir aynanın önünde duruyorum

Bir yabancıya bakıyorum

Ben kimim 

Ya da ben bir kişi miyim

Bilmiyorum

Ellerimde kocaman ve karmaşık bir hayat

Karşımda yaşı itibarıyla yetişkin bir kadın

Fakat içimde dünyadan korkan

Küçük bir kız çocuğunu tutuyorum

Ona korkmamasını söylüyorum

Bunu söylerken bile titriyor bedenim

Afallıyor kelimelerim, hızlıca çarpıyor kalbim

Korkuyorum

Dünya gerçekten de kocaman bir yermiş

Bense küçücüğüm

Öyle küçücüğüm ki karınca yanımda dev gibi kalır

Karınca tembellik nedir bilmez

Yaşadığı sürece çalışır, çok iş başarır 

Bense bir kaya gibi duruyorum

Hayatın akışı bile harekete geçiremiyor beni

Akıntıya dahi kapılamıyorum

Bedenen buradayım, varım

Ama hiçlikten fazlası değilim

Burada olmak istemiyorum

Yok olmak istemesem de

Hiç var olmamış olmayı diliyorum 

Yok olmak da bir noktada iz bırakmaktır

Ben esamem bile okunmasın istiyorum

Durduğum yerde göğe bakıyorum

Güneş'le Ay'a, bulutlarla yıldızlarla

Dakikalarca izliyorum

Çoğu zaman tek isteğim göğü izlemek oluyor

Göğün yüzü güzel, yerin yüzüne bakılmıyor 

Yıldızlar yukarıda parlıyor

Ben aşağıda karanlığın içine hapisim

Kendimin gölgesinde duruyorum

Herkes ellerimden tutmaya çalışıyor

Arkamdan iteklemeyi deniyorlar

Beni kendimin gölgesinden çıkarmak istiyorlar

Yerimden kımıldamıyorum

Kımıldayamıyorum

Kendimin dibinde çürümeyi diliyorum

Var olmak gibi bir hata yaptım

Fikrimin sorulmayarak getirildiğim bu dünyada

Sahip olduğum tek fikir bu:

Kendi gölgemde durmak istiyorum

Gölgeler serin olur ama burası sıcak

Burası güvenli

Burası ıssız

Burası iyi

Böyle hayat geçmez biliyorum

Ama hayat nasıl geçer 

İşte onu da bilmiyorum

Düşünceler izbe ve bulanık,

Sabahların selamı uzun kavakların dibinde

Bahar dediğimiz de gri buluttur artık.

Gölgesi bile Ülkeme kâdir olan Atam,

Nice zamandır uyuduğun uykun bile

Yaşayanın düşünde,

Gaflet dediğimiz tek dişi kalmış canavar,

Bir sen var ki, senden öte,

Şu gençliğin içinde….

Kimi mutlu 

Kimi mutsuzdur dünyada

Kimi ağlar

Kimi güler bu dünyada

İşte insanlardaki farklılık budur

Kimi iyi

Kimi kötüdür 

Bu dünyada

İşte insanlardaki farklılığın hepsi budur

Kimi dertli

Kimi ise iyidir bu dünyada

Ama yinede

Bu hayat yaşanmaya değer

Karanlık dar sokaklardan geçiyor bir gölge

Peşinde birileri elleri ensesinde

Çamurlara bulanmış toplanmış eteğinde

Eksik bir parça, bir yaranın üstünde deva olmuş derde

Alaca bir karanlık çöktü geceye

Gölgenin mi yüreği daha sisli yoksa bu gece

Arkasına bakmadan kaçıyor aklındaki derde

Gecenin ucunda ama gecesiz bir saye 

Şeffaf bir hayal varlığına ibare

Onu görenler de var hem deva da hem dertte 

Bazen bir etek parçası, bazen bir dua dilinde 

Mutlaka dokunmuştur hem safaya hem merveye

Yolda gördüm dolu dizgin koşan bir gölge 

Hem benden bir parça hem de bir saye 

Hem acı verir bedene 

Hem de deva olur binbir türlü derde 

Sır aşikardır aslında gecenin kendisinde 

Gece bedenin, gölge ise yürekte...

                                                                   "Hansa"

Çaresizliğimden korktum. 

Kimsesizliğime alıştım, 

Zaten doğduğumdan beri yalnızım. 

Kimi seviyor kalp ,kimi seviyor? 

Acısı yalan değil geçmiyor

Kimi biliyor kalp kimi unutamıyorsa

Onu gerçek aşk sanıyor. 

Umutsuz aşklar batan gemiler gibidir, 

Yalnız kaptanlar onu terk etmez

Kurtulma ihtimali olmağından

Denizin dibi yeni yurdu olur. 

Şimdi bana uzak liman

Gitmezsem unutamam 

Yaralarımı sarmadan yaşayamam... 

ateşe kandı suyun serinliğiyle .

Güneş yanığıydı izleri  ,yolunu kaybetmiş balıklar 

doğanın açığı değil aklın son noktası ya da 

bir kuşun kanadında yıldırım ışıkları 

yeni dünyalar , aynı dünyanın okyanuslarında 

rotalar  , Haritalar...

yeni başlangıçlar  

kendi kendini kaybeden  eşikler 

buğulu bir bakış gibi karanfillerin sesleri 

herkesin aklını çeldi.

geniş bir düzlükte , uçurum bekçileri 

denizden gelen yıldızlara geçit verdi.

şiir gibi yüzü olan şarkılar 

arılara teslim edildi .

ara sayfalara sıkıştırılan yaşlı mürekkep balıkları

usulca terk etti perili öyküleri .

insanlara yeni düşler yeni aşklar 

hediye etti rüzgar .

bir sürü saflık verdi dünyaya 

kimine acı denk geldi gökyüzünden yağmurla 

kimine mutluluğun en alası güneşle 

doğanın çığlığını duymadan 

küstürdüler dört yana açılan karanfili...

Onca kalabalık. 

Sanki tek;

Sessiz benmişim gibi...

Zaman durmuş da,

Bi ben etrafıma bakıyorum.

Bir yanım kayıpmış da;

O yanımı arıyorum...

Arayıp da bulamamak,

Bulup da kaybetmek.

Bir karmaşa,

İçinde ben...

Yoksa biz miyiz zamanı bekleyen...

Beklemek çözüm müdür,

Yoksa bekledim demek için mi bekleriz...

Bir şeyleri yapmış olmak için mi yaparız,

Yoksa içimizden geldiği için mi...

Açtım gözümü bu sabah

Gökyüzünde dans eden kuşların

Solgun bakışlarını gördüm

Kediler bile bir başka yorgundu

Gülümseyen yüzlere ne oldu?

Oyun oynayan çocuklar nerede?

Nerede yeni filizlenmiş

Tomurcuk çiçeklerim?

Güzün ağırlığı mı sardı her yanı?

Yoksa gece ortasında sallanan kentimin 

Omuzlarındaki yük mü ağırdı?

Nedendi bu matem?

Kaybedilene mi?

Zaten hiç gelmeyene miydi?

Ne idi böylesine

Yürekleri yorgun düşüren?

Alara Nazar

Yalnızlık nedir bilmiyorum sen geldiğinde 

Gönlüme çare yerine 

Ateş olup kül etmişsin nedensizce 

Anılarımız canımı yakıyor gözümün önüne geldikçe

...

Doğarken güneş her güne

Benim üstüme yorgan örttü uyuttu gözlerimi de 

Köklerimiz sarılsın birbirimize 

Kalmayalım takvimin bittiği karanlık köşede

..

Savaşıyorum bilmeden sebepsizce 

Düştüm kalkamadım kalmamış etrafımda kimse 

Ben seni yüceltirken kendimde 

Sen sevgiyi bilmeyenmişsin.

©ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

0.20 / 23.05

15.07.2021 //19.08.2021

Gördün mü

Böyle bir bahane...

Acı da olsa!

Tatlı da olsa!

Kahve Bahane...

İkimizde Firari

İçimizde bir Virane

Aramızda bir kahvelik mesafe

Kahve Bahane...

Kırk Yıllık hatır değil!

Yaşamın en özel anında

Ömürlük Dostluğun Telvesinde

Kahve Bahane...

....

Beni yaratan elbet yolumu gösterir. 

Hayat beni güçsüz bıraksa da...

Gelen giden darbe vursa da...

Sevenlerim bir bir yok olsa da...

Tüm kapılar yüzüme kapanıp kilit de vurulsa...

Beni yaratan yolumu gösterir.

Hasretimden pare pare yansam da 

Çaresizce ağlasam da, 

Her şeyin sonu gelmiş gibi sansam da... 

Kelimelerim Lal olsa da...

Beni yaratan yolumu gösterir.

Beni yaratan şifasını da verir.

Karanlık günleri aydınlığa da çevirir.

Yağmurlu günü sele de çevir.  

ŞᎥᎥᏒᎮᏋᏒᎥᏕᎥ          / ➥☸

Depresyon dedik kapandım odalara Allah'ım 

Eksik kaldı bu dört duvarda bir yanım

Mahkum etmeseydik içimize 

En saf haliydi yarınlarım 

...

Yolda yürürken takıldım apansızım

Ukte kaldıysak içimizde mektuplaşalım 

Vedalar yakışmadı bize 

Artık yanmaya ramak kaldım 

Hayallere aldanmadan,

Kendini bile anlamadan 

Geçiyor zaman. 

Grilik bulmuşsun tozlu raflardan,

Dilek tutup medet ummuşsun yıldızlardan,

Yürümüşsün yine de güzellikler sokağından,

Bakmışmışsın vitrinlerine yalandan

Başını çevir bir bak, su gibi geçiyor zaman.

Yıllar birbirini kovalamış,

Yaş son demlerine varmış,

Pişmanlıklar yüzünde çizgi olarak kalmış,

Bazı şeyler için çok geç kalınmış,

Kum tanesi bitmiş ve durmuş zaman. 

Boşluktan dökülüyorum derine.
Bir kelime adına varım yokluk evreninde.
Yaşamak için çok genç yaşım.
Kelimelerim kendini zor tutuyor
İki dudak arasında.
Ve öyle zamanlar oluyor,
Zaman dahi bihaber kalıyor varlığından.
Düşüncelerim zihnimde
Bağımsızlık savaşı veriyor.
Hepsi soluklarından zincirli duvarlara
Onlarda yenemiyor kendini.
Yine öyle zamanlar oluyor
Ki zaman bilincimde hep silik,
Kanım damarlarımı parçalıyor.
Bu bedene sığamıyor içimde ki ben.
Soruyorum kendime;
Aynada görünen miyim gerçekte ben,
Yoksa şu içimdeki kasvetli fırtına mı?
Küçük siyah bir nokta gibi
İğreti kalıyorum kalabalıklar arasında.
Ne evren içinde barındırabiliyor
Ne de yaşamı savunmak adına
Bir kelime söyleyebiliyor dilim.