Sabah Kusmuğu

Yine rüzgarında savrulduğum bir sabah
Okunmuş kitaplarım dünden daha küstah.
Düşüncelerinden kaçan insanlar var
Uyandıklarına pişmanlar
Rüyalardan kaçamaz insan.
Alıyor beni savuruyor zihnimin içindeki dalgalar
Nerede duracak, hangi sahile vuracak beni bu sefer
Korkuyorum bazen kendimden
Seçimlerimden
Sebepsizliklerimden
Yorgunum bazen her şeyden.
Sıcak bir kuma uzanmışım
Kum bana yabancı
Kum bana düşman
Güneş bana tutuk
Güneş bana hapis.
Şarkı tutuyorum dilime
Sürekli mırıldanıyorum
Yanımdan geçenler, bana çarpanlar
Eğilip dinliyor ne söylüyorum diye
Meraklarını gidermiyorum
İçimden sessiz harflerle söylüyorum
Birisi beni dinlemeye heveslenince.
Sevdiğim şairleri kimler kırdı
Benim gibi
Eş dosttan aldığımız yaraların yanında
Bir de üstüne kendimize açtığımız yaralar var
Fazla güvenin ve sınır çizememenin
Bizlere getirisi avamlığın içinde kendini bulmaktır
İnsan bazen de sivri olmalı
Köşelerine çarpıp yok etmeli zehirli düşünceleri.
Yırttım artık her şeyi
Yok ettim içimdeki kelimeleri
Hak etmeyene yok artık sözlerin sevgisi.
Benim sadece kitaplarım var
Bunlarla büyüdüm ben
Kendimi büyüttüm
Sokaklarda bunlarla avundum.
Boynum hep bir eğik kitaba
Kutsalını aramadım
Yol gösterenini aramadım
Ben yazanın zihnine girmeyi hedefledim
Başka bir evrene girmek
Şuanı unutmak istedim
Ondandır,
Kitaplarla büyüdüğümdendir
Sözler beni öldürür
Ucuz kelimelere katlanamadığımın sebebidir
Kitapların dünyasından gelmemdir
Hep övünç duyduğum şey.
Dışarısı gri,
Sokaklar pejmürde,
İnsanlar nobran.
Tepkiniz nedir?






