Sakin Sakin

SAKİN SAKİN Oturuyordu sakin sakin arkadaşıyla şakalaşıyordu

Ses geldi yandan irkildi

Beklemiyordu sert çıkışı

Az önce o da çok gülüp neşelenmişti başkalarıyla  … Kişiye  göre değişiyordu demek konuşma zamanı ve konuşmaya tepkisi … Belli ki  başkası karar veriyordu  kimin ve neyin nasıl ne zaman konuşacağına, güleceğine;onun Özgür ruhu kavrayamamıştı henüz bunu…

Belki sahte iltifat ve kafa sallamalara inanmış ya da inanmak istemişti …

Sade olmalı insan..Yalın ve anlaşılır .. Oynamamak lazım kendin olmak lazım diye mırıldandı alçak bir sesle … Kırdığın kalp büründüğün kalıp için değer miydi diye iç çekti?Oysa anlayan olmamıştı ,herkes her şey olduğu gibi devam edecek işte diye önündeki çayı karıştırmaya devam etti…Söyleyen söylediğiyle zaten çok mutluydu…

Belhi/ Ayşe Atlı