Saksıda Çiçeği
yaşanılacak ihtimalleri gören göz ile tersledim
şimdi yaşanmasına izin verilmeyen olasılıkların ayak sesleri usumu zorlar
ben kahve demlerim, acısından.
saksısında arada bir suladığı çiçek olmayı dilerdim
kök salmayı yeğlerdim sabitce
tanık olmak isterdim her anına
ama insanım,
değişkenim, kök salamam
var olamam uzun süre hareketsiz.
ne yakın ne uzağında şimdi
ara renklerin yolunda
var olmak isteyenin isteğiyle
yok olmak isteyenin mesafesiyle
yolda yazgısını çizdiği bir halde
kaskatıyım, çakılıyım yeryüzüne.
izlemekteyim
sevmelerdeyim çıldırasıya.
anlamazlar dilimi
nefes alışımı
benliğimi
var oluşumunun her zerresine yabancılar
irinli zihinlerinde belki de kendilerinden korkuları.
herkes iskeletini kendine taşır
benim kalbim sevince ritmini şaşırır
kalk gidelim buradan kendim
bu şiir haddini bilmez
yanlış yollara, kalplere, gözlere, duygulara karışır.
Tepkiniz nedir?