Saksıda Çiçeği

yaşanılacak ihtimalleri gören göz ile tersledim

şimdi yaşanmasına izin verilmeyen olasılıkların ayak sesleri usumu zorlar

ben kahve demlerim, acısından.

saksısında arada bir suladığı çiçek olmayı dilerdim

kök salmayı yeğlerdim sabitce

tanık olmak isterdim her anına

ama insanım,

değişkenim, kök salamam

var olamam uzun süre hareketsiz.

ne yakın ne uzağında şimdi

ara renklerin yolunda

var olmak isteyenin isteğiyle

yok olmak isteyenin mesafesiyle

yolda yazgısını çizdiği bir halde

kaskatıyım, çakılıyım yeryüzüne.

izlemekteyim

sevmelerdeyim çıldırasıya.

anlamazlar dilimi

nefes alışımı

benliğimi

var oluşumunun her zerresine yabancılar

irinli zihinlerinde belki de kendilerinden korkuları.

herkes iskeletini kendine taşır

benim kalbim sevince ritmini şaşırır

kalk gidelim buradan kendim

bu şiir haddini bilmez

yanlış yollara, kalplere, gözlere, duygulara karışır.