ŞİFA

ŞİFA

“Yazmak iyi geliyor bana” diye mırıldandı …Ve ard arda devam etti zihnindeki cümleler…

  Derin bir nefes aldı …

Avni’nin şiirini içten içe mırıldanmaya başladı :”

Hiç kimse yok kimsesiz

Herkesin var bir kimsesi

Ben bugün kimsesiz kaldım

Ey kimsesizler kimsesi …

Kimse aradığım yollarda

Kimsesizlik kimsem oldu

Dinsin artık hicranın cana

Kimse aradığım yollar

Kimsesiz kimselerle doldu …”

Avni

Yaptığının önemi yok para kazanmıyorsan,

Yorulmanın karşıda yansıması  yok ,ona maddi  menfaat sağlamıyorsa;

Arkadaşlığın önemi yok eskisi gibi onun işini görmüyorsan,

Başarmanın önemi yok onun kabullendiği okul ya da mesleğin yoksa …

Var elbet popüler kültürde karşılığı üsten bakmanın

Var elbet karşılığı “ye kürküm ye  “ilkesinin diye kendi kendine söylenip durdu…

Yanındakiler :

“Bir şey mi dedin ?”

diye bir kaç kez seslendiler …

Bu kez o umursamadı…

Kimi yemeği daha çabuk hazırlamasını  bekliyordu ondan ,

kimi akşama arkadaşıyla sözleşmişti ona yetişme çabasındaydı… Kimi bilgisayarın başında kendini kaptırmış oyun oynuyordu …

Suyun sesi dinginlik verirdi ya …

Akan suyla konuşmaya başladı …

Nasıl olsa Yaradan suya büyük bir değer atfetmişti o geldi aklına …”Yazmak şifadır ,yazmak iyi geliyor bana Donkişot gibi sosyolojiyle savaşmanın anlamı yok “diye

tebessüm etti derinden…

Herkese kalbindeki güzelliklere kavuşmasını diledi içten içe…

Bir süre sonra yapmaktan zevk aldığı ruhuna iyi gelen işe koyuldu usulca…

Ayşe Atlı/ Belhi