Son Gün

Şu kıldan ince köprüde yürüyorken sendeleyerek, Senin gözün vardı başkalarının cennetlerinde. 

Derim kendime " yaşanmışlar ve yaşanacaklarla sınar sabrını"

Sabahlar semalardayken sükuneti sahiplen sadece.

İstemem kimse yürütmesin üzerimden şanını.

 Günlerimin dünlere dönüştüğü gün düşlerim gençliği.

Güneşin her tahtına vedasında sayfaların karanlık bir sese kulak verdiği,

 Bir bir boşlukta boğulan bir ben buldum , baka kaldım karanlıkta kör oldum.

Öfke krizlerine dayanamayıp sayfaları uyutur oldum.

Feda ettiğimse birkaç satırlık şiirlerdi.

Feda ettiğimse neticede bir avuç gençliğimdi.

Bir özgürlük ateşi doğdu , asırlara ve nesillere taşan.

Sırf külleri bile boğardı tüm hainleri ve düşmanları.

 Babaların onurları için yaşayan oğulları,

Çaldıkları umutları ve güçlü silahları vardı.

 Yine de tüm çabalarımızın meyvesini yiyebiliriz.

Büyük bir ağacın serin gölgesinde huzuru bulabiliriz.

"Çünkü kaderi bile almış olsak da karşımıza, İlerlemeye devam etmeliyiz"

Dediğim anlar yalancı mı çıkaracak beni?

Zamana emanet bu metanet ayakta tutuyor gibi beni.

 Tüm anlamlar bir melodi kadar basitmiş.

Bazı kağıtlar kanlara bedelmiş.

Bir zamanlar o bir zamanlara zincirlenmiş.

 "mış" ve "miş" lere gerek duymamayı öğreten hayat ne getirdi peki?

Yalnız geçen gecelere hükmeden , karanlık bir geleceğimin hayali.

Büyüklerimin masallarında duymuştum .

Gerçekten değecek düşlerin bekçisiymiş.

Senelerimin katiliyim , hangi ölüyü diriltmiş tanrı.

Şimdi hangi öğüt bu bataklıktan çekip çıkarabilir beni.

Tüm karamsarlığımı bu uzun yolun başında yoldaş bellerim.

Zira öyle dizeler dökülürdü ki kalemin dilinde titrerdi ellerim.

Tanımlanamayan hislere bir tercüman değil belki,

 Ama her pes edişin eşiğinden geri çekilişim.

Bu demektir ki canımı zamana emanet etmişim.

 Şapşal bu çocuktum , onun ellerinde yetişmişim.

Serpildikçe anlamışım kaçınılmaz bir serbestlikle düşmekteymişim.

 Bir günü daha gömerken tabutunun üzerindeki yatağımda nasıl mutlu bir düş görebilirim?

Ensemde soluyan ölümün bıçaklarını sayabiliyorken takvim yapraklarında,

Ya da görüyorken yüzümde solan yaşamı parça parça.

Zaten tanrıcıkların ördüğü ağlar yaşatıyorken ucu ucuna.

 Ramak kalmışken sokakların ceset kusmasına.

Gülüme düşkünüm kalan az zamanda.

Kurtarın onu.

Kurtarın gülümü.

Kurtarın , en sert cenklerin meydanlarından bile daha kızıl gülümü.

Bu , belkide tek arzusu bu olan şairin son günü.