SON TUTACAK (ÖLMEDEN ÖNCE)

İnsanın bile isteye ölümü seçmesi…. Ondan önceki son çıkış… Ne kadar kötüyse de hayat…

Dipsiz bir kuyuda ilerliyorsun, elalem silinivermiş, bir dakika sonrana uzanmaya enerjin yok. Güvendiğin dağlar yok arkanda. Aslında arkanda hiçbir kimse hiçbir şey yok. Neye tükendin, seni yıkan en son damla neydi unuttun. Sadece bitirmek istiyorsun.

Kolayı seçmek içgüdüsel olanı. Her türlü varlığa aşık insanların ufacık bir zahmet çekmeyi kaldıramadıkları dünyada yaşıyoruz. Sadece almayı bilmek insanı zayıf düşürür. Gel vermeyi öğrenelim.

Kendine vermeyi.

Sen değerli bir varlıksın. Bu değeri başkaları “Aferin” diyerek vermesini bekleme. Sen kendine söyle. Bu dünyaya gelmek tercihin değildi. Aileni seçmek iradi değildi. Varlıklı bir ailenin muhtaçsız evladı olsan bile ruh donanımın eksilerle yaratılabilir. O ruhu dünyada yükseltmek, öteye geçmeye yeni bir doğuma hazırlamamız gerekiyor. İŞTE ARTIK SEÇİM SENİN!..İstersen harika bir varlık olarak doğarsın, istersen bugününden daha zorlu bir hayata geçiş yaparsın.

Can verilmiş hiçbir varlık, hayattan vazgeçmiyor, insanın dışında. Bunda bir işaret görmelisin. Bir sümüklüböcek kadar, şu kenarda taşların arasında büyüyen bir ot kadar, yaşamak bizim de hakkımız değil mi? Bir el gelip o sümüklüböceği hayattan koparana, o otun üzerine bir ayak basana kadar yaşayacaklar. Hem de orada kaç türdeşlerinin hayatı son bulduğunu bile bile yaşayacaklar. Bizden önce kimler yaşadı bulunduğum şu noktada. Evimde yatağımdayım, ama muhakkak yıllar önce ev yoktu burada. Belki bir kaya parçası. Oturup bu hayatın niye var olduğunu, meşakkatini düşünmüş müdür, buraya mekan tutmuş bir insan? Evi kerpiç, belki ahşap, yiyeceği tarlada uzun bir ter akıtarak elde ettiği ağır gelmiş midir? Belki ona kötü hissettirecek melanet başka insanlar olmaması yeterince sevindirici gelmiştir. Mutlu mesut yaşlanarak ölüme teslim olmuştur.

Sözler, ah o sözler… İnsanı mutluluğun zirvesine çıkardığı gibi oradan tepetaklak düşüşüne de sebep olmaz mı? Kırılan insan kırar, bunu unutma. Ağzından zehir çıkıyorsa bir insan, yaşamayı iyi beceremediği-hayır yanlış oldu- öğrenemediği için öyle yaptığını bil. Hayatta kimler en munis, en tatlı sözlüdür: Feleğin çemberinden geçmiş olanlar… Eğer enerjimizi tatlı sözlerden alıyorsak onları bulup yapışacağız. Kopyalayacağız. Öğreneceğiz ki, onu yıkamayanlar güçlendirmiştir. Yoksa hangi savaştan bombalarla uzvunu kaybedenle veya hangi depremzede göçük altında günlerce kalıp kurtarıldığında yaşamaya devam edebilir?

Geçim derdi… Bu dünyada çıplak bedenimizi atlas libaslara da sarsak, yemeğimizi altın varaklı tabaktan da yesek, kapımızda hizmetkarlarımız dizili elimizi soğuk sudan sıcak suya sokturmasa da midemizin hacmi belli. Onu da kuru ekmek yiyerek dolduruyorsak, sabah lokum gibi pişmiş bir yumurta niyetine, öğlen yumuşacık bir biftek, akşam da harika bir tatlı niyetine yiyebiliriz. Bizim beynimiz aslında kolay kandırılabilir. Şimdi camdan bak. Adamın biri tökezleyecek ve vücudu kontrolsüz savrulacak ve biz bu tabloya güleceğiz. Beynimiz öyle aptal işte. İşe gitmek, yatağını toplamak, rutin bir sürü işi daha yapmak istemiyorsun. Bıktın. Bırak bugün, hatta birkaçgün. Dünya yıkılmaz. Onun yerine yürü. Bir sonraki duraktan bir taşıta. Derin nefes al. Say: bir,iki,üç…sekiz. Tut: bir,iki,…sekiz. Yavaşça ver: Bir, iki, …sekiz. Etrafa bir göz at. Şu anda gözüne en güzel gelen ne: Yaprak, böcek, taş, yolun kıvrımı, bulutun şekli, insan… Al koy onu ruh cebine. Eve gidince ona bir şiir yazacaksın. Şarkı bestelesen de olur. Mesela; Evden çıktım yola/Baktım Sağa sola/ Ey en güzel kelebek/Sağol iyi geldin ruhuma…

Gül. İnsana gülmek çok iyi geliyor. Hayatının en komik anılarını listele. Sonra sırasıyla düşün. Şimdi neye gülersin. Bir film, bir şaka, kısa video… Ona gömül.

Bir insan düşün. Hayatta hiçbir beklentisi yok. Mesela annen, baban. Senden beklediği hiçbir şey yok. Amacımız onun yüzüne tebessüm kondurmak, ya da güzel bir söz. Bardağı boşalmış kendininki ile onu da çayla doldursan… Odanın köşesinde yerini şaşırmış bir eşyayı kaldırsan tuvalete geçerken. Annenin suratını yakalamayı unutma: Tebessümlemedi mi? Yeterince şaşırtamadık. Ama buluruz bir şey. O gülünce de sen gülersin. Bulaşıcıdır çünkü. Aslolan KENDİMİZE İYİ GELMEK. Günlük mutluluk dopingimizi almak.

İNANÇ… Hiç değinmedim. Sen sana inan, sonra da kendin dışında inandığın şeye de inan, sarıl. Ama en iyi ilaç kendinsin. Kendinden vazgeçme. Bu defa en harika varlık sen olmalısın ötede doğan…