Yaşam ve Ölüm Arasında

Çok zor...

Bu hayat, insanlar, yaşananlar... Hepsi o kadar zor ki. Bazen kaldıramayacağım gibi geliyor. Vazgeçmek istiyorum. Herkesten, her şeyden... Sonra düşünüyorum. Bu hayat en ufak bir olayda vazgeçmek için çok kısa değil mi? Gözlerim doluyor usulca. Sımsıkı yumuyorum gözlerimi. Göz yaşlarım bana ihanet etmiş gibi usulca düşüyor yanaklarıma. Biraz daha sıkıyorum kendimi. Ağlamak istemiyorum çünkü. Olmuyor... Bağımsızlığını ilan eden gözlerim yaşlarını akıtmaya devam ediyor. Açıyorum gözlerimi uusulca. Ellerim yanaklarımı buluyor. Göz yaşlarımın ıslattığı yanaklarımı siliyorum. Yerine yeni yaşlar geliyor. Sırılsıklam olan yüzüm, kızaran yanaklarım ve gözlerim ile daha fazla kendimi tutma gereksimi duymuyorum. Rahat bırakıyorum kendimi. Az önce tek tek dökülen yaşlar çoğalmaya başlıyor. Sonu gelmeyen yaşlara hıçkırıklar da ekleniyor. Umudunu artık yok etmeye başlıyordum ki aklıma şu sözler geliyor.

' Bu hayat benim hayatım ve ben başkaları yüzünden asla bu hayattan vazgeçmeyeceğim. Herkesin ve her şeyin inadına yaşamaya deavm edeceğim. Benim onlara vereceğim en büyük ceza yüzümde ki tebessüm olacak.'