Yitik sayfalar Ardında

Yaralarımıza rağmen koşmak için çabalıyoruz hala

Biliyoruz kanayan yaralaramıza kimse merhem olmaz bizim..

Bir dert,bir illet var üzerimizde 

Bizimle ezelden gelen..

Yüzümüzde tebessüm görmeye dursun

Yapıştırır yara bere sırtımıza kırbacını 

Hayaller, hayallerin, hayallerimiz..

Ne çok benziyor bir birine..

Gözyaşlarım, gözyaşların, gözyaşlarımız 

Neden yarışıyor gibiler birbirleriyle 

Zehir olmuş hayatım, belki seninde hayatın..

Bilmiyorum, belki de bilmek istemiyorum 

Anlatma bana, anlattıkça deşiyorsun yaranı 

Görüyorum ben, yüreğim..hissediyor 

Bir insan görmeden görebilir mi?

Görmeden görülebiliyormuş..

Ben çektiğin acıları gördüm mesela

Nasıl gördüğümü sorma

Bazen yaşıyorum hatta..belki inanmazsın ama

Tesadüf değildi hiçbir şey 

Küçük bir imtihandı bizi yaralayan 

Bambaşka kişiler tarafından, benzer olaylarla.

Ağlamak istiyorsan, gel benimle

Ağlarken gülelim birlikte

En çok bunu yapıyorum çünkü ben

Hayat misali bir gülümseme;

Ağlamak mı gülmek mi belli değil..

Yaşamak mı ölmek mi kim bilir..

Ben; 

Yetmeyen cümleler, bitmeyen yaşlar 

Ulaşmayan nidalarım ile yanındayım..

Kabul edersen.

Kimseye kızamıyorum,kızmak istemiyorum 

Yenilgi ile başlamış benim bu dünyada zaferim

Hangi başarıya kolay ulaşılırdı?

Bunu bana sen öğretmiştin..

Korkmadan devam ediyorum,

Savaşamıyorum ama... gücüm yetmediğinden mi

Yoksa savaşmak sadece acı getirdiğinden mi..

Bilmiyorum 

İçimdeki çocuk ağır yaralı 

Sayıklıyor "umut, umut " 

Başında bekliyorum gecelerce..

Kapanıyor önce gözlerim

Kabuslar ile bölünüyor kurduğum hayaller..

Bazen eziliyorum gerçeklerin altında 

Bazen korkutuyor beni;çıkarılan maskeler..

İşte tam öyle bir yaz mevsiminin gecesinde

Gülüşlerinde duydum iyiliğin kısılmak olan sesini

Yorgun, bezmiş, hüzünlü bir gülüşün ardından

Derinlerden geliyordu tınısı 

Hayatın kanlı ellerinden almıştı yüreğin nasibini 

Verdiğin öğütlerden belliydi 

Yüreğim minettar kaldı sana

Bazen hayran oldu yaptıklarına 

Daha fazlasını öğrenmek için izlerini takip ettim izin almadan

Sonra.. Hak etmediğimi anladım. 

Ben huzur veren gölgene sığınmayı hak etmedim

Yetersizdim..bilgisizdim 

Kendi ayaklarımın üstünde durmayı öğrenmeliydim

Öğrenmeliydim; düşmeyi, düştükçe gülmeyi 

Aldığım yaralar acıtmamalıydı canımı..

Yalnızım şu dünyada 

Herkes devam ederken hayatına 

Durmuşum bir sokağın ortasında 

Yapacak bir şeyim kalmamış gibi 

Sadece sayıklıyorum ismini

Sızım sızım sızlıyor yüreğim..

Sevgi paylaştıkça çoğalır, derler

Bizde sevgi ne arardı.. acılarımızı paylaştık 

Belki o yüzden arıyordu benliğim seni

Acılar paylaştıkça azalıyormuş, biliyor musun?

Çünkü paylaşan biri oluyor seninle 

Seninle birlikte yüklenen..

Biliyorum güvenmek kolay değil kimseye 

O yüzden kendi kendime gülüp ağlıyorum çoğu zaman

Ve kendime kızıyorum " Bu acı senin.. bekleme kimseyi. Kendi acılarını kendin kaldır "

Nasıl düzelir, ne iyi gelir.. Bilmiyorum 

Ama her acı çektiğimde gülebiliyorum artık..

Ağlamam gereken yerlerde şaka yapıyorum mesela..

Rahatsız mıyım bu durumdan.. asla

Ben ağlamayı de gülmeyi de seviyorum aslında 

Hayatın canımı yakan küçük oyunlarından 

Ders çıkarmak yerine keyif almaya bakıyorum.. Ne kadar saçma, öyle değil mi?

Sonra tekrarlıyor duruyorum aynı şeyleri..

Her şeyi anlıyorum, şaşırmıyorum artık 

Ama

Sen neden üzgünsün?

Sen üzülünce, ağladığında 

Gece yaşlara bulanmış bir yastık tek dostun olduğunda 

Daralıyor yüreğim 

Seni hayattan bezmiş görünce

Kırılıyor kanadım 

Üzülme..

Darılma 

Affet.. elinden geldiğince affet

Ve doyasıya ağlayıp, gül. 

Her zaman uzaktanda olsa hissedeceğim ben 

Fırtınalara tutulup sırılsıklam olsan bile

Yağmurun tadını çıkar..

Unutma her şeyin bir sonu var

Fırtına dinecek, güneşli günler görecek yüreğin..

Hatta bir armağanı olacak sana,

Rengarenk bir kuşak...

Her rengi; içinde gizlediğin duyguların sembolik hali

Baktıkça hatırla..

Hayatın içinde bir umut kadar mavi de var

Ağlamaktan kızarmış gözler kadar acı da..

Ardı ardına yitmiş kelimlerimle.. umutla kal

E.G.