Üşüyen Yalnızlık

Yazdıkça düşlerim seslenir mevsimlere

İç dünyamdaki kıpırtıların yansımaları

Bir avuç çıkarsız kelimeler ile birlikte

Sade ömrümden kalan yaşanmışlıklarım

Güzel bir bekleyişin ardında koca bir umuttur dizeler

Hayat sessiz bir özne değil midir bazen

Tatlı bir melodi gibi kalplere akar

Koşan adımlarımdaki kopan fırtınalar

Üşüyen ellerimden aşk damlar her bir metrekareye

Yanan bir ateşin küllerinde sıcacıktır imgeler

Zirveye ulaşan kıyım kıyım cümleler

Hayal kırıklıklarından kurtulur mu yalnızlık

Ağlamak istemeyen bir bedende çeşitli renklerim

Çocukluğumda biriktirdiğim anılarla debelenir

İki uğraşın sonunda kırık bir sus

Dediklerim arasından sızlayan mürekkep izlerim

Yeni aylardan eklenen sevinç iklimiyle birlikte

Yakan güneşin karşısında gözü dönmüş dalgalar

Hislerimden tutan iki kelam mevsimi

Uykulu gözlerle sorgulayan geceler var

                                                                                            Ufuk Sezer