Nerede Mahbube'n?

Geldi malum vakt-i kelamıdır yine madem

Ki esasıdır bile işin bu hâl-i mânen

Söylesin benliğim, tam bitmemişken

Yetecek mi ab-ı aşka mahbuben?

Çattı kaşı gurbet belki müstemirren

Aşkı giydik üstümüze ama gayrı hükümden

Söyle bari benliğim, daha ölmemişken

Nasıl uyur çıplak göz ile mahbuben?

Borca girdi zat-ı ömür seni severken 

Daha sevmeyede kalanı gör mahsuben

Söyle benliğim, o senden gitmemişken

Dertten alıkoyar mı kendini can mahbuben?

Duyması bile ola ki belki cebren

Tatlı dilinde hayra kılan bin türlü şerden

Söyle benliğim, kendine yenilmemişken

Hangi sözde adını anar mahbuben?

Bilirim ki ayrılıktı hep bu sevdaya müstehcen

Kem gözdü belki acep hemide müştereken

Söyle benliğim, sen o saçta tel değilken

Ne diye yazmasız kalsın ki mahbuben?

Varsa olanın da gözü çıksın yine göz ilen

Deme ki felek anca bize kesilir maskülen

Söyle benliğim, ah o gözlerin yokken

Neyi ayna belleyecek bu mahbuben?

Demiştim ki bir dize de bin sen aslen

Buda odur işte, bak bu senin fahrîyen

Söylesene benliğim, o gül yüzü gülmeden

Denk düşer mi kağıtlara en iyi cümlen?

Benim ile yâr idi, hâlen ben ile yaren

Nâsip idir duamda senden olan ailem

Söyle bana benliğim, hâlen ben iken

Ondan başka kime yakışır ki,

Gönülde yek mahbubem?...

Sen ki bana olur da ölümü bile son versen

Bil ki candır hep bana, koynunda olabilen

Söz ver toprağım olsun sinen...

Ve söz ver, de ki senin olacak mahbuben

Ta ki ebedîyen...