Yarı Yol

Yorgunum hayattan dolayı
Pekte zevk alamadım zaten
Yarım asır sonra bulmuş karayı
Bir denizci gibiyim halen 

Ne umut rüzgarları yardım etti
Ne de hüzün dolu dalgaları
Bir tek yalnızlık beni besledi
O beni, ben de sonu gelmeyen kaygıları 

Zoraki bedenen on sekizime
Ruhen yetmişime bastım
Sıfırdan buraya gelişime
Ben de çok şaşırdım, şaşırdım

Aslında insanlara hep umut verdim
Fakat kendime sözüm geçmedi
Size yaşamak güzel şey derim
Ama ruhum bu dünyayı sevemedi

Bir bir seyirci biriktirdim
Şatafatı olmayan cenazeme
Kefenimi ince diktirdim
Kavuşayım has olan bedenime 

...