Ben hep yere bakıyorum…

Yaşıyorum, lakin nefes alarak,

Gülüyorum ama, şakaklarımı sıkarak,

Yürüyorum bir muammaya,

Hüznüm çanlar çalıyor arkamda.

Onca kalabalıklarda kimsesizim.

Seslerin içinde, çığlık atıyor sessizliğim.

Gözlerimden anlaşılır diye çok korkuyorum.

Bu yüzden sevdiceğim,

Ben hep yere bakıyorum.

Kader bile bir çok versiyonunu sundu ama,

O bile bıraktı sonunda  beni Arafta,

Ellerim toprakta, yüzüm havada,

Yağmurum ol diye çok bekledim,

Şu çorak Dünyama…