Bizden Beklenenler Var

Okulu bitirmemiz, saçlarımızı toplamamız, tıraş olmamız, evlenmemiz ve çalışmamız. Bizden beklenmeyen şeyler hayal kurmak, umut etmek, isteklerimizin peşinden gitmek, evlenmemek, okulu bırakmak saçı sakalı uzatmak. Saçları uzatın, sevmediğiniz işten çıkın ve durun bir süre. Bizden beklenenler bizi bu noktaya getirdi, bir de beklenmeyenler. Beklentiler, iki ucu sallanan bir değnek. Vadinin iki ucuna gerilmiş kıldan ince bir ip üstünde yürümeye çalışırken elinde tuttuğun. Bizi en çok yaralayan ve kanatlarımızı kesen beklentiler, toplumun iki dudağı arasından çıktılar diye beklenenler.

Okulu bıraktım, saçları uzattım. Çift gözlerin dikildiği sokaklardan geçtim, beklenilenleri göremedim. Bundan sonra da görmeyecektim. Köşe başından tuhaf yazarlar çıkacak, aykırı oyuncularla el ele müzisyenlere katılacaklar. Sonra sokaklar renklenecek, çift gözlerden yaşlar gelecek. İnmemiş sokaklara ne zamandır böyle renkler çünkü. Beklenilmeyeni seçerek renkleri geri getireceğiz. Özgürlüğü, sevgiyi, merhameti ve samimiyeti geri çağıracağız sokaklarımıza. Bunun için önce ellerimizden atacağız o değnekleri, ipten aşağı kendimizi bırakacağız ki kanatlarımız yeniden çıksın. Bu kez beklenilene değil, rüzgara güveneceğiz. Akışa. Bir yerlere koştururken arkamızdan akan zamana, varoluşa, yaratıcılığa. Güvenmemiz gerek, bunca zamandır içimizde bastırdığımız ne varsa gölgelerinden arınmış. Karanlığımıza sarılıp kanatlarımızla uçacağız. Göklerdeki istikbale ancak bu şekilde ulaşabiliriz çünkü. Özgürlüğe, kendimize ve geride kalan her şeye.

Rüzgara güvenme cesaretini gösteren herkese...