ENKAZ

iki ayrı enkazdan çıkıp birbirini bulan iki afetzede birbirini herkesten daha iyi anlar ama iyileștiremezler.

kim kimi nasıl iyileştirebilir ki zaten.yine de sen şarkılarınla geldin benim bütün şiirlerim harf harf gülümsedi. ama iyileşmek başkadır gülümsemek başka.biz kolumuzu bacağımızı kuyruğumuzu bırakıp çıkmışız o molozların arasından ama sen yine de ıslıklar. gülümsüyorum hiç durmadan ve fakat tamamlanmak başkadır gülümsemek başka. 

sen sesinle geldin ben sesini kıstım dünyanın. siren sesleri kayboldu birden bir sabah. böylece ne telaş kaldı geriye ne baş ağrısı.

tüm bu debdebenin ortasında. oturdum seni dinliyorum. söylediklerin ümit vaadetmiyor ben de zaten ümitlenmek istemiyorum. insanı o molozlar değil ümit etmek sakatlıyor çünkü biliyorum.ben oturup sadece seni dinliyorum. toz duman havada asılı kalıyor astımım ve ben seni dinlerken teklemeden hiç güçlük çekmeden nefes alıyoruz buna rağmen.

yaşamak başka nefes almak başkadır evet ve ben yaşadığımı duyuyorum seni dinlerken.tamam iki afetzede birbirini iyileştirmez ama birbirini öldürmez de.

şimdilik sesinle. herkes sussun, iyi böyle. 

...