EYLÜLÜN ADI VAR

Hiç durmasın isterdim yağmur

Ve hiç dinmesin içimdeki duygular

Rüzgar konuşsun bir onun sesini

İşitmek isterdim yalnızlığımın içinde

Dalgasını denizin, ayın şalkını

Dizelerimde yaşatmak yazmak isterdim

Çoktandır elime almadığım şu kalem

Kağıdın üzerinde spiraller çiziyor

Bu kez dilimden değil de dökülen

Sanki içimde bir yerlerden taşıyor

Uzaklara dalıyorum uzadıkça geceler

Yüksek tepelere, kimsesiz dağlara

Öylece dikiliveriyor düşmancasına

Karanlıkta bir ışık arıyor gözlerim

Yanıp sönen şöyle cılız ama ahenkli

Ne şiirin bir tadı ne de öykünün son sözü

Hiçbir şey ilgimi kendine çekmiyor

Ekmeğe de ihtiyacım kalmadı suya da

Artık dönüp bakmıyorum çalan ıslıklara

Çocuklar saksıları devirmiş camları kırmış

Umrum değil artık hiçbirini kovmuyorum

Ben bilmediğim bir şehrin türküsünü

Bilmediğim bir tonla mırıldanıyorum