Fethiye sabahı griye bürünür,
Dağlar sessiz, deniz puslu bir örtüyle.
Yağmur düşer usulca taş sokaklara,
Her damla, geçmişin hatırasını siler gibi.
Eski limanda bir balıkçı teknesi titrer,
Palmiye yapraklarında titrek ritimler çalar.
Martılar sessiz, kanatlarını yavaşça açar,
Sanki yağmurda bile özgürlüğü hatırlamak ister gibi.
Sokak köşesinde yalnız bir köpek oturur,
Islak tüyleriyle, titrek ve eski bir anı gibi.
Geçenleri izler, kimsenin dikkatini çekmeden,
Yağmurun melodisiyle karışan bir sessizlik içinde.
Bir kadın koşar, elinde çocuk, şemsiye dalgalanır,
Ayak sesleri taşlarda ritim tutar.
Bir adam bankta oturur, sigarasını söker,
Düşüncelerinde kaybolur, yağmurla birlikte eriyen.
Kahveler ıslak camlardan buharla yükselir,
Pencereler ardında gülüşler, sessiz birer umut.
Ve şehir, her damlada yeniden doğar,
Hüzünle, yalnızlıkla, ama bir o kadar da hayatla.
Fethiye yağmurla yıkanır,
Dağlar, deniz, sokaklar ve eski kalpler…
Her damla bir anı, bir nefes, bir huzur,
Ve şehir, sessiz bir şiire dönüşür,
Yağmurun içinde kaybolmuş, ama hayatta kalmış.
Yazan
Korhan KÜLÇE
06.10.2025
Korhan KÜLÇE
Ben;
Kelimelerin sessiz ama derin gücüne erken yaşlarda kulak veren; fakat bu çağrıyı kaleme dökmeye ancak yıllar sonra cesaret eden bir anlatıcıyım. Çocukluk ve gençlik yıllarımda sözcükleri biriktirdim; kimi zaman defterlerin kenarına, kimi zaman zihnimin sessiz koridorlarına notlar düştüm. O yıllarda yazmak, bir eylemden çok bir bekleyişti, zamanla demlenecek bir içsel dilin hazırlığıydı.
Yaşamın dönemeçlerinde sessizce biriken gözlemlerim ve iç konuşmalarım, sonunda kelimelere dönüşecek olgunluğa erişti. Yazıya geç başlamam bir gecikme değil, anlatacaklarımın derinleşmesine vesile olan uzun bir iç yolculuktu.
Kalemimden dökülen metinlerde bu yolculuğun izleri açıkça hissedilir: kelimelerim acele etmez, duygularım yüzeyde gezinmez; her cümlem, yıllar boyunca içimde taşınmış bir düşüncenin ağırbaşlı yankısıdır. Benim dünyamda zaman yavaşlar, sesler usulca belirir; okur, hem kişisel hem evrensel bir anlatının kıvrımlarında kendi yolunu bulur.
Kitaplarım…
Onlar, içimde uzun yıllar sessizce yankılanan seslerin kâğıda bürünmüş hâli.
Bir gecenin ortasında fısıldanan bir cümleden, bir sabahın ilk ışığında doğan bir düşünceden süzülüp geldiler.
Her biri kendi zamanında, kendi mevsiminde yazıldı.
Kimi bir yağmurun ince sızısıdır, kimi bir rüzgârın taşıdığı uzak bir hatıradır.
Kelimelerimin arasından geçerken, belki kendi hikâyene benzeyen bir yankı duyarsın.
Çünkü ben yazarken çoğu zaman kendime değil, sessizce bekleyen o görünmez okura seslenirim.
Kitaplarım, yalnızca satırlardan ibaret değildir;
onlar, kalbimin sakladığı seslerin, yıllarca konuşmayı bekleyen duyguların suretleridir.
Ben sustukça onlar konuşur.
Ben geçtiğim yerlerden uzaklaşsam da, onlar orada kalır, kelimelerin vefalı bekçileri gibi.
Kitaplarım;
Defne'nin Hikayesi - Fethiye'nin Sırları ve Kayaköy'ün Fısıltıları
Elif'in Hikayesi - Gölgedeki Kadın
Ece'nin Hikayesi - Güneşin Gölgesindeki Sır
Alice'in Hikayesi - Küçük Bir Kalbin Yolculuğu
Özlem'in Hikayesi - Zeytin Gölgelerinde Bir Tohum
Farklı Hayatlar, Farklı Hikayeler
İlişkiler Hakkında - 1
Biri Görür, Öteki Hisseder - Şiir Kitabı
Sen de Haklısın
Korhan KÜLÇE