Gidiyorum

     Attım çizgileri yan yana durmadan. Günleri saymak için duvara çentik atan tutuklu gibi. Onun bir hedefi, tamamlamak istediği gün sayısı var. Özlemle beklenen, kurtuluş günü. Ya, ben ne diye sıralıyorum birbirinden farksız günlerimi? Sanki bir yere yetişmek istercesine hiç durmuyorlar, koşarcasına  tüketiyorlar. Oysa ben ne umutlar yükledim içinde hep gülümseten hayaller, o hayalleri beraberce yürüyeceğim koca yürekli insanlar. Vagonların arasında sıkışıp kaldım. Bir diğer vagona atlamak ne mümkün. Bir dursa belki yakalarım önden gideni. Kim bilir bir adım önde ya da tam arkamdan geliyor. Öyle kaptırmışım ki kendimi gidene, kaçırdıklarıma, solmuş. Yeşerecek, gonca verecekten habersizim. Aç be gözünü, gönlünü umuda. Yanı başında sana dal olan, kanat olan, uçurmasa da dimdik ayakta tutan canparelerine. Asıl o dalların rüzgarımdan etkilenip zarar görmesi mi endişem? Korkularımdan korkup savrulmalarından korkuyorum. Geride bırakamam dalları; yanımda, canımda, ruhumda onlar. Dalsız budaksız olur mu ağaç, soruyorum size? Daha baharlar gelecek, çiçekler açacak. Açacak değil mi? Kurutmayacağım o can damarlarımı baharı görmeden. Söz kendime, söz canlarıma, o bahar illa ki gelecek.