Gülendam

Başını göğe kaldırdığında doru taylar
Döver tozlu yolları kuvvetli toynaklar
Gün batımına düşen hasret memleketinde
Yoksul yoksul tüter fakirin bacalar

Duman yayılır çorak dağlar üzerine
Gezinen alıcı kuşlar bir de kavruk otlar
Gelen atlının düşen yanık yüreğine 
Neşesi kaybolmuş zayıf umutlar.

Yollar bitti, izler silindi, taylarda güç tükendi
Memlekete varan da hercai İdris'in yanık Ahmet'i
Dünyayı terki diyar eyledi
Yosma Emine'nin kızı, yanık Ahmet'in hasreti,
Gülendam, ah o Gülendam.