İnsan...

     "İnsan unutkandır, unutandır." derdi dedem vakti zamanında ama sadece bunu derdi. Halbuki insan birçok şeydi ancak dedem onca şeyi tek bir kelime de toplardı. Büyüdükçe, hayatı yaşadıkça anlıyorum insanın sadece unutkan olmadığını. Nankördü insan en nihayetinde biraz kinli çokça bencil. İlgiye muhtaç sevgiye açtı insan. Herşeydi ama bir o kadar da bir hiç. Her duygunun her düşüncenin yanında bir 'unuttu' kelimesi gizliydi. Dedem haklıydı, insan unutkandı. Önce senin ilgini unuttu sonra sevgini, yaptığın fedakarlığı unuttup nankör oldu, vefayı unutup kin besledi. Herşeyin unutulacağı ve unuttuğu bir gezegenin insanlarından olan ben unutmayacağım. Unutulmayacağım, öyle bir var olacağım ki bu yalanlı dünyada hayata yaşamayı öğreteceğim. Öleceğim ama yaşayacağım yazdığım her bir satır da. Beni okuyanlar bilecek unutanı ve yaşatanı. Ve bir geçeceğim bu dünyadan ama gitmeyeceğim...