Sabahı bekliyorum

Gecenin,sessizliği çığlık çığlığa,ruhumu paramparça eden,bin bir düşünce kafamda, okyanustaki damlalar kadar çok kelimelerle, beynime bir hançer gibi saplanmakta,hisler donuk,gözler ıslak,gönül yorgun,sabahı zor bekliyorum...

Gözlerim tavanda hayaller firarda,dil suskun,kalbim kor ateşte...

Ben sensiz sabahı bekliyorum..

Yıldızlar parlar,ay ise aydınlatır kara geceyi, bütün geçmişi yak, artık geleceğe bak, nasıl olsa,batacak bu hüzün dolu gemi..

Ben sessizce sabahı bekliyorum..

Sessizce ama çığlık çığlığa, durgun su misali hoyratça,sevgi dolu ama nefretle,

Ben sabahı iple çekiyorum..

Aklım dağılmış, toparlaması çok güç,unutmak istiyorum ama bu pek gülünç..

Gülerek ben sabahı bekliyorum..

Kahkahalar eşlik eder acıma,güldükçe iner yaşlar yanağıma,sus dedikçe içimdeki kadına,ben geceyi yaşıyorum..

Volkan olup taşıyorum,su olup akıyorum,ama ben sana kanıyorum,aslında ben seni bekliyorum...

Sabah olur mu?Güneş doğar mı? Bilmem ama susacak benliğimi kemiren acı,dinecek ruhumdaki sancı.İşte o zaman olacak bana Gün Aydın..