Sensiz

Sensiz yapamayacağımı biliyordum,

Bu his her zaman içimde bir yerlerdeydi.

Kendimi kandırdım durdum ama.

Neden yaptığım bilinmez, senin bir hiç olduğuna inandırdım kendimi.

Sonra, kendimi geceleri ağlarken bulduğumdaysa şaşırdım,

Sanki tüm bunlar içimde, benden bambaşka birinin hisleriymiş gibi, hala senin ardından ağlıyor olduğuma şaşırdım.

Dengesizleştim, hiç yapmam dediğim aptallıklar yaptım…

Sende buldum suçu,

“Onun yüzünden oldu tüm bunlar,” dedim.

Sen ise, her bir şeyden bihaberdin.

Beni içine attığın enkazdan, içimde yanıp tutuşan korlardan…