Son Toprak

Bu kadarmış acının çektirdiği,

İlmek ilmek parçaladığı umutlar...

Bu kadarmış denizin maviliği, günün neşesi,

Geçti gitti bizden o son yapraklar...

Paramparça edebilir kader insanı,

Son yolculuk karşılar, sessizce limana yaklaşan gemi misali,

Umut canlanır tekrardan,

Bir toprak parçası sarar insanı...

Geçer zaman, geçer elbet bilirim...

Acıyla, işler kayıplar...

Merhameti soğur, yüzü sararır...

Bir dal yuva olur...

Dalga misali, vurur kıyıya...

Son toprak sarar insanı.