Oyun

Yine sancılar sardı dört bir yanımı,

Uykularım firar, hayallerim isyan etti.

Neden yoksun bilmiyorum.

Neden yanımda değilsin, kahroluyorum.

Acı çekiyor ruhum, yanıyor benliğim

Gözlerim çaresizce seni arar asla gelmeyeceğin o uzun yollarda,

Biliyorum yoksun, çırpınırım yokluğunda 

Biliyorum susmaz içimdeki o acı çığlık.

Senden çok uzaklarda, ben seni sensiz seviyorum.

Çaresizlik içinde tek çarem, sessizce sensizliğinle yaşamayı öğrenmek oluyor.

Uyuyabilsem gelir misin rüyalarıma?

Gelip de başucuma avutur musun beni?

Geldim işte deyip tutar mısın ellerimden?

Hayalimi hayaline katık eder misin?

Ahh be adam, söyle ben gerçek olmayan bir rüyada mı sevdim seni?

Yoksa ben aşk sahnesine çıkıp kendi kendime mi oynadım bu sevda oyununu?

Seyircisi bile olmadığın oyunumda

Sen arkana bile bakmadan giderken,

Ben kendi kendimi mi alkışladım?

Saf bir sevgi ile çıkmıştım karşına, başka ne yapılırdı bilmiyorum 

Ama oyun bitti.

Küflü bir sandığa kilitleyip kaldırdım seni

Kalbimin en güzel yerinden sürgün yedin artık.

Bunu sen istedin be adam,

Senin sevgine uyuduğum rüyalardan 

Beni yine sen uyandırdın.

Ve sen...

Gittiğin her yerde eksik,

Kabuk tutmamış bir yarayla

Yalan sevgilerde harcanaksın

Bu da senin oyunun olacak

Son perdesi, 

UNUTULDUN olacak.