Arşiv 6 (Eğitim)

İdeal birey , idarecilerin emirlerini sorgusuz sualsiz uygulayan bireydir. Buna ihtiyaç duyulur. 
•İlkokul ve ortaokul süreçlerinde size empoze ettirilen rekabet duygusu ve ezberci sistem liseye geldiğinizde ise sizi kendi özgün fikirleri olmayan , rekabete zorlayan düzenle yoğrulurken iyice benci bir kişiliğe bürünmenize sebep olur.
•Dürüst olalım kaç genç gerçekten yapmak istediği iş için akademik eğitim alıyordur. Çoğu genç parası işin o işi seçmiş oluyor. Para elbette önemli ama sevmiyorsan , hergün çalışmanın ne manası var. O para ne kadar mutluluk getirebilir. Unutturabilir mi ertesi gün olmak istemediğin o çalışma ortamına gideceğin gerçeğini.
•Hayatındaki insanlar ve  aldığı yanlış karar yüzünden sorunlar ile boğuşan birey çözüm yolu göremiyor çünkü ona bu öğretilmemiş. Para=Mutluluk. "Para kazanıyorum. Peki neden mutlu değilim."

Dominoların bir bir devrilmesi gibi işler bu sistem. Eğitim sistemi ile bencil ve özgün fikirden yoksun olarak yetişen genç geçimi sağlamak için verdiği zorlu mücadelelerden dolayı giderek apolitik ve sosyal yaşamdan uzaklaşır. Bu da onu anlık mutluluklara bağımlı eder. Tıpkı bir uyuşturucu bağımlısı gibi bu anlık mutluluklara ihtiyaç duyar ancak bu anlık mutluluklar sadece çözememekten korktuğu sorunları halının altına itmesine neden olur. O sorunlar orada birikir birikir birikir... Ta ki artık anlık mutluluklarını yaşamak için , o hayat odasında sorun olmayan bir nokta kalmayana kadar. Belkide kendini bir binanın yüksek bir noktasında umutsuz bir şekilde bulana kadar.
Bu kişi daha pek çok etken yüzünden ulusal ve uluslar arası sorunlar hakkında bir fikir edinmesi . Çoğunluk ne yaparsa onu yaptı belkide. Hangi görüş çoğunlukla onun yanında gözüktü. Patronları hangi partiye oy veriyor ise ona oy verdi. Arkadaşları ve yakın çevresi hangi dini görüşe inanıyorsa ona inandı. İdeal bir insan oldu ama neye mâl oldu.