Ben, yenilgiyim.

İçimizde paramparça olup ufacık kırıntılarına kadar bölünmüşken hayat, içimizdeki okyanusların en derinlerinde boğulmuşken umutlar, içimizdeki yangınlar acımasızca alev almışken, içimizdeki tüm parçalar, tüm inandiklarimiz, tüm dirençlerimiz, tüm dayanaklarımız, tüm çocukluğumuz paramparça olmuşken, içimiz yıkık bir savaş yerini andırırken, içimiz terkedilmiş bomboş bir şehirken, içimiz rüzgarlıyken, içimiz sessizken, içimizdeki depremlerden ve kıyametlerden sonra en ufak bir canlı belirtisi yokken, nasıl oluyor da hâlâ ruhumuz içimizde? Nasıl oluyor da kalbimiz hâlâ atıyor? Halâ nasıl nefes alıp, nasıl da direniyoruz hayata? Bakmayın gülümsedigime, bakmayın ayakta durduğuma, bakmayın,dışarıdan normal göründüğüme, ben paramparçayım.

Ben, yenilgiyim.